1:1 Παῦλος δοῦλος θεοῦ , ἀπόστολος δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν θεοῦ καὶ ἐπίγνωσιν ἀληθείας τῆς κατʼ εὐσέβειαν 2 ἐπʼ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου , ἣν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴς θεὸς πρὸ χρόνων αἰωνίων 3 ἐφανέρωσεν δὲ καιροῖς ἰδίοις , τὸν λόγον αὐτοῦ ἐν κηρύγματι ὃ ἐπιστεύθην ἐγὼ κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ , 4 Τίτῳ γνησίῳ τέκνῳ κατὰ κοινὴν πίστιν · χάρις ⸀ καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς καὶ ⸂ Χριστοῦ Ἰησοῦ ⸃ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν .

5 Τούτου χάριν ⸀ ἀπέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ , καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους , ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην , 6 εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος , μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ , τέκνα ἔχων πιστά , μὴ ἐν κατηγορίᾳ ἀσωτίας ἢ ἀνυπότακτα . 7 δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς θεοῦ οἰκονόμον , μὴ αὐθάδη , μὴ ὀργίλον , μὴ πάροινον , μὴ πλήκτην , μὴ αἰσχροκερδῆ , 8 ἀλλὰ φιλόξενον , φιλάγαθον , σώφρονα , δίκαιον , ὅσιον , ἐγκρατῆ , 9 ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου , ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν .

10 Εἰσὶν γὰρ πολλοὶ ⸀ καὶ ἀνυπότακτοι , ματαιολόγοι καὶ φρεναπάται , μάλιστα οἱ ἐκ ⸀ τῆς περιτομῆς , 11 οὓς δεῖ ἐπιστομίζειν , οἵτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσιν διδάσκοντες ἃ μὴ δεῖ αἰσχροῦ κέρδους χάριν . 12 εἶπέν τις ἐξ αὐτῶν , ἴδιος αὐτῶν προφήτης , Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται , κακὰ θηρία , γαστέρες ἀργαί · 13 ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής . διʼ ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως , ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει , 14 μὴ προσέχοντες Ἰουδαϊκοῖς μύθοις καὶ ἐντολαῖς ἀνθρώπων ἀποστρεφομένων τὴν ἀλήθειαν . 15 ⸀ πάντα καθαρὰ τοῖς καθαροῖς · τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν , ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις . 16 θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι , τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται , βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι .

2:1 Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ . 2 πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι , σεμνούς , σώφρονας , ὑγιαίνοντας τῇ πίστει , τῇ ἀγάπῃ , τῇ ὑπομονῇ .

3 Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς , μὴ διαβόλους ⸀ μηδὲ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας , καλοδιδασκάλους , 4 ἵνα ⸀ σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι , φιλοτέκνους , 5 σώφρονας , ἁγνάς , ⸀ οἰκουργούς , ἀγαθάς , ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν , ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ βλασφημῆται .

6 Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν · 7 περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων , ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ⸀ ἀφθορίαν , ⸀ σεμνότητα , 8 λόγον ὑγιῆ ἀκατάγνωστον , ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων ⸂ λέγειν περὶ ἡμῶν ⸃ φαῦλον .

9 Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι ἐν πᾶσιν , εὐαρέστους εἶναι , μὴ ἀντιλέγοντας , 10 μὴ νοσφιζομένους , ἀλλὰ ⸂ πᾶσαν πίστιν ⸃ ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν , ἵνα τὴν διδασκαλίαν ⸀ τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν .

11 Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ ⸀ θεοῦ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις 12 παιδεύουσα ἡμᾶς , ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι , 13 προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν ⸂ Ἰησοῦ Χριστοῦ ⸃, 14 ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον , ζηλωτὴν καλῶν ἔργων .

15 Ταῦτα λάλει καὶ παρακάλει καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐπιταγῆς · μηδείς σου περιφρονείτω .

3:1 Ὑπομίμνῃσκε αὐτοὺς ⸀ ἀρχαῖς ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι πειθαρχεῖν , πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι , 2 μηδένα βλασφημεῖν , ἀμάχους εἶναι , ἐπιεικεῖς , πᾶσαν ἐνδεικνυμένους πραΰτητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους . 3 ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι , ἀπειθεῖς , πλανώμενοι , δουλεύοντες ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις , ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες , στυγητοί , μισοῦντες ἀλλήλους . 4 ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ , 5 οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ⸀ ἃ ἐποιήσαμεν ἡμεῖς ἀλλὰ κατὰ ⸂ τὸ αὐτοῦ ἔλεος ⸃ ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως πνεύματος ἁγίου , 6 οὗ ἐξέχεεν ἐφʼ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν , 7 ἵνα δικαιωθέντες τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι ⸀ γενηθῶμεν κατʼ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου .

8 Πιστὸς ὁ λόγος , καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι , ἵνα φροντίζωσιν καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες θεῷ . ταῦτά ⸀ ἐστιν καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις · 9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ⸀ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο , εἰσὶν γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι . 10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ , 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει , ὢν αὐτοκατάκριτος .

12 Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρὸς σὲ ἢ Τυχικόν , σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν , ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι . 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ⸀ Ἀπολλῶν σπουδαίως πρόπεμψον , ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ . 14 μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας , ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι .

15 Ἀσπάζονταί σε οἱ μετʼ ἐμοῦ πάντες . ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει . ἡ χάρις μετὰ πάντων ⸀ ὑμῶν .