text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
De bundel Edge Zero belooft de beste Nederlandse Science Fiction, Fantasy en Horrorverhalen van 2015 te verzamelen. Nu is wat je het best vindt vaak een kwestie van smaak, en ik heb niet alle verhalen van 2015 zelf gelezen, dus het is moeilijk te beoordelen, maar het gemiddelde niveau van deze verhalen ligt wel heel hoog. Wat dat betreft zijn de samenstellers zeker geslaagd in hun opzet. Wie nog twijfelt aan de kwaliteit van de Nederlandse genreschrijvers, zou deze bundel tot zich moeten nemen. Dit doet niet onder voor internationale verhalenbundels, zeker niet! En de verhalen zijn ook nog eens heel afwisselend. Tot mijn (aangename) verrassing bevonden er zich ook enkele onvervalste SF-verhalen onder. Maar ook horror, steampunk/alternative history, magisch realisme en weirde fantasy met een historisch tintje. Voor elk wat wils dus. Laat ik hier wel toegeven dat ik sommige verhalen niet leuk vond. Ze waren wel goed geschreven, dat zal ik erbij zeggen, maar ik ben niet echt een fan van echt cynische verhalen, met een nogal gitzwart wereldbeeld, waarin slechte mensen slechte dingen overkomt, en een paal verhalen vielen hier voor mij wel onder. Zo ben ik geen liefhebber van Mark J. Ruiffelaert , die de kosmische horror van lovecraft in een saus van mooie woorden platslaat tot niet meer dan afkeer en walging. Er zullen mensen zijn die dit soort (vaak plotloze) verhalen mooi vinden, maar ik behoor daar niet toe. Veel enthousiaster was ik over Koningin van Mars van Peter Kaptein. Een hoogstaand SF verhaal met een interessante opbouw van het verhaal, dat het hele zonnestelsel omvat en zowel intellect als verbeelding prikkelt. Ik wilde dat ik het had geschreven! Echt een topper, wat mij betreft. Bloedrode bloemen op een sneeuwwit slagveld is ook een sterk SF verhaal met een mooi verkillend einde. En op de achtste dag ... had een leuk uitgangspunt, maar ik miste een goed plot. Ik had er iets meer van verwacht, maar als beschrijving van een scene is het gevoelig, met veel hart. Zeker mooi. Reset van Jorrit de Klerk had een erg goed uitgangspunt, bevatte zeppelins, een hardboiled detective en een prachtige Femme fatale, en had ook een heel krachtig einde. Chapeau! De aardappelen van Clingemans & Co deed mij regelmatig gniffelen. Het begint in de herkenbare wanhoop van een werkzoekende en het saaie kantoorbestaan, maar wordt dan verrassend, zelfs emotioneel, en hoopgevend. Een van de hoogtepunten van de bundel. Maar misschien een beetje lang. De poppen van dr. Edelweiss vond ik de eerste keer dat ik het las in Ganymedes 15 erg mooi, maar raakte me nu bij herlezing niet meer zo. Het slotverhaal van Mike Jansen heb ik wel weer met veel plezier gelezen - hij kan naast goede SF ook heel goede 'alternative history' schrijven, over een wereld waar de VOC nog bestaat, er meerdere pausen naast elkaar bestaan, en de oorlog van de Roemenen tegen de Turken (bekend uit de geschiedenis van Vlad de Spietser) ook nog een rol speelt. Ik was erdoor verrast en vond het mooi geschreven! Over de andere verhalen in de bundel heb ikzelf niet veel te melden, maar het kan heel goed dat jij die wel fantastisch vindt en de verhalen die ik zo waardeerde weer minder, maar dat is wat ik zei: smaken verschillen. Ik weet in elk geval zeker dat elke lezer van het fantastische genre hier wel iets vindt dat hem/haar heel goed zal bevallen. Warm aanbevolen! En als je het boek koopt ondersteun je ook nog eens een waardevol initiatief ter bevordering van SF/fantasy/horror in Nederland. Volgend jaar komt er ook weer een Edge.Zero en ik ga ervoor om er dan ook met een verhaal in te verschijnen! | 1pos
|
Op 2 januari zaten alle Molloten, zoals de ‘Wie is de Mol’-fans ook wel worden genoemd, weer aan de buis gekluisterd. Want om precies 20.30 was op NPO 1 de start van alweer het 16e seizoen ‘Wie is de Mol’. Presentatie is ook dit jaar weer in handen van Art Rooyakkers, die er zelf in seizoen 11 als winnaar met de pot vandoor ging. Bestemming dit jaar: de Dominicaanse republiek.
Als rechtgeaarde Molloot heb je natuurlijk het Molboekje 2016 allang in huis en als je dat nog niet hebt is het zeker de moeite waard om het alsnog aan te schaffen. Het is een lekker stevig boekje waarin je per aflevering naar hartenlust kunt bijhouden welke opdrachten er zijn, wie je verdenkt en wie er na de executie het spel moet verlaten. Verder is er een handig ‘groot verdenkschema’ waarin je kunt bijhouden wie volgens jou welke kandidaat verdenkt. Op het moment dat er iemand het spel moet verlaten heb je voor jezelf duidelijk wie hij of zij verdacht. Een andere hulp is nog het ‘Follow the Money'-schema waarin je kunt bijhouden wie wel of niet zorgt voor geld in de pot, wie er vrijstellingen en jokers krijgen of gebruiken en het saldo van de pot per aflevering.
Behalve dat je al je aantekeningen en verdachtmakingen erin kwijt kan, is het ook een mooi vormgegeven naslagwerkje. Zo wordt het spel, voor wie dit nog niet kent, uitgelegd, gevolgd door een stukje geschiedenis van het spelprogramma. Leuk ook zijn de tips die voormalige mollen Patrick Stoof, Anne-Marie Jung, Kees Tol en Susan Visser geven om de nieuwe mol te ontmaskeren. Ook Margriet van der Linden, de weergaloze mol van vorig jaar, is uitgebreid aan het woord. Behalve de mollen zijn ook de winnaars van de afgelopen vijf jaar aan het woord: Hadewych Minis, Paulien Cornelisse, Sofie van den Enk en Rik van de Westelaken. Om alvast een beetje sfeer te proeven van de bestemming van dit seizoen is een uitgebreide, toeristische, beschrijving van de Dominicaanse Republiek opgenomen. Een prachtig, politiek redelijk stabiel, land.
Uiteraard worden de 10 deelnemers van dit nieuwe seizoen voorgesteld. Door middel van een korte biografie maken we kennis met de kandidaten: Elly Lust, Airen Mylene, Tim Hofman, Taeke Taekema, Klaas van Kruistum, Marjolein Keuning, Rop Verheijen, Cécile Narinx, Remy van Kesteren en Annemieke Schollaardt. Opvallend detail is dat bij elke kandidaat het sterrenbeeld is vermeld en welke eigenschappen dit sterrenbeeld worden toebedeeld. Is hier wellicht al sprake van een kleine hint? De geschiedenis leert dat van de 15 mollen er 9 vrouwelijke en slechts 6 mannelijke mollen waren. Zou dit jaar weer eens een man de eer te beurt vallen? Maar zoals de openingstekst van het boekje nog maar eens benadrukt: ‘Niets is wat het lijkt ….’. De tijd zal het ons leren.
Met het Molboekje 2016 in je hand heb je er in ieder geval alles aan gedaan om goed beslagen ten ijs te komen en dit jaar als echte mollenkenner voor de winst te gaan. | 1pos
|
De Ingreep is het eerste boek welke ik heb gelezen van de hand van Carla de Jong. De Ingreep speelt zich af in een ziekenhuis. Mensje Kramer komt in het ziekenhuis terecht, nadat er borstkanker bij haar is geconstateerd. Na haar operatie en chemokuren krijgt zij een baan aangeboden in het ziekenhuis. Ze maakt deel uit van het team, welke het managementteam adviseert over de communicatie . Haar manager Rita Jansen is een echte heks en ziet het als haar kruistocht op de "oude garde" eruit te werken met alle gevolgen vandien.
Carla de Jong is erin geslaagd een zeer spannende ziekenhuis thriller neer te zetten met een sterk psycholigische inslag. Regelmatig liep het kippenvel over mijn rug van de ziekenperikelen en onderlinge relaties. Je merkt dat Carla kennis van zaken heeft en een waarheid getrouwe thriller schrijft. De spanning os volop aanwezig in het verhaal met pieken op verschillende momenten. Het plot was uiteindelijk onverwacht en is goed verstopt gebleven. Er zit ook een heerlijke snelheid in het boek en dit maakt het onmogelijk het boek weg te leggen. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en ga zeker eens de eerdere boeken lezen.
Ik geef het boek 4 sterren. | 1pos
|
Een fijne briefwisseling lezen op zondagochtend dat doe je met deze Rainbow.
Een briefwisseling tussen Helene uit New York en met vnl Frank van de Londense boekhandel op Charing Cross Road.
De brieven zijn geschreven tussen 1949 en 1969 en geven daarbij ook een geschiedenisbeeld. Met vele boekentips en vermakelijk hoe een vriendschap door een briefwisseling kan ontstaan, van zeer beleefd en afstandelijk tot amicaal en familiair.
Het delen van boekenliefde en de waarde van oude en tweedehands boeken die niet meer gedrukt worden.
Er blijkt ook een film hiervan te zijn, iets dat ik als lezer niet wist maar bij het kijken mogelijk de details mbt jaartallen, titels en woordspelingen over het hoofd zou zien.
Kortom een fijn boek uit de leuke, interessante Rainbow-collectie met mooie pareltjes. | 1pos
|
"DJ" vertelt het verhaal van de auteur Kluun, die op een dieptepunt zit in zowel zijn carrière als zijn privéleven. Zijn beloofde boek laat bijzonder lang op zich wachten, hij ligt in een vechtscheiding met zijn vrouw, wordt kaalgeplukt aan alimentatie, woont op een kneuterig 2 kamer-appartementje, kortom: Kluun is toe aan verandering. Als hem een lucratieve opdracht wordt aangeboden - het maken van een docu over zijn oude studievriend Thorwald van Gestel, bij het grote publiek bekend als DJ Thor - kiest hij er dus voor om deze aan te nemen en af te reizen naar Las Vegas. De Brabantse Thorwald is van een lokale huis-, tuin- en keuken-DJ uitgegroeid tot het middelpunt van een industrie waaraan velen goud geld verdienen. Hij is een publiekstrekker, een cashcow voor zijn management. Het legt hemzelf echter ook geen windeieren: hij is puissant rijk en verwend tot op het bot. Thor wordt geleefd in plaats van zelf te leven, en gaat nagenoeg ten onder aan zijn roem: drank, drugs, veel seks maar geen liefde, geen echte vrienden. Als Thor voor de zoveelste keer zijn boekje te buiten gaat - in Kluuns gezelschap - en dit fataal afloopt voor Thor's vriendin, wordt Thor met zijn neus op de feiten gedrukt - hij is verworden tot een product - en leert hij zijn ware vrienden kennen. Als klap op de vuurpijl overlijdt zijn vader, en besluit Thor dat het genoeg is geweest. Hij kapt ermee, en gaat terug naar de basis om zo zichzelf weer te leren kennen. Kluun schrijft alle gebeurtenissen van zijn US-trip op en verwerkt dit tot een boek.
"DJ" is een verhaal over vriendschap, en - zoals het ook op de flap staat - de leegte van roem. Doorspekt met de droge humor en zelfspot van Kluun vond ik het weer een heerlijk boek om te lezen: 4 sterren dus! | 1pos
|
Richard Bachman bewaarde het beste voor het laatst. Ik heb nog niet alle Bachmans gelezen, maar ik weet zeker dat dit boek niet meer overtroffen gaat worden. De Bachmans die King tot nu toe had uitgegeven, waren leuk om te lezen, maar meer ook niet. Met De Ontvoering heeft King echter wél een geweldig verhaal uit de oude doos gevist.
Clayton Blaisdell Jr., beter bekend als 'Blaze', is na Roland Deschain de beste antiheld die King tot nu toe heeft gecreëerd. De deuk in het hoofd van Blaze is zowel letterlijk en figuurlijk een obstakel: hij is het middelpunt van pesterijen, maar Blaze blijft een gigantische, lieve goedzak. Het is onmogelijk om niet met zijn persoontje mee te leven.
Blaze heeft zo goed als geen jeugd gekend en raakt aan lager wal. Aan de hand van flashbacks staat King hier uitgebreid bij stil. Blaze maakt vreselijke dingen mee, heeft dankzij een duw van de trap door zijn vader het IQ van een baksteen, maar doet geen mens kwaad. Zijn postuur is indrukwekkend, net als zijn werklust, die geen moment lijdt onder de fysieke en geestelijke martelingen die hij ondergaat bij zijn gastgezin en in Hetton House, het opvangtehuis waar Blaze het geen haar beter heeft.
De schrijfstijl van King is weer fenomenaal. De relaties tussen Blaze met George, John en baby Joe zijn weer geweldig uiteengezet.
Naast de flashbacks is de rode draad door het verhaal ook erg interessant. Blaze kidnapt een baby van een rijk gezin in de hoop losgeld te bemachtigen. Gedurende het verhaal krijgt Blaze een band met baby Joe en neemt het geheel een andere wending. Zijn overleden vriend George bemoeit zich nog nadrukkelijker met de antiheld en dit leidt weer tot een nieuwe invalshoek bij Blaze. Geweldig!
Tragisch is het verhaal wel te noemen, ook gezien het einde. Toch legt King daar de nadruk niet op; het levensplezier straalt van Blaze af en dat pik je als lezer direct op. King gebruikt bijzonder veel humor (meer dan anders) en de mentale gesteldheid van Blaze geeft daar ook alle aanleiding toe.
Stephen King toont met De Ontvoering aan dat zijn bijnaam als 'master of horror' ongepast is. Ja, King schrijft wel eens horrorverhalen (vooral zijn vroegere werk), maar de karakters staan in al zijn boeken absoluut zijn centraal; zelfs in zijn korte verhalen. De Ontvoering is het schoolvoorbeeld van karakterisering. Blaze is de ultieme antiheld, zoals terecht op de cover prijkt. Ik kan me niemand voorstellen die geen respect krijgt voor zijn denken en doen, ondanks zijn schokkende verleden. IJzersterk verhaal. | 1pos
|
Verslaggever en tv-recensent Haro Kraak publiceerde verschillende korte verhalen in literaire tijdschriften en schreef vervolgens zijn debuutroman; Lekhoofd. Noah Kremers hersenen lekken, letterlijk. Hij proeft geluiden en ziet letters en cijfers in kleuren, het onderscheid tussen verschillende zintuigen is bij hem niet zo strikt gescheiden als bij de meeste mensen. Klasgenoten vinden hem raar maar zijn vriend Teun helpt hem de grenzen van de perceptie te verkennen.
Lekhoofd leest gemakkelijk. Kraak schrijft in heldere zinnen en bewoordingen het verhaal van Noah en zijn omgeving. Zijn schrijfstijl is beeldend en past bij de aandoening van zijn hoofdpersonage. De observaties van Noah leveren interessante combinaties en daarmee prachtige zinnen op: ‘De zachtgele zaterdag gaf alles een sepiafilter. We reden door een oude, vergeelde foto, de hoekjes krulden op.’ Kraak spreekt met zijn verhaal alle zintuigen aan.
Noah probeert zich staande te houden in de alledaagse gekkigheid. Zijn aandoening houdt hij voor iedereen zoveel mogelijk verborgen om te voorkomen dat hij officieel voor gek wordt verklaard. Alleen Teun weet van zijn problemen. Vriendschap en vertrouwen zijn belangrijke thema’s in Lekhoofd. Zelfs na een heftige ruzie overwint echte vriendschap, vriendschap waar je op kunt bouwen zelfs al lijkt de hele wereld om je heen in te storten: ‘vriendschap bestaat net zo goed uit dat wat niet gezegd wordt’.
De problemen in het gezin van Noah staan ook centraal; zijn vreemdgaande vader die zijn werk steeds meer verwaarloost en uiteindelijk het gezin het faillissement in helpt, zijn moeder die lijdt aan kleptomanie en toch probeert het gezin bij elkaar te houden en zijn veel te wijze zusje. Het zijn allemaal zaken die voor lezers waarschijnlijk herkenbaar zijn, en hoewel Lekhoofd een geloofwaardige roman is komen er wel heel veel problemen op toevallige wijze samen.
Kraak laat zien dat ieder zijn eigen verhaal heeft en dat iedereen wel iets mankeert en slaagt daar overtuigend in. Tot de laatste pagina blijft het verhaal boeien en houdt de auteur de spanning erin. Het verhaal is rond en houdt toch de mogelijkheid tot verdere interpretatie open en dat maakt een geslaagd einde aan deze intrigerende debuutroman. | 1pos
|
Geheel eigentijds verhaal met oog voor detail en samenhang dat op een vlotte manier is geschreven en waar de stemkunstenaar zich ten volle op heeft kunnen uitleven, omdat er geen beperkingen waren. Het is mooi dat er veel aandacht aan innerlijkheid van personen is besteed en dat de stemkunstenaar dit tot zijn recht heeft laten komen. De schrijfster heeft de formele begrafenisrituele op een bijzondere manier gestalte gegeven.
Degene die het luisterboek heeft ingesproken heeft kans gezien om de personen uit het luisterboek zowel qua stem als karakter goed onderscheidend neer te zetten. Je kunt hierdoor op een aangename wijze het verhaal beluisteren zonder je telkens af te vragen wie was dit ook eens weer of waarop heeft deze opmerking betrekking. De kracht van een goed luisterboek is dat je de personen aan het stemgeluid herkent. Knap gedaan | 1pos
|
Agnes van Overveld kreeg in 2010 een hersenvliesontsteking door een ruggenprik! Nog maar zevenenveertig jaar jong ziet ze haar leven zoals dat tot die tijd was, verdwijnen. Door de restverschijnselen van de meningitis twee jaar eerder, verliest ze haar betaalde baan. Agnes besluit zich niet klein te laten krijgen, blijft positief ingesteld en gaat vrijwilligerswerk doen. Zo komt ze in contact met Ria, die vanaf haar zestiende blind is.
Agnes ziet alles, maar haar gevoelens zijn in de war. Ria voelt alles maar ziet niets. Een perfecte combinatie! Deze twee optimisten zijn al snel meer dan kennissen en worden vrienden. Een bijzondere vriendschap tussen deze twee vrouwen.
'Windkracht 6' laat ook het onbegrip van de omgeving zien wanneer aan het uiterlijk van iemand niet te zien is, dat het helemaal niet goed met hem of haar gaat. Waarom kun je dan niet werken?
Agnes doet uitgebreid verslag van wat restverschijnselen van meningitis met een mens kunnen doen; ze kunnen een mens breken of heel klein krijgen!
In het eerste deel van 'Windkracht 6' lees je over de manier dat de vriendschap tot stand kwam en de bijzondere momenten die Ria en Agnes deelden. Zoals de opnamen voor het televisieprogramma 'Mijn vriendin & Ik' van RTL4 en nog veel meer speciale ogenblikken en gebeurtenissen.
En heel anders dan in andere boeken die ik las, tref je in dit boek twee keer een tweede deel aan; Deel 2 Agnes en Deel 2 Ria.
Deel 2 Agnes waarin je leest over het leven van Agnes voor en na de hersenvliesontsteking.
Deel 2 Ria waarin je leest over het leven van Ria voor en na het blind worden. Het stukje over Weverij De Ploeg was voor mij heel herkenbaar; het ligt vlakbij mijn woonplaats en ik ben goed bekend met de omgeving.
Het verhaal leest heerlijk. Geen te moeilijke woorden of medische uitdrukkingen, waardoor het ook voor een leek een heel toegankelijk verhaal is.
Denk niet dat je zult verzanden in een boek vol kommer en kwel, niets is minder waar. Dit is een boek naar mijn hart; barstensvol positiviteit en humor.
Maar ook een verhaal zonder uit de realiteit uit de weg te gaan. Goed dat besloten is om ook even te laten zien hoe ongeïnteresseerd de medici soms kunnen zijn wanneer iets net buiten hun straatje valt… Dan is het probleem voor iemand anders, zo lijkt het.
Dit boek heeft me veel inzicht gegeven in wat de restverschijnselen van hersenvliesontsteking en ook het blind worden voor een mens kunnen beteken.
Maar behalve dit inzicht is het ook een aanrader voor iedereen die het even niet ziet zitten. Het is een boek dat laat zien dat positiviteit en doorzettingsvermogen krachten zijn waarmee ondanks beperkingen heel veel tot stand gebracht kan worden.
Ik heb 'Windkracht 6' graag gelezen! | 1pos
|
Toen dit boek op de mat viel was ik erg blij, wat een mooie cover, goede achterkant tekst en een pakkende titel , wat wil je nog meer? Ik kende de schrijfster nog niet maar zag dat ze al meerder boeken op haar naam heeft staan ( een serie over inspecteur vegter) maar dit boek is een stand-alone. Het verhaal greep mij gelijk , en ik kon mijzelf goed inleven in de hoofdpersoon Pieter ( al ben ik niet gescheiden en rond de 50) het grote waarom hij ontvoerd wordt houd hem en mijzelf goed bezig ! Ik voelde met hem de vernedering en onmacht mee. Het boek had een goede plottwist waardoor ik op het einde niet helemaal meer voor 'team pieter' was .... het verhaal is zeer eigentijds met een goede boodschap over deze maatschappelijk kwestie! Je gaat wel goed nadenken of we niet allemaal een beetje schuld hebben ... kortom; ik verwacht een hoop goede recensies en zet hem op je to-buy list ! Titel: dagen van schaamte. Auteur: lieneke dijkzeul. Thema: psychologische triller. Uitgever: ambo|anthos. Aantal pagina's: 253. Bindwijze: paperback. Waneer verkrijgbaar : 10 november 2016. | 1pos
|
Dean Koontz (1945) schrijft al vanaf zijn tijd op high school, waarna hij op 24-jarige leeftijd besloot om zijn baan als leraar Engels op te geven en zich fulltime op het schrijven te richten. In eerste instantie schreef hij sciencefiction, maar na verloop van tijd ging hij zich ook richten op suspense en horror. De verschillende genres werden onder verschillende pseudoniemen geschreven, totdat hij de genres in elkaar ging schuiven en sindsdien worden de boeken onder zijn eigen naam gepubliceerd. Zijn oeuvre is indrukwekkend groot.
In De ravenzwarte veer komen sciencefiction, een tikje horror en spanning allemaal samen. Het boek bevat twee korte verhalen: het titelverhaal, De ravenzwarte veer, en het al eerder verschenen maar nu opnieuw uitgegeven bonusverhaal In de val. Wat doe je wanneer degenen die je het liefst zijn, worden aangevallen? Of het nu door mensen of dieren is, je instinctieve reactie is ervoor zorgen dat je gezin veilig is. In De ravenzwarte veer gaat de tienjarige Howie Dugley zover dat hij een moordenaar laat lopen wanneer die belooft zijn moeder en zusje met rust te laten. Maar welke gevolgen heeft dat voor hemzelf wanneer hij merkt dat het moorden doorgaat? (Dit korte verhaal is als novelle geschreven parallel aan het boek Veertien dat in 2011 is verschenen).
In het tweede verhaal zitten de jonge weduwe Meg en haar zoon Tommy letterlijk als ratten in de val wanneer hun door een sneeuwstorm van de buitenwereld afgesloten huis wordt overgenomen door uit een laboratorium ontsnapte ratten. De ratten zijn zodanig gemanipuleerd dat zij een hoog IQ hebben. Hoger dan Meg?
Koontz is er andermaal in geslaagd twee geweldige, super spannende verhalen te schrijven. Beide verhalen nagelen je aan je stoel totdat je de laatste punt van de laatste zin gelezen hebt. Juist omdat alles zich in slechts 69 (De ravenzwarte veer) en 76 (In de val) bladzijden afspeelt is het knap van Koontz dat hij toch met twee redelijk complete verhaallijnen voor de dag is kunnen komen.
Het bonusverhaal In de valmaakte op mij meer indruk omdat het een goed afgerond geheel is. Bij De ravenzwarte veer is het sciencefiction gehalte naarmate het verhaal vordert hoger en is de afronding losser, zonder een herkenbaar slotakkoord.
Voor iemand die wil kennismaken met de thrillers van Dean Koontz is dit boek, dat voor een klein prijsje te koop is in de boekhandel, een uitermate geschikte gelegenheid. Ik zou zeggen: grijp die kans en voor je het weet ben je voor altijd verslingerd aan de verhalen van deze uitstekende auteur. | 1pos
|
Manon Bradshaw is negenendertig, werkt als brigadier bij de politie in Cambridge en is single. Om in slaap te vallen na haar zoveelste rampzalige internetdate luistert ze naar de politieradio en vangt een melding op. Ze reageert direct en dat bezorgt haar een uiterst complexe vermissingszaak. Studente Edith Hind blijkt al vierentwintig uur vermist. De jonge vrouw is vanuit haar eigen huis verdwenen en het feit dat ze niets heeft meegenomen, doet het ergste vermoeden. Er zijn slechts enkele aanwijzingen: een paar bloedsporen in de keuken, sleutels en een telefoon die op tafel liggen en de voordeur die openstaat. Al snel blijkt dat Edith er een verborgen leven op na hield. Manon staat onder zware druk om de zaak snel op te lossen, want als een vermist persoon niet binnen 72 uur wordt gevonden, is het slachtoffer veelal niet meer in leven.
“Ze beseft dat ze de fantasie koestert dat ze deze nare zaak achter zich zal laten als ze hier vertrekt: de akelige gevoelens, de slapeloosheid, de gedachten die wild heen en weer gaan tussen angst en leegte.”
Steiner hanteert een soepele schrijfstijl en ziet kans op zeer gedoseerde wijze de spanning op te bouwen. Het grootste talent van deze auteur ligt echter besloten in de manier waarop ze kans ziet haar personages uiterst geloofwaardig te laten zijn. Zo zet zij hoofdpersoon Manon niet neer als een glamourachtige politievrouw, maar als een vrouw die weliswaar een uiterst kundig rechercheur is, maar daarnaast ‘gewoon’ een vrouw zoals zovelen, met dezelfde verlangens, twijfels en menselijkheden. Ook haar partner, de onbevangen Davey met zijn flaporen, is een personage om te koesteren en zo kent ‘Na 72 uur’ er velen. Ze zijn écht, ze zijn geloofwaardig. Je leert ze kennen.
Bovendien ziet Steiner kans om simpele, dagelijkse gebeurtenissen in haar boek te verwerken op een wijze waardoor je het voorval voor je ziet en het een glimlach op je gezicht tovert. Zoals deze scene over Manon: “Haar benen en armen zijn stijf, zodat ze amper haar jas kan aan- en uittrekken, en haar pogingen vanochtend om de rits van haar laarzen dicht te doen resulteerden erin dat ze over de grond rolde als een doodsbange egel.”
Kortom, een bijzonder fijne thriller van deze Susie Steiner!
Over de auteur
Susie Steiner woont in Londen en werkte twintig jaar als journalist voor The Guardian. Inmiddels is Steiner fulltime auteur.
Uitvoering
Uitgeverij Cargo / De Bezige Bij
ISBN 9789403110004
Paperback, 336 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
Om je vingers bij af te likken. Wat een aangenaam boek is dit. En in geval van zo'n aangenaam boek, wat heerlijk is het dan ook dat het ook nog eens vuistdik is én de belofte er nog twee boeken rondom de heremiet aankomen om de trilogie vol te maken.
Ik zie hier echt naar uit! Want, deze oude taxichauffeur heeft wat mij betreft nog genoeg potentie voor twee vuisten van boeken. Prachtige couleur locale met unieke persoonlijkheden en een dromerig maar o zo boeiend plot. | 1pos
|
Mariska Overman's debuut Hoofdzaak handelt over een zaak voor de politie over een hoofd dat gevonden werd bij één van de rechercheurs.
Er wordt een onderzoek gestart naar deze vreemde zaak, en rechercheur David roept de hulp in van zijn zus, Isabelle Dieudonné. Isabelle werkte tot voor kort ook voor de politie, maar maakte na een heftig proces met betrekking tot kindermishandeling een switch naar postmortale verzorgster.
Een beetje een luguber thema, maar dat wordt snel vergeten eens je in het verhaal zit.
Er is goede afwisseling tussen de verschillende personages, waardoor deze meer diepgang krijgen. Hierdoor kan je je beter inleven in de verschillende personages.
De spanning wordt goed opgebouwd, wat maakt dat de plottwist als een verrassing komt, met een cliffhanger die er mag zijn! | 1pos
|
Auggie is een heel speciaal jongetje. Zo speciaal dat hij tot op heden nog nooit naar school is geweest. Hij kreeg thuis les. Er is niks mis met zijn brein, sterker nog, hij is erg slim en hoewel hij erg beschermd is opgegroeid, best wereldwijs. Hij heeft een zus en twee ouders die heel veel van hem houden en als je dit allemaal hoort dan is het best een normale 10 jarige. Wat hem zo speciaal maakt is dat zijn hoofd helemaal misvormd is.
Maar zoals elk jongetje betaamt gaat ook Auggie ouder worden, ook Auggie moet zich kunnen gaan redden in de buitenwereld, zonder de bescherming van zijn ouders en zus. Ook Auggie moet opgroeien en dat gaat maar moeilijk als je constant thuis zit en je verbergt. Daarom gaat Auggie naar school!
School zet alles op alles om de overgang voor Auggie zo soepel mogelijk te laten verlopen maar toegegeven, voor alle betrokkenen is het eng. Het schoolhoofd heeft een aantal van de ogenschijnlijk liefste kinderen uitgenodigd voor school begint om Auggie te ontmoeten en om hem een rondleiding te geven en op basis van die ervaring besluit Auggie het te doen. Hij gaat het proberen op school.
Het verhaal wordt geschreven vanuit enorm veel personages. Zo krijg je de point of view van Auggie, zijn zus, zijn ‘vrienden’, zijn ouders en noem maar op. Dit zorgt ervoor dat je een enorm gemêleerd beeld krijgt van het verhaal, van de gevolgen van een ontzettend misvormd gezicht. Je ziet de gedachten van mensen die zich er niet overheen kunnen zetten, van de onvoorwaardelijke liefde van zijn ouders, van de struggles die in Auggie zelf omgaan en van de moeilijkheden die de kinderen om hem heen ervaren door Auggie en ondanks Auggie.
Ik heb nog nooit zo een compleet beeld gehad van een situatie in een boek. Zo goed beschreven ook dat ik daadwerkelijk iedereen begreep, zelfs de mensen die niet om konden gaan met Auggie. Hartverscheurende dilemma’s, ontdekkingen, misverstanden en grootmoedigheid komen allemaal om de hoek bij dit verhaal. Het is ook geen moment saai en alles is zo realistisch en mooi beschreven. Complex in zijn eenvoud en eenvoudig in zijn complexiteit.
Je wilt gewoon iedereen in dit boek knuffelen, je wil spontaan de wereld verbeteren, zelf begripvoller zijn want als zo’n jongetje van 10 zo meelevend en grootmoedig kan zijn dan heeft iedereen dat in zich. Het maakt echt dat je manier van tegen de wereld aankijken (in ieder geval even) een stuk mooier en verdraagzamer wordt.
Wat een fantastisch boek. Ik kan er echt niks meer over zeggen behalve dat IEDEREEN dit boek moet lezen! Nee maar echt!
Originele recensie: https://brightbluebooks.wordpress.com/2017/11/23/recensie-wonder/ | 1pos
|
Dit boek, deze baksteen van een kilo, is met meer dan 1200 pagina's eigenlijk nog te kort. Ik zou oneindig door kunnen lezen over de generaties van de familie Jasji uit Georgië. Het boek greep me zo aan, dat ik bij het wakker worden soms als eerste dacht aan personages uit dit boek. Het heeft mijn jarenlange favoriete pil 'De ontdekking van de Hemel' van zijn eerste plaats gestoten. Het achtste leven is een boek om aan iedereen cadeau te doen. Het is een gemis om dit boek niet gelezen te hebben. Als ik voldoende discipline zou hebben gehad, zou ik elke dag maar een paar pagina's gelezen hebben om extra lang te kunnen doen over dit boek. Met een lach en een traan heb ik dit boek gelezen. Het is makkelijk leesbaar, pakkend geschreven en elke pagina is een verrassing. Ik hoop dat de rest van Nino met de onuitspreekbare achternaam snel vertaald wordt naar het Engels of Nederlands. Deze vrouw kan absoluut boeiend schrijven. Ik heb Het achtste leven nu geleend van de bieb, maar er komt absoluut een eigen exemplaar. Dit boek wil ik over een poosje nog eens lezen. Het kan me niet schelen waar het volgende boek van deze mevrouw over gaat. Ik koop het blind. | 1pos
|
Echt ontzettend leuk, dit literaire stripboek! De strip is losjes gebaseerd op 'Far from the madding Crowd' van Thomas Hardy, maar het verhaal speelt zich af in een hedendaagse setting. Tamara Drewe keert terug naar het huis van haar overleden ouders op het platteland. Zij brengt daar vele hoofden op hol, vooral de schrijvers in een nabij gelegen rustiek onderkomen, waar (aspirant) schrijvers in alle rust aan hun boeken kunnen werken. De situatie loopt volledig uit de klauwen, al kun je daar Tamara niet als enige schuldige voor aanwijzen. Mooi getekend, mooie tekstjes, geestig en soms een tikkie vilein. Ik kon het boek niet neerleggen!
Ik ga nu meteen haar ander literaire stripverhaal bestellen! Dat is Gemma Bovery. Eens kijken hoe ze Madame Bovary in een modern jasje verpakt. Dat wordt ook smullen, dat weet ik nu al! | 1pos
|
Na een telefoontje van de politie vliegt Lotte Pradel halsoverkop naar Zuid-Frankrijk. Haar vier jaar jongere en autistische broer Felix wordt verdacht van de moord op hun vader, hun stiefmoeder en een nog onbekende vrouw. Hoewel Lotte met haar vader - een oud-politicus - heeft gebroken en ze Felix sindsdien niet meer heeft gezien, weet ze een ding zeker: haar broer kan onmogelijk de dader zijn. Op het politiebureau ontmoet ze Felix voor de eerste keer na tien jaar. Het contact verloopt buitengewoon stroef. Maar als Felix ontsnapt, kan Lotte niet anders dan hem volgen.
Een geweldig boek. De personages zaten meteen in mijn hart en dan het broertje met autisme. Hem sloot ik meteen in mijn hart. Ik ben zelf moeder van een man met autisme en soms was het alsof het mijn zoon was. Herkenbaar gedrag maar er zit ook zeker een stuk angst in. Wat doe je als je familielid met autisme beschuldigd wordt? De spanning is bijna ondraaglijk want je weet het niet. Je weet ook nooit wat iemand met autisme in blinde paniek kan doen. Het is beslist een aanrader om te gaan lezen! Het boek heeft mij geraakt ondanks dat het een compleet verzonnen verhaal is. | 1pos
|
Ik ben de laatste tijd niet erg actief geweest in het recenseren van boeken van Dutch Venture Publishing en daar heb ik erg veel spijt van. Wegens drukte met school (examenjaar) en daarbuiten, lukte het me niet echt meer om veel boeken te recenseren, al las ik er nog wel frequent. Ook heb ik nog steeds last met struggles op mijn e-reader, want die werkt op de een of andere manier niet meer naar behoren als ik de e-reader versie van dit boek lees. De pagina's versprongen steeds, dus ik moest echt erg veel geduld hebben. Dit ligt overigens niet aan het boek, maar aan mij, haha.
Maar toch, uiteindelijk lukte het me om dit boek te lezen en ik heb er zeker geen spijt van. Ik was er al best nieuwsgierig naar omdat het een fantasyverhaal is en daar houd ik nu eenmaal van. Ook vond ik het wel interessant, omdat dit een kinder- tot jeugdboek is en dus géén Young-Adult. Het was al een tijdje geleden dat ik eens een boek voor een jongere doelgroep had gelezen en dat leek me stiekem wel leuk.
Wat mij meteen opviel aan het verhaal, was het feit dat het helemaal niet zo makkelijk weg leest - en dit in de goede zin. De zinnen zijn zeker niet te kinderachtig, maar net goed voor jongere kinderen en nog doenbaar voor jongeren en waarschijnlijk ook voor volwassenen. De hoofdstukken zijn een stuk korter dan in een volwasseneroman, maar ze voelen wel gevuld aan en dat vind ik fijn.
Het verhaal is origineel gevonden, zeker omdat we met zo'n jong personage te maken hebben. Ravian komt onzeker over en dat vind ik erg geloofwaardig. Natuurlijk is het niet echt mogelijk dat hij dit zou kunnen als 12-jarige, maar je merkt wel een evolutie van zijn karakter op doorheen het verhaal. Hij wil eerst helemaal niets met de veer doen en probeert onder de waarheid uit te komen, maar geeft uiteindelijk toch toe en doet er alles aan om zijn taak te volbrengen.
Tijdens het lezen, leer je hem ook beter kennen. Langzaamaan leef je je steeds meer in in het verhaal. De tocht maakt dat je spanning en angst en verdriet voelt en geeft je het gevoel dat je Ravian echt kent en mee met hem op avontuur bent gegaan.
Het tempo van het verhaal is wel nogal hoog. Ravian lijkt soms iets te gemakkelijk zijn obstakels te overwinnen en de moeilijkheden zijn niet zo heel moeilijk. Het is dus allemaal nogal wat oppervlakkig en simpel dat gedeelte, maar dat is anderzijds ook wel te verstaan als je voor een jonger doelpubliek schrijft. Toch vond ik dit een klein minpuntje.
Voor 10 tot 12-jarige is dit zeker een leuk verhaal en ook voor een ouder doelpubliek is het amusant. Ik heb zelf echt wel genoten van de avonturen van Ravian en ben nog altijd verliefd op de mooie cover. Een goede keuze van Dutch Venture Publishing om dit fijne kinderboek uit te geven! Een verhaal vol moed en wilskracht, en misschien ook wel een beetje over stoere jongens met kleine hartjes.
Ik dank Dutch Venture Publishing voor dit recensie exemplaar. | 1pos
|
Merijn heeft het goed voor elkaar, hij is een snelle jongen die volop in het leven staat. Sinds een jaar heeft Merijn een relatie met Chantal en ze hebben een citytrip naar Lissabon gepland. Toch lijkt dat mooier dan het is want zijn eenzijdige blik op het maken van carrière en mooie spullen zorgt dat hij een partner weinig diepgang biedt. Net voor vertrek barst dan ook de bom, Merijn zijn werk gaat weer eens voor het meisje. Chantal is dat beu en toe aan een volgende stap in hun relatie, maar daar denkt Merijn heel anders over. Een adempauze zou hen beide even wat tijd moeten geven om te bedenken wat vooral Merijn wil. Hij ziet al snel zijn stommiteit in en besluit Chantal achterna te reizen naar Lissabon. Eenmaal in deze prachtige stad loopt echter alles anders en zet een toevallige ontmoeting met de Portugese Carolina vervolgens alles nog verder op z’n kop. Zij zet Merijn flink aan het denken en met dubbele gevoelens neemt hij afscheid van Carolina. Hij heeft in Nederland het een en ander recht te zetten. Er breekt een periode aan die louter lijkt te bestaan uit uitersten.
De Lissabon brieven is een roman die over grenzen gaat. Letterlijk maar ook figuurlijk. De hoofdpersonages maken heel veel mee en komen voor zware beslissingen te staan. Wat hen uiteindelijk bindt, wordt gaandeweg het verhaal duidelijk. Zaken als vriendschap, vertrouwen en liefde komen aan de orde maar ook zelfreflectie, tegenslagen en verdriet passeren de revue. Rasters weet als geen ander in de huid te kruipen van oprechte, menselijke personages die dingen meemaken die jou als lezer ook kunnen overkomen. Door makkelijk voor te stellen emoties en gebeurtenissen in een verhaalvorm te gieten, zorgt ze dat je erg betrokken raakt bij wat er gebeurt. Rasters gaat het ook totaal niet uit de weg om meteen een heftig thema mee te nemen in haar verhalen. Hierdoor word je aan het denken gezet en bekijk je zaken vanuit een ander perspectief. Je bent in dit boek zowel op reis, alsook getuige van ontwikkelingen in de levens van de hoofdpersonages en zo goed als aanwezig bij de beslissingen die zij nemen.
In De Lissabon brieven heeft Rasters gekozen voor een unieke invulling van een driehoeksverhouding die grensoverschrijdende effecten kent. Merijn heeft het zwaar maar voor de twee vrouwen in het verhaal geldt dat net zo. De verhaallijnen zijn heel vernuftig maar ook verrassend goed in elkaar gestoken. De boodschap die verborgen gaat achter het verhaal is al jaren actueel en de wijze waarop dit in de drie levens van de hoofdpersonages is verweven getuigd van goede research en respect voor waar het voor staat. Daarbij is het nodig dat hier aandacht voor blijft bestaan!
Gaby Rasters is, geheel onterecht, nog niet bij het grote leespubliek ontdekt. Met haar zijn er een aantal Nederlandstalige auteurs die beter verdienen, daarbij laten heel veel lezers zich graag met dit soort verhalen meevoeren. Waarom? Omdat ze eerlijk, herkenbaar en bovenal menselijk zijn. Bij Gaby Rasters is het vooral haar kracht dat ze boven alles authentieke verhalen schrijft. Met ontzag voor detail en menselijke emoties gaat ze secuur te werk. Haar dialogen zijn ongekunsteld en oprecht, net als haar personages, net als Rasters zelf. Het is voelbaar dat haar boeken aan haar hart liggen. Ieder boek van deze auteur bevat een boodschap, een maatschappelijk thema. Dat getuigt van realiteitsbesef én de kunst om daar een verhaal omheen te bedenken. Dat het leven bij lange na niet altijd loopt zoals gewenst, maar dat het ook nog verrassingen in petto kan hebben. Het glas is altijd half vol, een bijzondere kijk op (fictieve)zaken.
De Lissabon brieven speelt zich af in Nederland en het schilderachtige Lissabon en het is duidelijk dat ook Rasters verliefd is geworden op deze prachtige stad en de mensen. Het is mooi om te lezen hoe ze haar respect daarvoor verwerkt heeft in de lokale personages en sfeerschetsen. Ben je ooit in Lissabon geweest dan herken je het, ben je dat niet, dan kun je je dat nu levendig voor de geest halen. Dit verhaal roept veel emoties op, het doet je reizen, meeleven en verbazen. Het is Gaby Rasters wéér gelukt me te verrassen en ditmaal zelfs tranen te bezorgen. Het leven gaat inderdaad niet over rozen, maar jeetje mensen: 'Stop and smell those damn roses!' Dit boek gaat over incasseren, hoop, overleven en doorgaan en dat allemaal in de puurste zin des woords. Ik houd van dit soort boeken, ik hou sowieso van de boeken van Gaby Rasters. 4 sterren! | 1pos
|
Kai
Kai is het tweede deel van de WWW-serie. Dit boek gaat over Kai en zijn buurmeisje Stella. Het verhaal is vlot geschreven en zorgt er dan ook voor dat je door wilt blijven lezen. Buiten dat het een erotische roman is zit er ook een vleugje spanning in wat net dat beetje extra geeft aan het verhaal. Doordat de schrijfster ook terug gaat in de tijd geeft het het boek de extra diepgang die een verhaal nodig heeft. Hierdoor leer je de achtergrond en de basis van de vriendschap tussen Stella en Kai goed kennen. Het is een verhaal die smaakt naar meer. Er volgen nog twee delen in de serie en ik ben persoonlijk dan ook erg benieuwd naar de andere verhaallijnen.
Het enige nadeel aan de papieren versie is dat het papier bijna maagdelijk wit is, en dus ook erg besmettelijk en in een bepaald licht (zon) bijna pijnlijk is om te lezen.
Deze serie is leuk om te lezen een heerlijke feelgood met de nodige erotiek en het spannende sausje van een spannend boek. | 1pos
|
Anna is geboren in de oorlog. Als ze vier is woont ze alleen met haar moeder, haar vader is weg. Op een dag krijgt van Dokter Harper die regelmatig op bezoek komt een beer: Broeno uit Florence. Haar Bruin zal het belangrijkste zijn wat ze heeft in de jaren die volgen. Dan staat op een dag haar vader weer voor de deur, maar in plaats van dat Anna's moeder blij is, is ze boos. Het is voor Anna niet te begrijpen en weer wordt haar niets uitgelegd. Gelukkig heeft ze Bruin, hij geeft wel hele goede en slimme antwoorden.
Anna mag niet naar school en niet buitenspelen en leeft geïsoleerd. Haar moeder is erg dominant en besteed een hoop tijd aan 'wijze lessen' voor Anna, die voorbestemd is om later te trouwen met een diplomaat. Anna ondergaat alles gelaten. Van haar vader krijgt ze weinig steun, die verschuilt zich constant achter Anna's moeder.
Het is de basis van het verhaal over Anna en haar dominante moeder. Anna groeit op met een hoop vragen en weinig antwoorden. Ze gaat voor zichzelf dingen invullen om een kloppend plaatje te hebben. Als ze jong is kan ze nog weinig tegenwicht geven aan haar moeder, maar naarmate ze ouder wordt probeert ze zich meer los te weken, wat zeer moeizaam gaat.
De ontwikkeling van Anna van vierjarig meisje tot dat ze volwassen is en op eigen benen staat wordt nauwgezet gevolgd in dit boek. Het verleden van haar vader tijdens de oorlog speelt een grote rol, maar niemand die erover praat. Pas aan het einde van het boek wordt er een hoop duidelijk. De tijd waarin het speelde (na de oorlog) is daarbij wel van belang. Wat anderen van je vonden was van groter belang, dan het praten met je kind. Het is daardoor een intense roman met veel geheimen die een grote invloed hadden op Anna.
De rol van de beer Bruin is bijzonder. Hij reflecteert wat Anna denkt en is wijs slim en af en toe ook grappig. De situatie waarin Anna zich bevindt is nogal triest, maar de absurde regels die haar moeder instelt leveren wel hilarische taferelen op.
Het is een apart boek. Feelgoodroman? Zo zou ik het niet willen noemen. Het is het verhaal van opgroeien na de oorlog met een dominante moeder. Het wordt wel verteld met enig cynisme, soms humor, maar vaker is het een bitter en triest verhaal.
Het leest wel vlot, vol verbazing leef je mee met Anna en de regels waar ze zich aan moet houden. Als je zo jong bent en een moeder hebt die alleen haar waarheid hanteert en geen tegenspraak duld, dan is het nog knap zoals Anna zich geeft weten te ontwikkelen om uiteindelijk als een sterke jonge vrouw haar eigen weg te gaan.
Het boek wist me te boeien en de vraag wat er nu precies met de vader was gebeurd blijft het hele boek doorsudderen. Het niet willen praten van de ouders is behoorlijk irritant, want dat zorgt voor speculatie. En het feit dat anderen wel dingen weten zorgt voor frustratie. Maar gezien de tijd waarin het speelt geeft het wel een goed beeld van hoe het was. Kinderen waren ondergeschikt.
Een bijzondere roman, die na het lezen nog wel even nasudderde. | 1pos
|
Geweldig om eens te lezen hoe we vast zitten in ons gedrag en hoe simpel het is om deze patronen te door breken. | 1pos
|
Ik lees bijna nooit Fantasy, maar was door de lovende recensies benieuwd geworden. Het verhaal deed sprookjesachtig aan en de spanning werd snel en goed opgebouwd, waardoor ik helemaal het verhaal ingezogen werd. De magie in het boek betoverde ook mij als lezer :) Hoewel dit aan het eind wat minder werd is mijn eindconclusie toch: vier sterren! | 1pos
|
Wat een juweeltje was dit boek,niet alleen erg romantisch maar ook
nog even lekker spannend.Het boek verveeld geen moment omdat er
leuke maar ook spannende stukjes inzitten,je leeft mee met Amelia
die zoveel voor de baby Lucy gaat voelen als haar vriendin
sterft,en de keuze die ze moet gaan maken voor Lucy.Ik heb er van
genoten en zal het ook niet snel vergeten. | 1pos
|
Het boek is vlot en spannend geschreven. Ik heb het met veel plezier gelezen. Isa heeft een prettige schrijfstijl, zodat je blijft lezen en ook regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. De verschillende korte hoofdstukken vond ik prettig om te lezen. Ik kan gewoon niet wachten op deel 2. Ik ben namelijk heel benieuwd hoe het verder zal gaan met Kyra en de zoektocht naar haar zus. | 1pos
|
Het mag duidelijk zijn, Korneel de Rynck (1986) historicus en schrijver heeft veel onderzoek gedaan voor zijn nieuwste boek Vroeger was alles anders (2018) met de ondertitel Het dagelijks leven in België vlak voor de golden sixties. Hij werd geïnspireerd door Gouden jaren van Annegreet van Bergen die in haar boek het leven in Nederland beschrijft dat veranderde vanaf 1950 door de welvaartsgroei. De Rynck kiest in zijn boek voor het beschrijven van het leven in België in die jaren vijftig omdat hij het leven wilde laten zien zoals het was voordat de stroomversnelling van ontwikkelingen het leven veranderde in de jaren zestig en verder. Hij zegt in het dankwoord dat hij maandenlang bezig is geweest met zoeken en puzzelen."Het was zowel lastig als boeiend". De lijst met bibliografie achterin is tien pagina's lang.
Het boek Vroeger was alles anders is een heerlijk boek voor hen die heimwee hebben naar het leven van vroeger, of zij die nieuwsgierig zijn naar hoe het leven was dat onze grootouders leefden zonder alle gemakken van de moderne tijd. Een boek om geheel ondergedompeld te worden in nostalgie. Het leven was in de jaren vijftig zoveel eenvoudiger, maar ook veel zwaarder. Lange werkdagen, weinig afwisseling in voeding en de gezondheidzorg was nog niet ontwikkeld. Er waren weinig auto's en de tv was net in opkomst. Apparaten om het huishouden te vergemakkelijken ontbraken, maar die kwamen er wel in de vorm van een eerste eenvoudige wasmachine. De telegram en de brief waren de beste communicatiemiddelen. Er waren maar weinig mensen die een telefoon hadden en telefonistes zorgden nog voor het maken van verbinding.
In tien hoofdstukken wordt de situatie in de jaren vijftig uitgebreid beschreven onderverdeeld in: Eten, Wonen, Huishouden, Opvoeding, Seksualiteit, Mobiliteit, Communicatie, Gezondheid, Werk en Vrije tijd. Het geeft zo een compleet beeld van het leven in die tijd en aangevuld met de vele foto's is de sfeer van de jaren vijftig in het boek compleet. Het boek geeft regelmatig verbazingwekkende feitjes. Zo had de verzorging van het gebit geen prioriteit. Mensen lieten alles trekken en kozen voor een kunstgebit en parodontitis (tandvleesontsteking) kon een dodelijke afloop hebben. Met verwondering is ook te lezen hoe de eerste files ontstonden op de eerste 'snelweg' die naar zee voerde. Om de files in te dammen werden de vier rijbanen in de ochtend eenrichtingsverkeer naar zee, en in de avond eenrichtingsverkeer richting Brussel.
Het leven in België staat centraal in Vroeger was alles anders. Voor de Vlaamse lezer zijn het herkenbare situaties, gebruiken en namen van bedrijven en organisaties. Voor de Nederlandse lezer is het een interessant stukje Belgische geschiedenis met een hoop overlap tussen de Nederlandse en Vlaamse gebruiken, maar nog meer dan genoeg om zich over te verbazen zoals het werken in de mijnen, de kinderkampen en de reisjes naar Lourdes.
Het boek is zeer aangenaam om te lezen. Korneel de Rynck heeft een fijne vertellende schrijfstijl en maakt gebruik van citaten uit interviews die hij heeft gedaan voor zijn boek. Daardoor gaan de jaren vijftig in België nog meer leven voor de lezer. | 1pos
|
Ik kan me niet herinneren ooit een thriller uit IJsland gelezen te hebben. Internet leert dat IJsland ongeveer 280.000 inwoners heeft, waarvan ongeveer 1/3 in Reykjavik woont. Uit dit land komt Arnaldur Indridason, schrijver, journalist en filmcriticus van het grootste dagblad van IJsland. Met zijn boek Noorderveen heeft hij de Glazen Sleutel‚ gewonnen, de prijs voor de beste Scandinavische thriller van 2002. Met Noorderveen schijnt Indridason al twee jaar onafgebroken in de toptien van IJsland te staan. Bij mij leverde al deze informatie hooggespannen verwachtingen op.
Het verhaal begint met de vondst van een dode man van ongeveer 70 jaar in Noorderveen, een wijk in Reykjavik. Hier ligt werk voor Erlendur, commissaris van politie en zijn assistent Sigurdur Oli. Bij het lijk ligt een briefje met drie woorden. Als snel blijkt dat Holberg, de vermoorde man, duistere geheimen had. Commissaris Erlendur heeft een dochter die verslaafd is en zwanger blijkt te zijn. In het begin van het boek speelt dit gegeven op de achtergrond een rol, maar langzamerhand wordt deze verhaallijn steeds belangrijker tot zij aan het eind één geheel vormt met het misdaadverhaal.
Noorderveen is een prachtig, toegankelijk boek dat tot nadenken stemt en ontroert. Indridason weet mij vanaf het begin te boeien. De drie woorden op het briefje bij de dode man blijven een tijdlang onbekend. Dit is slechts een voorbeeld van hoe Indridason je vasthoudt en nieuwsgierig maakt. Ik heb het verhaal in een ruk uitgelezen en bleef er na afloop over nadenken. In het boek spelen de moderne gen-technologie en genetica een rol en de vraag of weten gelukkig maakt dringt zich onvermijdelijk op. De gestaag vallende IJslandse regen geeft een extra melancholieke sfeer. Erlendur is een goed uitgewerkte hoofdpersoon, een man van vlees en bloed met zijn kwetsbaarheden, eigenzinnigheden en problemen. Geen gemakkelijke man voor zijn omgeving, maar hierdoor wel levensecht.
Onvergetelijk zijn de scènes waarin een vloer opengebroken wordt en de opgraving van een kist. En niet te vergeten de opmerking van het kleine meisje dat ogen er zijn om te huilen.
Zijn er ook nog kritische kanttekeningen te plaatsen? Misschien zijn sommige zij-karakters te weinig uitwerkt, maar dat heeft mij niet gestoord. Ook is het even wennen aan de IJslandse namen met de vreemde tekens. Tot slot: een prachtig boek dat ontroert en tot nadenken stemt over goed en kwaad en vorderingen van de moderne wetenschap. Doorgaans ben ik behoorlijk zuinig met de toebedeling van sterren, maar nu kies ik voor 5 sterren. Het eerste boek van Indridason in Nederlandse vertaling verdient een extra stimulans vanwege de uitstekende kwaliteit. Dat er nog vele mogen volgen! | 1pos
|
Fris, fruitig en emotioneel. Die woorden passen bij Surf!, het boek van Chris Vick. De woorden op de flap van het boek, “een verhaal dat je grijpt als een monstergolf”, doen anders vermoeden: Surf! moet overweldigen. Helaas ‘overweldigt’ het verhaal van Vick niet.
Sam verhuist met zijn moeder en zijn zusje naar de kust, waar hij vrijwel direct Jade leert kennen. Al snel is hij onder de indruk van haar surfkunsten en haar baldadige houding. Hoewel Sam bang is voor het water, en eigenlijk niet durft te zwemmen, wil hij, om indruk te maken op Jade, leren surfen. “De wolf lijkt groter als je bang bent”, toch?
Vick start zijn verhaal prachtig en heel beschrijvend. Opvallend is de keuze voor het perspectief: Sam is een gevoelige, licht eenzame jongen. Jade daarentegen is het stoere meisje. De rollen lijken omgedraaid, iets wat het verhaal ten goede komt. Ook de gehanteerde schrijfstijl helpt daarbij. Niet zelden laat Vick je meekijken met Sams gedachtegangen, waardoor Sam al snel meer is dan een papieren versie van de jongen; hij komt tot leven.
Wanneer Sam zijn angsten overwonnen heeft, en een beetje kan surfen, sluit hij zich aan bij de groep van Jade. De groep heeft één doel: surfen op de Duivelshoorn. Sam, gek op wetenschap, probeert uit te zoeken wat de Duivelshoorn precies is. Bij zijn oma ontdekt hij hoe zijn vader ooit verdween en komt hij erachter waar de Duivelshoorn ligt. De weg naar een surflegende ligt open.
Helaas vertoont het verhaal van Vick scheurtjes. Diverse clichématigheden en oppervlakkig aangehaalde thema’s zorgen ervoor dat Surf! niet het verhaal is dat je ‘grijpt als een monstergolf’. De lezer ziet van verre aankomen wat er gaat gebeuren met de Duivelshoorn en ook de verhalen omtrent Sams vader komen niet onverwacht. Daarbij aangehaalde thematieken over mishandeling en verwaarlozing maken het verhaal wel boeiend, maar niet meer dan dat. Vick verzaakt de thematiek echt uit te werken. De essentie van zijn verhaal ligt ergens anders: het surfverhaal.
Toch boeit Surf! zeker wel. Vick toont middels prachtige beschrijvingen hoe Sam langzaam verandert door toedoen van de groep. Min of meer per ongeluk lijkt hij een steeds ‘slechtere’ jongen te worden, terwijl menig lezer hem in zijn hart sluit. Sams zoektocht naar de ware aard van zijn vaders verdwijning wordt daarbij helaas wat onderbelicht; een nevenverhaal.
Vick toont zijn ware schrijverskunsten in de slotakkoorden van Surf!. De laatste hoofdstukken, waarin hij allereerst de spanning tot een hoogtepunt weet te brengen door gedetailleerde omschrijvingen en een laag verhaaltempo, worden afgesloten met ronduit emotionele passages. De schoonheid van het geschreven woord wint hier van het verwachte verhaalverloop.
Surf! grijpt je dan niet als een monstergolf, het verhaal boeit zeker. “Een deel van me zei dat ik gewoon moest blijven waar ik was. Dat ik beter Rag kon assisteren. Dat ik hen niet achterna moest gaan. Dat ik mijn vader niet achterna moest gaan. Maar mijn benen kwamen in beweging en we liepen allemaal achter Jade aan.” | 1pos
|
Zwijgrecht is al weer het 15de boek van Loes den Hollander. Het gaat over drie hoofdpersonen Amy, Catalijne en Viola, die elk in hun familie of gezin al vele problemen hebben meegemaakt.
In het begin moest ik even wennen omdat men de personen moet leren kennen. Maar daarna leest het boek heerlijk vlot en wordt de spanning steeds groter. Pas op het einde komt men er achter hoe of wat of wie de moorden in het dorp heeft gepleegd . Het is weer een echt Loes den Hollander boek en ik vind het dan ook ontzettend jammer dat het boek uit is. Dus dat wordt weer uitkijken naar het volgende boek. | 1pos
|
Daar is hij weer is een zeer gedurfd boek over de extreemrechtse visie van Hitler. De voormalig Führer van Duitsland ontwaakt in de zomer van 2013 en is zich er niet van bewust dat de oorlog al lang en breed voorbij is. Hij dwaalt rond in een onherkenbare stad en iedereen die hij aanspreekt denkt dat hij een hilarische imitator is. Dit boek zoekt duidelijk de grenzen op van vrijheid van meningsuiting; met hoeveel extreme opmerkingen kan een comedian wegkomen? En kan de geschiedenis zich herhalen als er opnieuw een Hitler figuur opstaat? En welke rol speelt de media hier in?
Een interessant gedachte-experiment
Daar is hij weer is een interessant gedachte-experiment. Hoe zou Hitler kijken naar de wereld van nu? Onze multiculturele samenleving zou hem waarschijnlijk al te veel worden en ook op het gebied van technologie is het leven van alledag onherkenbaar voor de dictator van weleer. Hitler neemt geen blad voor de mond in zijn ontdekkingstocht van de hedendaagse maatschappij, waardoor hij uitgroeit tot een ware hit op YouTube. Maar zelf moet hij alleen eerst nog even uitgelegd krijgen wat internet eigenlijk is..
Hoewel ik de thematiek van dit boek erg interessant vond, was het verhaal niet altijd gemakkelijk om te lezen. De vele historische details halen de vaart uit het verhaal en stiekem had ik ook verwacht dat het verhaal veel grappiger zou zijn.
Gedurfde zoektocht naar de grens van de vrije meningsuiting en de macht van de media ★★★★☆
Deze recensie verscheen eerder op Boekvinder.be. | 1pos
|
De eerste keer dat Werner Boren de mannen zag, zaten ze onder de boom op het binnenplein van het universiteitsterrein. Werner gaf zijn college existentiële fysica voor het tweede jaar en kon de mannen vanuit zijn klaslokaal door het raam zien zitten. Twee mannen, allebei gekleed in eenzelfde donkerbruin pak met een bolhoed op, alsof het een uniform betrof, hun zwarte paraplu's dichtgevouwen naast zich tegen het bankje. Het viel hem op dat de twee daar zaten, op het bankje waar normaal studenten zaten te wachten op het volgende lesuur, maar hij zocht er verder niets achter. Misschien hadden de mannen een afspraak met een van de lectoren van de universiteit, of met de decaan of directeur. (blz. 7)
Werner Boren werkt op de universiteit. Jaren geleden was hij een veelbelovende wetenschapper op het gebied van de ethermechanica. Een explosie in de stad, waar hij niets mee te maken had, was het einde van zijn carrière. Hij is in die tijd ondervraagd door de ESP's, gedachtenlezers. Sinds die tijd geeft hij alleen maar les en heeft hij veel last van hoofdpijn.
Als Werner de beide mannen met de bolhoeden even later weer ziet besluit hij de universiteit te verlaten en naar huis te gaan. Onderweg naar huis wordt hij aangehoduen door ESP's, gedachtenlezers. Ze willen hem ondervragen. Ze weten dat hij een briefje heeft gehad van een diabolist om die persoon te ontmoeten. Diabolisten worden door de regering als gevaarlijke mensen gezien, omdat ze tegen de regering zijn en er andere denkwijzen op nahouden. Ze willen dat hij als spion voor hen naar die afspraak gaat.
Werner gaat akkoord met dit voorstel. Zodra hij thuis is komt juffrouw Walraven, zijn buurvrouw, bij hem op bezoek. Zij blijkt de persoon te zijn waarmee Werner de afspraak heeft. Ze geeft een apparaat waardoor gedachtenlezers zijn emoties en gedachten moeilijker kunnen lezen en ze vluchten samen. Samen komen ze in een andere, parallelle, wereld terecht. Deze wereld lijkt op zijn eigen wereld, maar de mensen leven heel anders en hebben andere ideeën over de wereld. Hij ziet voor de eerste keer van zijn leven apparaten, zoals een automobiel, een automaton (robot).
Ondertussen zijn ESP's uit zijn eigen wereld op zoek naar Werner. Ze willen dat hij terug komt. Voor welke wereld zal Werner kiezen?
Lees de rest van mijn recensie op mijn blog | 1pos
|
Een boek over postnatale depressie, het onderwerp maakte me erg nieuwsgierig naar het verhaal.
De proloog van het boek begint met de opname van de hoofdpersoon - Jessica - op een gesloten afdeling van een instelling.
Deze proloog zorgde ervoor dat ik erg nieuwsgierig werd naar wat er met Jessica was gebeurd, waarom ze opgenomen moest worden.
Het boek begint - na de proloog - met het huwelijk van Jessica en haar echtgenoot Matthew.
Een vrolijk begin.
Na een tijdje blijft Jessica zwanger te zijn en daarmee beginnen de problemen.
Ik vond het boek heel goed en vlot geschreven.
Met name het verspringen in de tijd en de dagboekfragmenten van Jessica maken het verhaal heel boeiend.
Gaandeweg het lezen kom je erachter wat er allemaal mis gaat.
Goede karakterbeschrijvingen en de plezierige, vlotte schrijfstijl maakten dat ik door wilde blijven lezen.
Af en toe moest ik het boek helaas even wegleggen, maar daarna las ik "met plezier " weer verder.
Met plezier vind ik een beetje vreemde uitspraak eigenlijk, vanwege het toch wel zware onderwerp.
Kortom, een aanrader, voor mij 4 sterren waard.
Ik ga zeker nog eens een boek van Amanda Prowse lezen. | 1pos
|
Dat is ook juist het leuke en boeiende aan de verhalenbundels van deze auteur. Niet alledaagse onderwerpen waarover hij heel serieus kan schrijven. Zoals het verhaal "Vrije enquête" waarin de ik-persoon mensen opbelt met een bijzondere vraag en alle antwoorden opschrijft en rubriceert. Of hoe een bijzonder bouwsel uit de hand loopt in het verhaal "De pagode van Poentsja". In het leukste verhaal "signalement" vestigt de schrijver de aandacht op een markante personage, maar laat tijdens het verhaal de aandacht soepel verschuiven naar andere bijzondere snoeshanen. | 1pos
|
Interessante info over de samenhang van alles binnen de natuur.
Hoewel we er niet al te best voorstaan wat de natuur betreft met betrekking tot verlies aan bos door bomenkap en verlies aan dier en plantensoorten, interessant om te lezen hoe veel natuur uiteindelijk toch weer kan herstellen. Daar hoeven we eigenlijk niks voor te doen maar wel te laten. | 1pos
|
Chileens poëet Pablo Neruda (1904-1973) is ooit getrouwd geweest met een Nederlandse vrouw en had met haar een dochtertje met waterhoofdje. Deze Malva is in de letterlijke zin tot niet-relevante punt komma, een terzijde, gemaakt in biografieën en geschiedenisvertellingen. Hoe kan het dat het publieke imago van Pablo Neruda – symbolisch icoon der beschermer van de vertrapten en onderdrukten- mijlenver afstaat van zijn schandalige afwezigheid in het leven van zijn gehandicapte dochtertje!?
Met een enthousiast makende taalvirtuositeit maakt Hagar Peeters van de voormalige puntkomma een krachtige stem die door tijd, plaats en ruimte heen beziet hoe haar vader zich creatief én seksueel laaft aan vrouwelijke muzen in zijn leven. Tegelijkertijd vormt het postmoderne narratief óók een persoonlijke herinnering van de auteur zelf, waarin de biografische kanttekening bij Neruda dichtbij haar eigen verleden van een afwezige vader blijkt te komen. Hartstochtelijk strak geconstrueerd vormexperiment, over vroegere muzen als onbereikbare vrouwen en tegenwoordige muzen als slachtoffers van seksisme en verdrukking. | 1pos
|
IK REIS ALLEEN is het razend spannende vijfsterren-debuut van de Noorse schrijver Samuel Bjørk, met in de hoofdrollen inspecteur Holger Munch en zijn collega Mia Krüger.
Omslag
Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst IK REIS ALLEEN. Als blijkt dat het land wordt geteisterd door een sluwe moordenaar, wordt Holger Munch speciale onderzoeksteam weer tot leven gewekt. Munch prioriteit is om zijn beste onderzoeker, de extreem getalenteerde maar depressieve Mia Krüger, uit haar zelfgekozen isolement te halen. Dat is echter nog niet zo makkelijk…
Het verhaal
Meteen in het eerste hoofdstuk wordt het eerste meisje gevonden, je leest mee in de gedachten van degene die haar vindt. Hierna leer je een aantal leden van het onderzoeksteam van Munch kennen. Tussendoor komen ook andere verhaallijnen, later in het boek wordt duidelijk wat die met het verhaal te maken hebben. Je voelt dat alle kleine hoofdstukken nodig zijn, om de puzzel van het boek af te maken. Er zijn 400 stukjes en elke bladzijde is een puzzelstukje. Soms blijkt dat een stukje toch niet goed lag, je wordt steeds op het verkeerde been gezet. Toch blijft het zeer spannend, een echte pageturner!
Wat vind ik?
Door de verschillende verhaallijnen leer je veel kanten kennen van iedereen die een rol heeft rondom de misdrijven. Ik vind het heel fijn om een verhaal altijd van verschillende kanten te zien. Je leest niet alleen de gedachten van de rechercheurs, maar ook de gedachten van vinders, bijfiguren en eventuele moordenaars. Het blijft spannend tot de laatste bladzijde! Als verrassing staan de eerste 5 hoofdstukken van het volgende boek achterin. Ik heb deze nog niet gelezen, wil liever eerst het vervolgboek kopen! | 1pos
|
Ik weet niet waar Owan Drake zijn inspiratie vandaan haalt! Ik vond deel I en I.5 buitengewoon fantastisch, maar nu vind ik ze maar gewoontjes! Wat een freaking rollercoaster is dit boek! Dit is voor mijn part beter dan Game of Thrones. Ben zeer benieuwd naar de volgende boeken. | 1pos
|
Een prachtig boek waarin het verhaal van Julia maar daarnaast het verhaal over de ramp zo mooi in elkaar verweven zijn.
Daarnaast de verbazing over Rijkswaterstaat die niets deed met alle rapporten, maar ook over het zo ontzettend laat op gang komen van de hulpacties o.a. omdat het zondag was en er bij de instanties niemand te bereiken was. In deze tijd bijna ondenkbaar.
Je leest dit boek alsof je naar een film zit te kijken. Je ziet de angst bij de mensen als bij hen de dijk doorbreekt, hun huizen en alles eromheen overstroomt … je voelt het koude water als er in het water gedoken wordt als poging iemand te redden. Je voelt de wanhoop en verdriet van Julia als ze haar zoontje niet kan vinden.
Een boek dat weigert om weggelegd te worden en als je dat toch even doet, je aan blijft kijken tot je de allerlaatste bladzijde gelezen hebt! | 1pos
|
Wat een geweldig verhaal!
Toen ik begon met lezen, duurde het even voor ik er in kon komen. De schrijfstijl is heel erg mooi, maar in het begin ook heel erg wennen.
Er waren momenten tijdens het lezen dat ik bang werd dat er bepaalde dingen gingen gebeuren en er waren momenten dat ik dacht 'onee als dit maar niet gaat gebeuren want dat is zo cliché' maar toen ging het totaal de andere kant op en het was GEWELDIG. Het einde viel alles op zijn plek.
Dit verhaal gaf me een beetje een Alice in wonderland achtig gevoel in de magie, heel bijzonder en eigenaardig, het 'niets is wat het lijkt' gevoel.
Misschien komt het omdat het Vlaams is, maar er waren wel wat fouten. Grammaticaal en ook kwa zinsopbouw merkte ik dat ik er vooral in het begin moeite mee had. Toen ik in het verhaal zat merkte ik het echter niet echt meer. Er bleven uiteraard momenten waarop ik net dacht 'dit had ze beter iets anders kunnen verwoorden' maar over het algemeen was het niet storend.
De wereld in dit boek was simpel en origineel. Dit was echt een verhaal die je in een keer uit leest. | 1pos
|
Al jaren lang heb je je huis helemaal afgeplakt zodat je twee kinderen geen glimp van wat er buiten gebeurt op kunnen vangen. Je hebt ze helemaal getraind dat ze alles op hun gehoor kunnen doen. Het verhaal gaat dat als je ook maar een glimp van diegenen die zich buiten bevinden opvangt het je dood zal betekenen. Eerst zien en dan geloven is er dit keer dus niet bij. Dus wat moet je doen? Hoofdpersoon Malorie besluit het zekere voor het onzekere te nemen en haar kinderen zo veel mogelijk thuis te houden en ze alleen volledig geblinddoekt rond het huis te laten bewegen. Maar dan op een dag waagt ze de tocht in het onbekende. . Alleen waar zal hun tocht naartoe leiden en blijft hun blinddoek zo lang zitten zodat de alle drie de vreselijk blik van het onbekende kunnen ontwijken?
De Kooi is een vreselijk angstaanjagend verhaal. Het knappe is dat Josh Kellerman dit gevoel ook zeer goed bij de lezer heeft weten te creëren. Je zit soms met kippenvel verder te lezen terwijl je controleert of bij jezelf wel alle gordijnen gesloten zijn bij wijze van spreken. Kellerman wekt in het boek de suggestie dat een apart soort wezens de wereld heeft bevolkt en de mensheid langzaam maar zeker uitroeit. Een blik van deze monsters betekent namelijk je einde, maar of dit nou werkelijk zo is of dat alleen deze angst bestaat bij de bevolking wordt niet helemaal duidelijk. Maar wat zou jij doen?
Het karakter Malorie is erg goed uitgewerkt. Ze heeft twee kleine kinderen en heeft ze helemaal voorbereid op dé grote tocht die ze uiteindelijk zullen gaan maken. Van kleins af aan heeft ze ze geleerd hun gehoor zo goed mogelijk te ontwikkelen en daarbij hun zicht uit te schakelen. Voordat je aan het boek begint, is je op de cover al duidelijk gemaakt dat het openen van je ogen je dood zal betekenen. Daarom is het des te knapper van Malerman dat hij eigenlijk direct met zijn spannende avontuur begint en je als lezer tot aan de laatste pagina’s in het ongewisse laat over hoe dit spannende verhaal zich zal gaan ontwikkelen en minstens zo belangrijk hoe het zal aflopen. Zullen de drie de gevaarlijke toch overleven?
De Kooi is de debuutthriller van Josh Malerman en dat is knap. Het boek is geschreven alsof hij dit al jaren doet. Zijn schrijfstijl is prettig en leest erg makkelijk weg. Dit komt de spanning in het boek zeker ten goede. De combinatie zorgt ervoor dat je werkelijk in het boek gezogen wordt. Malerman heeft het ook levensecht neergezet waardoor het niet vreemd zou zijn als het voor je gevoel op dit moment zich buiten zou afspelen.
Het verhaal kent een zeer goed plot. Het begin- en het slotstuk zijn ten opzichte van het middenstuk erg kort, maar dat is zeker niet storend. Integendeel! Het is erg goed dat je direct midden in het verhaal zit en je constant met je hersenen laat spelen door Malerman. De spanning zakt bij het eindstuk wel een stuk in, wat er voor zorgt dat het overweldigende gevoel dat je tijdens het lezen hebt behoorlijk afneemt. Het boek kent eigenlijk twee verhaallijnen die op een magistrale manier op het einde samenkomen. De eerste verhaallijn vertelt het moment waarop de monsters langzaam hun intrede doen en hoe de wereld haast een onmogelijke plek wordt om op te wonen. Een aantal ‘gelukkigen’ weet elkaar te vinden om zo steun en troost aan elkaar te hebben. Tussen hen bevinden zich echter twee zwangere dames. Zullen zij hun kinderen nog een mooie toekomst kunnen bieden? De tweede verhaallijn speelt zich iets verder in de tijd af waarin diegenen die nog op aarde zijn echt op zichzelf aangewezen zijn. Malorie en haar kinderen zijn daar drie van.
De cover van het boek is zeer sterk. Het zwart, dat meestal staat voor iets onheilspellends, heeft duidelijk de overhand. Ook de titel is met opvallende grote letters duidelijk zichtbaar. In het boek spelen de vogels een belangrijke (waarschuwende) rol en komen mooi terug op de cover. Dat ze in een doodsvlucht lijken te zijn, maakt het allemaal nog iets spannender.
Al met al een goed thrillerdebuut van Josh Malerman. De Kooi schommelt gedurende het boek tussen de 4 en de 5 sterren en dat komt vooral omdat er een hoge mate van ‘suspence’ in het verhaal zit. Lange tijd lijkt het op 5 sterren uit te komen, maar helaas is de uiteindelijke finale een beetje teleurstellend en verliest hij daar 1 ster. Vandaar vier blinkende sterren voor ‘De Kooi’ | 1pos
|
Het verhaal van schijnvertoon gaat over een aanrijding, een misverstand en een moord.
Dit is onder andere nog maar een klein stukje van het kort stukje inhoud dat achter op de cover staat.
Net als van alle boeken van Loes den Hollander ziet ook deze cover er weer erg mooi, maar ook geheimzinnig uit.
Er zijn meerdere hoofdpersonen waaronder: Sharon, Bert en Annebeth.
Maar wat hebben deze personen met elkaar te maken of hebben ze wel iets met elkaar te maken?
Verder in het verhaal, voel je de spanning steeds meer oplopen en wil of beter gezegd kan je het boek niet meer aan kant leggen.
Toch is het einde van het verhaal niet wat ik had verwacht. Het plot was dan ook voor mij een grote verassing. | 1pos
|
Noor is halverwege de dertig en hoewel haar jeugdliefde Ewald klaar is voor een volgende stap, heeft Noor vooral interesse in de roodharige man met één oor: Van Gogh. Ze krijgt een prachtige baan aangenomen als conservator bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Dit betekent alleen wel dat ze slechts tijdens weekenden in Itteren, Maastricht, kan zijn. Haar vriend en haar ouders zijn niet blij met deze beslissing, maar toch trekt haar liefde voor kunst Noor naar de grote stad en het Museumplein. Ze denkt dat haar baan voor een tijdelijke periode is en neemt de proef op de som om de baan aan te nemen, tot ze uiteindelijk terug zal keren naar Itteren om Ewald het gezinnetje te geven waar hij op hoopt; een gedachte die haar tot zover nog niet enthousiast maakt.
Ze spreekt af met haar zes jaar jongere zusje Kiki, die juist volop het leven aan het ontdekken is. Ze leidt een zwervend bestaan als single en heeft al veel van de wereld gezien, inclusief haar mooie mannen die langskomen als ze in de buurt zijn. Kiki heeft geen behoefte om zich te hechten, niet aan een man en niet aan spullen. In plaats daarvan heeft ze haar twee koffers en Georgio uit Rome of Olle uit Malmö. Ze is wild en onbezonnen, maar wel vastbesloten om de tentoonstelling van kunstenaar Jeff Koons naar het Stedelijk in Amsterdam te halen. Ze werkt als zijn assistente in New York en kiest Amsterdam als haar thuisbasis om vanaf daar heen en weer te gaan om het project in goede banen te leiden.
Als ze op zoek is naar een verblijfplaats, komt er een veel betere kans voorbij dan Noor’s kleine woning waar net een matras in past. Noor komt haar oude studievriend Joost tegen in de stad. Hij is archeoloog en kunsthistoricus en werkt bij het Rijksmuseum in Amsterdam. Hij woont in een huis van een vriend en heeft genoeg plek voor Noor en haar zusje als huurders. Herengracht 86, het grachtenpand dat in de jaren 70 wél hip was geweest, wordt de plek waar de drie lief en leed delen. Af en toe komt dat aantal op vier, met klusjesman Gijs – niet Thijs – die het verwaarloosde pand probeert op te knappen.
De vrienden hebben maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over werk. Maar dan stuit Noor op een groot schandaal in de kunstwereld en is een ongelukkige Ewald niet eens meer haar grootste tegenslag als ze een naar bericht over een collega krijgt. Terwijl ze zich probeert te storten op een nieuwe tentoonstelling, blijft het onheilspellende gevoel toch aan haar knagen.
Zo echt als kunst
Als het kon, zou ik Noor’s tentoonstelling in het Van Gogh Museum gaan bezoeken en vragen of ze daar werkt voor een rondleiding. Astrid Harrewijn weet een personage neer te zetten dat voelt alsof ze je beste vriendin is die in Amsterdam woont. Je leert haar gevoelens kennen, haar relatie en je leeft met haar mee. Wat Noor zo’n echt personage maakt, is haar liefde voor kunst. Ik ben benieuwd of Astrid Harrewijn zelf enorm van het werk van Van Gogh houdt, want de waardering is zo mooi om te lezen dat je zelf Landschap bij Avondschemering wil gaan bekijken.
Het kunstaspect is sowieso wat me enorm aantrekt in dit boek. Toen ik las dat Astrid Harrewijn een nieuw boek had, dacht ik in eerste instantie aan een chicklit, maar dat is dit niet. Ik zou dit een kunstzinnige feelgoodroman noemen, met de nodige ups en downs. De research naar Van Gogh en de kunstenaars in zijn tijd is in het boek zichtbaar. Waar collega Majella in het boek een levende vorm van Wikipedia is, moet Harrewijn aardig bezig geweest zijn met het zoeken naar alles over de roodharige kunstenaar en roofkunst – vooral dat tweede onderwerp kende ik nog niet en vond ik erg interessant om te lezen, dus ik heb nog wat nieuwe kennis opgedaan ook!
Grappige groentes
Maar voordat je denkt “een boek over kunst, is dat niet saai?” geen zorgen, dat is zeker niet zo (en hoe zou je dat kunnen denken?). Astrid Harrewijn schrijft vlot en vooral grappig. Dit komt vooral door het taalgebruik en Noor’s gedachten die een glimlach op je gezicht toveren. Astrid Harrewijn heeft geen uitgebreide grapjes of homevideo-momenten nodig, maar weet juist door haar schrijfstijl, dialogen en verhaallijnen in het plot de humor erin te brengen. Ik zal nooit meer hetzelfde kunnen kijken naar courgettes en aubergines zonder even aan dit boek te denken. Hoewel ik Noor’s verhaal heerlijk vond om te lezen, ben ik vanzelf ook fan geworden van Joost en zijn groentes en ben ik me zorgen gaan maken om die drukke Kiki.
Dit was het enige wat ik uiteindelijk miste bij de verhaallijn van Kiki: die was vrij ineens opgelost. Mijn onderbuikgevoel zei dat er nog iets aan zat te komen, vooral vanwege de signalen die afgegeven werden, maar dat kwam er niet van. Personages Joost en Kiki hadden hun eigen persoonlijkheden die goed werden uitgediept, maar af en toe had ik dus graag iets meer van Kiki’s verhaallijn gezien. We zien haar van hot naar her vliegen als ze tussenstops maakt in hun grachtenpand, maar waar gaat ze daarna naartoe? De anekdote over haar ontmoeting met Jeff Koons, zulke details had ik wel graag nog meer gehoord. Maar hé, Astrid Harrewijn schreef nog twee vervolgen na een van haar eerdere boeken Miss Communicatie, dus ik zeg nooit nee tegen nog meer Kiki als we haar ooit naar New York zouden kunnen volgen. Of anders een klein verhaal, van zo’n 66 pagina’s, aangezien dat getal een bijzondere waarde heeft in het boek.
Puzzelstukjes
Die 66 komt meerdere keren terug in het verhaal, net als andere belangrijke elementen. Dingetjes die ik soms als leuke scene zag zoals een akkefietje met Japanners, krijgen later in het boek een betekenis. Daarmee zit het verhaal erg goed in elkaar; alles gebeurt met een reden en aan het einde van het verhaal vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Het einde voldeed aan de verwachtingen. Hoewel vooral het midden enorm verrassend en emotioneel was, was het einde zeker wel bevredigend.
Ik had geen ander einde willen zien, hoewel ik stiekem nog geen einde had willen zien, want ik vond het toch wel even jammer toen ik het boek uit had. Ik ben er sneller doorheen gegaan dan tram 5 in Amsterdam. Die tram staat overigens ook afgebeeld op de cover en op de valreep wil ik nog even zeggen dat ik fan ben van de kleuren, de tram, de grachtenpandjes en de letters die kunstzinnig net niet helemaal recht staan; de cover past precies bij het verhaal. Het is een kunstwerk. Ik ben fan van de cover, en fan van Astrid Harrewijn en haar drie vrienden van Herengracht 86. | 1pos
|
Een goed boek dat zeker interessant word door de verhaal lijnen van het heden en verleden.
Je blijft in dit boek mee puzzelen,want je wil nu weten op Ben schuldig is of niet.En de schrijfstijl is weer eens wat anders. | 1pos
|
Lilith Van Winckel - werkzaam bij een forensisch patholoog - voelt zich niet gelukkig in haar huwelijk met haar dominante echtgenoot. Voor de buitenwereld is hij de vriendelijke, liefhebbende man, maar zolang niemand er getuige van is, bezorgt hij haar blauwe plekken en treitert er op lustig los.
Een man in een penitentiaire inrichting, een vrouw die zich geroepen voelt om met de eenzame gevangene te corresponderen.
Een man en een jonge vrouw - zij komt oorspronkelijk van over de grens - delen hun dagen met elkaar in een zwervend bestaan.
De deel van de belangrijkste personages die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, heb ik hierbij zeer kort 'voorgesteld'.
Lilith krijgt veel verdriet en tegenslag te verwerken, vindt het leven geen feestje meer en besluit dat een aanstormende trein soelaas zou kunnen bieden. Op dit voornemen moet ze wel eerst een poosje broeden en daar neemt ze dan ook ruim de tijd voor.
'De pijn snijdt me doormidden, ze stompt me diep in mijn maagstreek en duwt me in de hoek van de kamer. Daar zak ik in elkaar en blijf ik uitgeput liggen. Ik voel armen die aan me trekken en nog meer naalden die in me prikken.
Ik ontwaak in een onbekend kamertje. Ik ben opgenomen, gedwongen, en daarmee gereduceerd tot een willoos ding dat wordt geobserveerd en pilletjes krijgt. Wanneer ze met me willen praten, snauw ik ze toe dat het hun zaken niet zijn, dat ik dood wil en dat ze me met rust moeten laten.'
Nadat ze familie op de hoogte is gebracht van het ongeval met de trein, is haar omgeving niet echt verrast, eigenlijk hadden ze het misschien ook wel verwacht.
Het is echter niet zo dat na de uitvaart de rust terugkeert. Dan pas blijkt dat Lilith op geniale wijze allerlei scenario's heeft uitgedacht en dat haar omgeving haar niet snel zal vergeten. Ze zinde op wraak en die wraak zal zoet zijn. Dat zou het tenminste voor Lilith zijn.......
Wanneer een auteur zelf actief is om zijn/haar debuut te promoten en het boekenkind bij diverse recensenten aanbiedt, ben ik altijd wat terughoudend. Er wordt zo ontzettend veel geschreven, dat je door de debuutbomen het boekenbos soms bijna niet meer ziet. Toch heb ik 'ja' gezegd tegen Pat Craenbroek, nadat ik wat informatie had gezocht op internet. Het feit dat ze zelf gerechtsarts is geweest, trok me over de streep en......ik heb hiervan geenszins ook maar een klein beetje spijt gehad.
Dit boek zit gewoon magnifiek in elkaar, heeft meerdere lagen die ingenieus met elkaar verweven zijn en de auteur speelt handig met het gegeven 'tijd'. Door de diverse flashbacks krijgt de lezer stukje bij beetje een completer plaatje. En die intelligent gedoceerde informatie maakt het me nou juist zo moeilijk om, zonder te spoileren, iets te vertellen over het verloop van het verhaal. Alles in het boek heeft raakvlakken met elkaar en het is juist zo fantastisch om steeds iets meer te kunnen koppelen aan dat wat je ondertussen al weet.
De auteur beschrijft verlies, moord, eenzame opsluiting, verraad en wraak stevig en invoelbaar, daarom zijn de zinnen van fijn proza juist zo opvallend mooi. Er is daarin sprake van evenwicht.
De korte hoofdstukken betekenen steeds een perspectiefwisseling, waarbij de hoofdstukken waarin Lilith aan het woord is en was vanuit de ik-vorm zijn geschreven.
De term 'literaire thriller' die prijkt op de cover dekt mijns inziens niet voldoende de lading en doet het boek zelfs tekort. Het verhaal maakt zeker nieuwsgierig naar de beweegredenen van de personages en er is geregeld sprake van een spanningsboog. Toch zou ik liever spreken van een spannende psychologische roman. Niet omdat ik het geen thriller vind, maar omdat de auteur heel diep in de hoofdpersonages is gedoken en ze psychologisch heeft uitgediept. Het gaat in dit verhaal uiteraard wel om de prangende vraag; wie-heeft-het-gedaan?, maar een zeer belangrijke bijkomstigheid is; wat zijn de beweegredenen? En die beweegredenen worden door Craenbroek nou juist zo goed uitgewerkt.
Dat de auteur in België woont is heel af en toe te merken aan de schrijfstijl en woorden, maar het is allerminst storend te noemen. Eigenlijk heeft het juist iets charmants.
Hoe zit het met de geloofwaardigheid van het verhaal? Daar zou je lang over kunnen twisten. De auteur heeft de rode draad van het verhaal minutieus uitgewerkt, alles klopt. Je kunt je als auteur natuurlijk geen autonome, eigenwijze personages en toevalligheden in je boek permitteren, want dan wordt je uitgedachte plot door elkaar geschud. Het verhaal als geheel is niet voor 100% uit het leven gegrepen, maar who cares? Gewoon lezen dit boek! Het is een verbluffend goed doordacht, verduiveld goed geschreven debuut.
Auteur
Pat Craenbroek (Brussel, 1966) is een vrouwelijke arts die in het begin van haar carrière als gerechtsarts aan de slag ging. Nu werkt ze zowel in de zakenwereld als in de klinische praktijk. Als kind won ze opstelwedstrijden en werd ze geprezen om haar taalgevoel. Toch koos ze voor een medische loopbaan. Het schrijven is echter altijd blijven kriebelen en de voorbije jaren schreef ze in haar zeldzame vrije uurtjes stukken die samen de thriller “Uitgebroed” zijn geworden.
(Bron: http://uitgebroed.com/2018/04/23/over-de-auteur-pat-craenbroek/)
Titel: Uitgebroed
Auteur: Pat Craenbroek
Pagina's: 330
ISBN: 9789492883230
Uitgeverij Paris Books
Verschenen: juni 2018 | 1pos
|
“Koningsland”is een avontuur in de ruimte en vertelt een ongelooflijk verhaal. Het is fantasie en fantasy. Vriendschap en kwaad. Hoe een jongen opgroeit tot een man”.
“Heb je zin in een spannend avontuur met koningen, rare wezens en vreemde planeten? Ga maar mee, dan breng ik je naar een land hier ver, ver vandaan.”
Ver weg in de ruimte zweven zeven planeten rond één kleine planeet.
Die kleine planeet heet Castel. Hier wonen de elfjarige Timon, samen met zijn broer Zefie en zijn oom, koningsbroer Hector.
De ouders , de koning en koningin van Koningsland, zijn verdwenen.
Ze zeggen dat hun ruimteschip is neergestort en het koningspaar is verongelukt.
Op het moment dat je het verhaal binnen stapt is Timon op de vlucht voor vreselijke monsters, de Shaytan. Net op tijd komt hij bij zijn pedaalzwever en kan de planeet verlaten. Zijn broer en oom blijven achter maar Timon is vastbesloten terug te keren om ze te redden.
Hij vervolgd zijn reis langs de andere planeten: Avar, Gul, Acedia, Luxus, Superduper, Individia en Ira.
Hij ontdekt dat iedereen op zichzelf leeft, er is geen contact tussen de andere planeten en iedereen geloofd de nieuwsberichten van Castel waarin wordt verteld dat Timon een lafaard is en dood is.
Hij ontmoet Matthias die mee reist en later een meisje blijkt te zijn Mayte. Hij weet niet wie hij moet vertrouwen omdat hij zich keer op keer verraden voelt.
Ondertussen groeit hij van jongen naar man , naar een echte koning.
Hij komt er achter dat zijn ouders nog leven en moet ze gelijk weer achter laten.
Op de laatste planeet komt het tot een confrontatie met zijn broer en oom, een strijd om het koningrijk
Ik heb het boek met veel plezier gelezen. De schrijfstijl is vlot en pakkend. Je wilt blijven lezen .
De manier waarop je in het verhaal getrokken wordt, op reis wordt meegenomen en weer wordt thuis gebracht vond ik erg leuk gevonden.
Het verhaal laat zich lezen als een puzzel en in elk hoofdstuk valt er een puzzelstukje op zijn plaats.
Elk hoofdstuk begint met een afbeelding van de planeet die we gaan bezoeken. Elke planeet heeft een van de zeven zonden centraal staan dit ligt er niet dik bovenop maar is op een mooie manier in het verhaal verweven.
De personages en de omgeving waar ze zich in bevinden worden kleurrijk omschreven zodat je ze voor je kan zien. Het verhaal geeft ruimte je eigen fantasie , je eigen beeld er bij te vormen.
Aan het einde van het verhaal staat nog een gedicht en een verklaring van de namen van de personages en planeten.
Als je niet op de hoogte bent van de zeven zonden is dit in deze lijst terug te vinden. Leuk om te weten maar zonder die wetenschap is het boek ook goed en met plezier te lezen.
Bij het boek is luister-muziek gemaakt. Het is niet aan te raden de muziek af te spelen onder het lezen. Dat geeft teveel afleiding. Maar als je ze na het verhaal luistert herken je de planeten in de mooie stukken muziek en dat is een feestje van herkenning.
Al denk ik dat dat door de wat oudere lezer meer zal worden gewaardeerd.
Kortom een aanrader voor iedereen die graag een Fantasy verhaal leest! | 1pos
|
Hoewel Roger Martin du Gard in 1937 de Nobelprijs voor Literatuur won, zijn oeuvre in 1955 opgenomen werd in de prestigieuze Pléiade reeks en zijn werk ook vandaag nog zeer leesbaar is, bleef de Fransman lange tijd onbekend in Nederland en Vlaanderen. Daar bracht uitgeverij Meulenhoff een paar jaar geleden verandering in. Na de novelle De verdrinking, kwam ze twee jaar later met het postuum verschenen Luitenant-kolonel de Maumort, een 1100 pagina’s tellend boek over het leven van een katholieke militair. Daarna was het wachten tot 2014 voor het eerste deel van zijn meesterwerk, De Thibaults, verscheen. Deze breedvoerige roman over twee broers bestaat oorspronkelijk uit acht boeken. Deel I bundelt de eerste zes, deel II verschijnt later dit jaar (juni 2015) en zal de laatste twee (dikke) delen bevatten.
De Thibaults is geschreven tussen 1922 en 1940. Het vertelt het verhaal van de broers Antoine en Jacques. Ze zijn de enige zonen van Monsieur Thibault, een gewichtige en zwaarlijvige man van stand, die met hen een étage in Parijs bewoont. Madame Thibault stierf in het kraambed bij de geboorte van Jacques. Aan het begin van de cyclus is Antoine in opleiding voor dokter. Zijn vader draagt hem op handen, terwijl Antoine door zijn wetenschappelijke studie zijn vader met enige afstand bekijkt. Jacques is een pak jonger en veel rebelser. Hij droomt weg bij gedichten en literatuur en zijn gedweep met ‘verboden’ schrijvers maakt dat zijn schooldirectie, bestaande uit katholieke geestelijken, zich ernstig zorgen over hem maakt. Als ze in de zoektocht naar nog meer verboden literatuur een grijs schrift vinden met intense correspondentie tussen Jacques en een iets oudere jongen die dan ook nog protestants blijkt te zijn, stort vaders Thibault wereld even in. Zodra ze de weggelopen belhamel gevonden hebben, belandt hij in een verbeteringsgesticht. Antoine gaat zijn broer daar bezoeken en ziet hoe hij figuurlijk gebroken wordt. Hij besluit zijn broer te redden uit het gesticht en te onttrekken aan zijn vaders gezag. Het komt vader Thibault niet slecht uit. Hij krijgt geen grip op Jacques en dat blijft zo tot aan zijn dood. Dat is trouwens het moment dat Antoine en Jacques elkaar na lange tijd weer zien. Antoine is een betrokken maar behoudsgezinde dokter geworden, Jacques werd een linkse activist.
De Thibaults is 849 pagina’s dik en, zoals gebruikelijk in de tijd waarin het geschreven is, erg breedvoerig. Toch verveelt het geen moment en dat ligt aan de soepele dialogen. Roger Martin du Gard hield van eerlijke, onopgesmukte taal. Hij spiegelde zich hierbij aan voorbeelden als Leo Tolstoj. Het resultaat is een helder, nog steeds erg leesbaar boek over twee broers, maar ook over een belangrijk tijdscharnier. | 1pos
|
Rusteloze benen trok mij door de mooie roodkleurige cover met de tekst: Alles liever dan de waarheid – Alice Miller.
Rosalie, de hoofdpersoon in het boek, doet vrijwilligerswerk in een vluchtelingencentrum. Ze voelt zich aangetrokken tot Joseph, een vluchteling uit Oeganda. Hij is Oeganda ontvlucht omdat hij homoseksueel is. Als zijn asielaanvraag wordt afgewezen, besluit Rosalie - tegen alle regels in - Joseph bij haar thuis onder te laten duiken. Hij krijgt de zolderkamer toegewezen, die hij samen met zoon Patrick moet delen. De komst van Joseph zorgt voor onrust in het gezin.
Rosalie is een zgn. KOPP kind (kind van een ouder met psychiatrische problematiek). Haar moeder functioneert niet als een echte moeder en haar vader heeft ze nooit gekend.
Haar getraumatiseerde jeugd heeft invloed op haar verdere leven en haar handelwijze.
Rosalie denkt dat ze haar vervelende en gecompliceerde jeugd heeft overwonnen en dat ze met haar gezin een goed en prettig bestaan heeft opgebouwd. Ze vindt dat ze een zeer goede echtgenote en moeder is. Ze heeft de waarheid verdrongen en ze onthoudt alleen wat ze wil onthouden. Zo weet ze zich staande te houden en ze denkt dat ze alles onder controle heeft.
Dat zowel haar echtgenoot Wim als haar zoon Patrick vrezen voor haar plotselinge woedeaanvallen heeft ze zelf niet in de gaten. Ook wordt het voor hen meer en meer duidelijk dat ze constant leugens vertelt.
De titel Rusteloze benen staat voor de rusteloosheid in hoofdpersoon Rosalie.
Rosalie worstelt met haar verleden en haar gedachten, die soms onsamenhangend zijn. De gedachten van Rosalie afgewisseld met haar angst om ouder te worden (steelwratjes, huidveroudering etc.) lopen door elkaar. Het verhaal wordt hierdoor soms wat chaotisch en rusteloos. Neemt niet weg dat het boek leest als een trein. Het heeft een duidelijke en prettige schrijfstijl. Het einde is verrassend en indrukwekkend. Een uniek boek dat onderscheidend is door het bijzondere en gedurfde thema.
Ik geef het boek 4 sterren. | 1pos
|
Naja Marie Aidt is gescheiden van haar man Martin met wie ze vier zonen heeft, Frederik, Carl Emil, Johan en Zakarias.
Het is 15 maart 2015 en Aidt is vanuit New York overgevlogen naar Denemarken om wat tijd door te brengen met haar zonen die daar zijn blijven wonen. Ze proosten op het leven wanneer de telefoon gaat. Martin is aan de lijn en zegt dat ze meteen naar het Rigshospitalet moet komen. Carl, hun vijfentwintigjarige zoon, is van vierhoog uit het raam gevallen. Met zijn huisvriend hebben ze een keer paddo's geprobeerd, met waarschijnlijk het idee om een leuke, spannende avond te hebben. Carl gebruikte zelden alcohol, was vegetarier, maar de uitwerking is echter dusdanig hevig dat er zich een psychose ontwikkelt, met als gevolg dat hij naakt uit het raam is gesprongen.
Op de intensive-care ligt Carl aan de beademing, maar al snel wordt duidelijk dat zijn verwondingen dermate ernstig zijn dat hij het niet zal overleven.
De vraag van de arts of er enkele organen gedoneerd mogen worden is confronterend, maar Carl zou het gewild hebben, dus de ouders stemmen ermee in.
Wanneer de beademing wordt gestaakt is het 16 maart en zijn overlijden is een voldongen feit.
Carl was vier jaar oud toen hij eens tegen zijn moeder heeft gezegd; ‘Wanneer ik doodga, wil ik begraven worden onder oma’s magnoliaboom.’
'We hebben een magnoliaboom op je graf geplant. Het was dezelfde magnoliaboom die bij je kist stond op de begrafenis. Er stonden ook vier appelbomen. Bloemen van je oma’s magnoliaboom sierden je kist.'
De auteur haalt alle herinneringen middels flashbacks naar boven vanaf het moment dat ze zwanger van hem was, het gebeuren rond het ongeluk en de dood van haar zoon, en haar leven een jaar na dato, wanneer ze besluit om alles te bundelen en te verwerken in een boek.
'Het Griekse woord voor vlinder is psyche, dat ook ziel betekent. Dus wanneer Sokrates het over de ziel heeft, komt de vlinder mee. Een mooie schaduw die fladdert in het woord ziel.'
De vele herhalingen benadrukken wat Aidt blijft bezighouden, geven de vertwijfeling aan van haar immense verdriet.
Doordat er gebruik wordt gemaakt van verschillende lettertypes en -grootte is het duidelijk vanuit welke hoek de tekst komt. Confronterend zijn haar schreeuwen van verdriet in vette tekst en schrijnend is de uiterst kleine tekst waar ze schrijft over haar verdriet. Het zit subliem in elkaar.
Intertekstualiteit doorspekt de tekst, zoals onder andere het werk van Rothko, mythologische goden (Pan*, die ze in verband brengt met paniek), Griekse goden (Hades de god van de onderwereld), het boek Poetica** van Aristoteles, Hans Christiaan Anderson, de Romeinse dichter Catullus*** en het Gilamesj-epos**** Het boek bevat duidelijk de tekenen van een Griekse tragedie, zoals de strijd om de diepe gevoelens van liefde en verdriet, de prozapassages die worden afgewisseld met poëzie, dagboekaantekeningen en cursieve passages die de tijd tijdens en na het ongeluk beschrijven. Ook de opbouw is gelijk aan de Griekse tragedie; proloog, drie bedrijven, slotlied.
'Plato vertelt in Faidon over de laatste dag van Sokrates’ leven. Sokrates is ter dood veroordeeld en zal dezelfde avond vergiftigd worden met gevlekte scheerling. Faidon is een gesprek tussen Sokrates en een paar van zijn vrienden en leerlingen, en het gesprek gaat over wat de dood is, en wat het hiernamaals is. Het gaat ook over wat filosofie is.
Sokrates zegt:
Dus op het moment dat de dood op een mens afkomt sterft kennelijk wel het sterfelijke aan hem, maar het onsterfelijke gaat weg en verdwijnt behouden en onaangetast, en onttrekt zich aan de dood.
En Sokrates zegt:
Want de ziel neemt niets anders naar de Hades mee dan zijn eigen ontwikkeling en voeding, waarvan men toch zegt dat ze de overledene meteen bij het begin van de reis daarheen in de hoogste mate voordeel of schade bezorgen.
Sokrates zegt deze dingen ter afsluiting nadat hij lang bezig is geweest om uit te leggen hoe het, filosofisch gezien, mogelijk kan zijn dat de ziel zich onttrekt aan de dood.'
Carl was naakt toen hij werd geboren en is naakt de dood ingevlogen.
'Je schreef dit een paar jaar geleden
vlieg, vlieg, vlieg
stoot de wereld niet van je af
maar laat de wind je dragen
sterf, sterf, sterf,
en ik vond je notitieboekjes toen we je kamer leegruimden, en ik zag dat je gedichten schreef, en ik wist niet dat je gedichten schreef, en ik zag dat veel ervan over de dood ging, en ik dacht HET LOT, en ik dacht NEE, iedereen schrijft op jonge leeftijd gedichten over de dood, en ik kreeg het op dezelfde manier koud als toen ik je hand voor de laatste keer kuste, en door de kou huiverde ik, en ik klampte me vast aan je notitieboekje, en ik wankelde en viel bijna flauw, en er was zoveel dat ik niet van je wist, en er was veel dat ik van je wist, [...]'
Vanaf het moment dat haar boek in de winkels lag heeft ze niet meer de moed gehad om iets anders te schrijven. Zelf zegt ze daarover: 'Ik heb nog steeds dat gevoel van zinloosheid. Waarom zou ik fictie schrijven? Waarom? Het is een soort magie die verdwenen is,'
Door dit boek te schrijven kan ik me voorstellen dat het gewerkt zal hebben als catharsis en het daardoor een louterend effect heeft gehad op de auteur, waardoor het verdriet een plekje heeft gekregen.
Een uitzonderlijk mooi boek over het immense, rauwe verdriet en de totale ontreddering van een rouwende moeder.
Dit is een diep menselijk boek in dichterlijke stijl, maar toch ook gelardeerd met prozaïsche en uiterst realistische teksten.
De stukjes proza en poëzie zijn zo invoelbaar, dat ze pijn doen tijdens het lezen. Zo ontroerend en ongeëvenaard, dat het zijn weerga niet kent. Het voelt heel raar en verschrikkelijk tegenstrijdig om een boek, over een dergelijk groot verdriet, zo mooi te vinden, maar het is gewoon een literair meesterwerk geworden.
Pan*; Griekse herdersgod, door Romeinen geïdentificeerd met Faunus. Pan, wiens oorspronkelijke cultus was gecentreerd in Arcadië, wordt in tegenstelling tot de antropomorfe (op mensen lijkende) Griekse goden afgebeeld met duidelijke trekken van de geit: hoorns, baard, staart, bokkenpoten. Samen met nimfen begeeft hij zich over weidegronden en door bossen, waar mensen die hem tegenkomen worden vervuld van ‘panische angst’.
De angst voor de natuur en voor de natuur in jezelf, verlaten plekken, het donker van het bos, maar in de eerste plaats de ‘ongegronde’ angst kan ‘paniek’ of ‘panische schrik’ worden genoemd, vernoemd naar Pan.
Pan wordt vaak geassocieerd met het plagerige element, dat goedaardig noch kwaadaardig kan worden genoemd. Het lijkt of Pan ongelukken veroorzaakt voor zijn eigen vermaak.
Pan is de enige Griekse godheid die sterft.
Poetica**; werk van Aristoteles waarin hij poëzie probeert uit te leggen.
Gaius Valerius Catullus***; (Verona, ca. 84 – Rome, tussen 54 en 47 v.Chr.) was de eerste grote Latijnse lyricus.
Gilamesj-epos****; een heldendicht en een van de oudste literaire werken van naar schatting 2100 voor Chr.
Auteur
Naja Marie Aidt (24 december 1963) is een dichter en schrijver uit Denemarken .
Ze werd geboren in Aasiaat, Groenland , en groeide deels op in Groenland en deels in het Vesterbro- gebied van Kopenhagen . In 1991 publiceerde ze haar eerste poëzieboek, Så længe jeg er ung (While I'm Still Young). Sinds 1993 is zij fulltime schrijver. In 1994 ontving Naja Marie Aidt het Deens Fonds voor de Endowment of the Arts 3-jarige studiebeurs. In 2008 verhuisde ze naar Brooklyn , New York City.
Aidt won in 2008 de Nordic Council's Literature Prize voor haar korte verhalenverzameling 'Bavian' (Baboon , 2006). 'Bavian' heeft haar ook de Deense Kritikerprisen voor 2007 opgeleverd .
Titel: Het boek van Carl
Auteur: Naja Marie Aidt
Vertaling: Bart Kraamer
Pagina's: 160
ISBN: 9789201408538
Uitgeverij Querido
Verschenen: mei 2018 | 1pos
|
Ik liet alles voor wat het was en begon te lezen.... en kon niet meer stoppen. Tot het moment dat zij achter zijn computer ging zitten... Hoe ging dit aflopen...Opeens gaat het boek anders dan wat je hoopt je komt er nog niet achter wat ze voelt en denkt. Je bent teleurgesteld je wilt het weten je zet door en dan krijgt het boek een verrassende wending je wordt er weer helemaal in mee gesleurd.
Waarschuwing; je huis verstoft je contacten verwaarloosd.... Tot je het boek hebt uit gelezen. Ik ga het niet verklappen je moet het lezen dan begrijp je wat ik bedoel!
Veel lees plezier!
En Stefan hey wanneer is je volgende boek af? Wel een beetje doorwerken ;-) | 1pos
|
Het 4de deel uit de Jack Reacher serie van Lee Child laat ons meegenieten van het wantrouwen tussen de verschillende disciplines in Amerika: FBI, leger, MP3 en politie. En we leren veel over de toegepaste methoden om gelijk te krijgen of de zin door te drijven. Jack Reacher laveert tussen dit alles door. Hij krijgt te maken met een sluwe moordenaar, afpersing door verschillende kanten en met zijn zwerversdrang. Hij heeft een huis geërfd en hij heeeft een relatie. Maar hoewel hij gelukkig is, is hij dat ook meteen niet. Hij voelt zich vastgezet en worstelt met zich zelf om daar klaarheid in te krijgen. Het antwoord op de vraag:"Wat wil ik...." | 1pos
|
Het verhaal begint met Kit haar tripje naar Area 51. Ze komt daar door haar speurneus in de problemen. Eenmaal veilig thuis, krijgt Kit te horen dat haar vriendin Cheche wordt vermist.
Ze is verdwenen toen ze naar Aarde onderweg was met de Professor. Hij moest heen voor zijn Check-up. Zij was zijn begeleider. Ze zijn vertrokken van P1 en nooit op Aarde aangekomen.
De zoektocht brengt haar naar de planeet Faarch. Daar sluit ze vriendschap met een paar bewoners. Wassum en Lakso. Zij willen hun eigen soort redden en de planeet. De planeet heeft namelijk 1 probleem………De Landataren hebben de boel overgenomen. Als deze hagedis-achtige wezens niet op het menu willen komen, moeten ze in opstand komen. Ze besluiten Kit te helpen.
Wat volgt is een zeer spannende reis, vol met nieuwe gevaren. Kit heeft problemen om contact te maken met de buitenwereld. Haar NeuroBot doet zeer vreemd. Ze komt in een pand terecht waar nogal nare dingen gebeuren. Meedogenloos worden mensen en andere wezens ingezet voor neuro-gaming. Haar broer Jim en vriend Michael proberen haar terug te vinden. Het is een race tegen de klok! Kunnen ze Kit nog redden? En als ze haar redden, hoe ziet de toekomst er dan uit?
Een prachtig verhaal met mooie omschrijvingen over de planeten die Kit bezoekt. Je ziet het zo voor je. Je kunt niet anders als meevoelen met Kit. Je wilt haar aanmoedigen. Je wilt haar meer dan ooit, de eindstreep zien halen. Wederom een superspannende SF- detective. Korte hoofdstukken.
5 sterren***** | 1pos
|
Vandaag is de laatste dag dat je leeft”
Tijdens de boekpresentatie van Droombeeld was ik al bevangen door het Loes Virus, de manier waarop Loes het boek beschreef maakte me geïntrigeerd in het verhaal. Een verhaal belust op een waar gebeurde situatie maar uitgewerkt door de schrijfster met enorm veel respect voor de betrokkenen. Dat kan alleen Loes den Hollander zo vertellen dat je het verhaal wilt lezen.
Vanaf hoofdstuk één of moet ik zeggen vanaf de binnenkomer beginnen de haartjes op mijn arm alweer om hoog te staan. Het is weer vertrouwd de schrijfstijl van Loes Den Hollander is weer op hoog niveau. Je wordt gepakt door het begin stuk er gebeurt gelijk zoveel dat ik me afvraag waar gaat dit heen. En hoe verzin je het. Niet gewoon alleen een overval nee er komen gewoon nog drie klapstukken de hoek om kijken. Het is genieten met hoofdletter G.
Droombeeld, is een boek met verschillende personages, waar ik van sommige totaal geen hoogte krijg, maar wanneer ik eenmaal denk oh, geeft Loes het verhaal weer een heel andere wending. Dit blijft tot heel ver in het verhaal zo, en de wendingen die vaak onverwacht om de hoek komen kijken maken dat ik het boek in één ruk uitlees. Ik merk dat ik gaande weg het verhaal eigenlijk wil weten waar het heen gaat, maar wanneer ik het einde nader ga ik minder snel lezen omdat ik baal dat het boek bijna weer uit is. De personages zijn erg goed beschreven meerdere malen krijg ik van sommige personen echt de kriebels en raak ik geïrriteerd, en wanneer ik er in gedachte echte personen van maak weet ik dit is een goed boek, dan kun je je vereenzelvigen en je onder hen scharen, je wordt één met het verhaal.
De schuingedrukte hoofdstukken maken me nieuwsgierig wie is deze persoon, is het degene waarvan ik vanaf het begin denk dat het is of wordt ik door Loes goed om de tuin geleid. Tot het einde toe houd Loes me gevangen in haar verhaal, laat me raden waar of het heen gaat. En dan sla ik het boek dicht, en blijf ik toch met een vraag zitten. Het verhaal is uit maar het zou zomaar nog een staartje kunnen hebben, maar waarschijnlijk mag ik dat in gedachten zelf af maken. Het boek las als een trein, je stapte in en voor je het wist was je op de eindbestemming. Het is uit en gelukkig weet ik dat thriller 21 al in de maak is en ook weet ik dat deze gelijk weer wordt aangeschaft.
o Plot 5
o Spanning 4
o Psychologie 5
o Leesplezier 5
o Schrijfstijl 5
Droombeeld krijgt van mij zeer verdient 4 ½ ster
Lieve Leesgroet Moon | 1pos
|
In dit eerste deel van de Magycker serie maken we kennis met een magische wereld waarin magie niet door iedereen worden gebruikt kan worden. Wie betaald kan spreuken kopen bij de Magyckers. Elke spreuk kan slechts één keer gebruikt worden. Dan blijkt dat er 1 persoon (Auric) is, die de spreuken kan herhalen, het monopoly van de Magyckers komt hiermee in gevaar. Auric vlucht samen met zijn zus Marit en de hulp van Eamon, lid van de Klauw.
Het boek leest prettig en makkelijk en is ook zeker toegankelijk voor beginnende fantasylezers. Meer ervaren lezers zullen misschien meer informatie willen hebben over de wereld waar dit boek zich afspeelt. Ook de personages zouden wat meer ontwikkeling kunnen doormaken. Wellicht volgt dit in de volgende delen van deze serie, die ik graag zou willen lezen.
Toch zit het boek vol verrassingen, een bijzondere rol voor draken, de spreuken die maar één keer gebruikt kunnen worden, luchtschepen. Maar ook de weerstand tegen het monopoly van het eiland Aimerey, waar de spreuken worden verkocht. | 1pos
|
Wat een juweeltje dit debuut. Een roman met een lach en een traan, zo mooi opgebouwd en geschreven.
Een aanrader om te lezen. | 1pos
|
Uit mijn hoofd is In Vertrouwen het zevende boek van Karen Rose, welke in Nederland is uitgegeven. Ik heb ze allemaal gelezen en ervan genoten. Karen Rose weet boeken te schrijven met een combinatie van spanning en romantiek. In alle boeken komen nieuwe personages, maar ook oude bekenden voor. Knap gedaan en leuk gevonden van Karen Rose.
In dit boek is de hoofdrol weggelegd voor privé detective Paige Holden en officier van justitie Grayson Smith. Het boek begint met een proloog waarin een meisje Crystal Jones wordt vermoord. Voor het huis van Paige verongelukt een busje met daarin Elena Munoz, vrouw van een vooroordeelde gevangene. De vrouw druk vlak voor haar overlijden een USB stick in de hand van Paige. De oude bekenden in het boek zijn onder andere rechercheurs Stevie en JD, maar ook de hoofdpersoon uit De dood in de ogen, forensische arts Lucy Trask.
Karen heeft wederom een lijvig boek afgeleverd, welke tegelijkertijd spannend, als humoristische en romantisch is. Ze weet deze verschillende aspecten prachtig te combineren. Haast logisch komen Paige en Grayson bijelkaar, misschien iets te makkelijk, maar vervolgens weten ze samen de moordzaak, maar ook de zaak in de proloog, tot een oplossing te brengen. Het boek leest makkelijk, er zit veel vaart in. De tijdspanne in het boek is maar enkele dagen met een hoop onverwachte en spannende gebeurtenissen. Ik heb weer genoten van het boek. | 1pos
|
Twee verhalen, die net na de oorlog in New York spelen. Het is en tijd vol onzekerheden en veraneringen. Ondanks dat het twee verhalen worden we er weer van doordrongen van de bittere ellende die de Duitsers hebben veroorzaakt.
Ik ben niet zo'n liefhebber van korte verhalen, maar deze hebben mij zeker kunnen boeien en zijn de moeite waard om te lezen. | 1pos
|
Ben begonnen aan de serie van Corine Hartman, had er veel moois over gehoord.
Het was lekker te lezen niet langdradig, super...begin nu in deel 2 want het is heerlijk om dit soort boeken te lezen | 1pos
|
Dagmar Valerie ken je misschien wel van haar positieve blog, waar ze laat zien dat ze altijd het positieve van het leven inziet. Dat is ook precies wat ze in ‘Liever met lef’ doet. Ze vertelt kort over haar eigen leven, waarbij ze haar diagnose van CVS en fibromyalgie benoemd. Dit heeft logischerwijs een behoorlijke impact op haar leven gehad. Waar anderen misschien in een donker hol blijven liggen, zag Dagmar het positieve in elke dag. Zo leeft ze nog steeds, waarbij ze natuurlijk benadrukt dat ze ook wel eens een dip heeft.
In ‘Liever met lef’ geeft ze tips hoe jij je dromen waar kunt maken en een positief leven kunt leiden. Daarnaast is het boek gevuld met inspirerende quotes en persoonlijke verhalen van Dagmar zelf. Tijdens het lezen van het ebook wist ik het al, hier moest ik aantekeningen bij maken. Dit heb ik dan ook gedaan toen ik het boek uit had. Dagmar schrijft inspirerend, maar ook herkenbaar.
Je vindt in ‘Liever met lef’ dan ook bruikbare tips en lijstjes waar je echt wat mee kunt. Zo heb ik bijvoorbeeld in mijn nieuwe bullet journal een pagina gemaakt waar ik ga opschrijven waar ik trots op ben. Zo kan ik, als ik me een keer niet zo lekker in m’n vel voel zitten, terugbladeren en me iets beter voelen over mezelf. Dit soort kleine tips (net zoals het dankbaarheidslijstje) maken je leven gelijk een stuk positiever, maar moet je wel zelf doen. Dat maakt ‘Liever met lef’ ook zo inspirerend, ik weet zeker dat, als je het uit hebt, je zin hebt om aan je dromen te gaan werken.
‘Liever met lef’ van Dagmar Valerie is een inspirerend boek waarbij je gelijk actie in je eigen leven wilt ondernemen en hard wilt werken om jouw dromen uit te laten komen. | 1pos
|
Martin Bossenbroek schreef een zeer goed boek over De Boerenoorlog. Hij heeft er terecht de Libris Geschiedenis Prijs voor gekregen. Het boek leest als een trein (toepasselijke woordspeling). Al lezende kwam ik erachter dat De tweede Boerenoorlog – Zuid-Afrika; 1899-1902—een voorproefje was van de eerste en de tweede wereldoorlog.
Martin Bossenbroek begint met een beschrijving van zijn bezoek aan Bloemfontein. Daar bevindt zich een museum en een monument ter nagedachtenis aan De Boerenoorlog.
De jaren voor de oorlog laten zien hoe de spanning tussen de Engelsen en de Boeren blijft groeien. De zeer jonge Koningin Wilhelmina schrijft persoonlijk een brief aan Koningin Victoria van Engeland in een poging een oorlog te voorkomen. Binnen een maand krijgt Wilhelmina een kort briefje van de oude Britse Vorstin terug waarin staat dat het van de redelijkheid van Paul Kruger afhangt of er een oorlog zal uitbreken of niet. In oktober 1899 verstrijkt het ultimatum van De Boeren.
Als de oorlog aanvangt is Paul Kruger de president van Transvaal. Zijn steun en toeverlaat is Willem Leyds. Een advocaat en staatsman, die carrière maakt als procureur (1884-1889) en Staatssecretaris (1889-1898) van Transvaal. Tijdens De Boerenoorlog is hij echter in Europa waar hij speciale gezant is van de Republiek.
Winston Churchill is tijdens het eerste half jaar van de oorlog oorlogsverslaggever voor de Morning Post. Over zijn avonturen in Zuid-Afrika schrijft hij twee boeken die hem erg populair in Engeland maken. Als hij terugkomt in Engeland gaat hij de politiek in.
Een andere schrijver die naar Zuid-Afrika komt is Arthur Conan Doyle. (Sherlock Holmes)
Deneys Reitz is een van de Boerensoldaten. Hij maakt als Boerencommando vele belangrijke veldslagen mee.
De wereld kijkt toe hoe de oorlog steeds wreder wordt. Door het besluit van Horatio Kitchener om de beproefde tactiek van de verschroeide aarde toe te passen gaan meer dan 30.000 boerderijen en een veertigtal kleine steden in vlammen op. Veestapels worden geplunderd of afgeslacht door de Engelse troepen. En talloze families worden vanuit hun hoeve naar Britse concentratiekampen gestuurd.
Emily Hobhouse is een Engelse journaliste en mensenrechtenactiviste. Zij stelt de situatie in de Britse concentratiekampen in Zuid-Afrika aan de kaak. Zij ziet zelf hoe in deze kampen tienduizenden kinderen en vrouwen in erbarmelijke omstandigheden moeten leven. En velen van hen sterven door ziekte en ondervoeding.
Uiteindelijk worden alle partijen verstandig: de vrede wordt getekend op 31 mei 1902.
Bossenbroek sluit af met hoe blank en zwart momenteel in Zuid-Afrika samenleven. | 1pos
|
Een nieuw boek van Jennifer L. Armentrout is altijd weer een feest. . New Adult auteur Jennifer L Armentrout brengt je met ‘Val voor mij’ weer in een van de spannende en romantische werelden van de jongeren onder ons. ‘Val voor mij’ is het vierde deel in de reeks ‘Wacht op mij’. De boeken zijn apart te lezen, maar het is leuker als je ze in volgorde leest omdat er personages uit de andere boeken terugkomen. In elk verhaal. Dit boek is zeker een aanrader. Als je nog geen boek van Jennifer L. Armentrout hebt gelezen raad ik aan om zeker te beginnen.
Val voor mij volgt de levens van Reece en Roxy. Twee personages waarmee we kennis hebben gemaakt in het derde boek. Roxy werkt in Jax' zijn bar (deel 3) en heeft een liefde voor schilderen. Ze zit met zichzelf in de knoop, om wat er met haar beste vriend Charlie is gebeurd. Ze is bang om zichzelf te "laten vallen". Reece komt uit het leger en heeft veel meegemaakt in de "woestijn". En heeft een tijd terug iets ernstigs meegemaakt met zijn baan als politieagent.
De opbouw van het boek is goed. De hoofdpersonen komen elkaar tegen in het eerste hoofdstuk, dus het verhaal begint gelijk. Dit verhaal is net weer even anders als de drie voorgaande, waardoor de boeken interessant blijven.
Val voor mij is een NA boek, zoals je van Jennifer L. Armentrout gewend ben. En is een echte aanrader als je Deel 1, 2 en 3 ook hebt gelezen. | 1pos
|
'De overlevenden' is het eerste deel van de 'Darkest Minds' trilogie van Alexandra Bracken.
Een spannend verhaal met de perfecte mix van dystopie en young adult. Toen ik dit hoorde begon mijn hartje sneller te kloppen. En wauw wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen!
Het boek gaat over de zestienjarige Ruby. Sinds haar tiende zit ze in een 'heropvoedingskamp' in Thurmond, Amerika.
In Amerika heerste het IAAN-virus. Vele kinderen overleden. En de kids die het overleefden moesten een prijs betalen.. zij bezaten een speciale gave. De overlevenden werden in kampen gezet om in bedwang te kunnen houden.
Ruby moet haar kracht geheim houden. Want degenen die hun krachten tonen staan een vreselijk lot te wachten.
Wanneer ze zestien jaar oud is weten Ruby en een aantal lotgenoten samen te ontsnappen. Hier begint het pas echt spannend te worden. De lijn tussen goed en slecht is maar heel dun. Wie is er écht te vertrouwen?
Het verhaal is vlot geschreven en leest makkelijk weg. Zodra ik de eerste pagina's had gelezen zat ik helemaal in het verhaal. Ik werd de wereld in gezogen en kon er niet aan ontsnappen. Doorlezen, doorlezen. Just one more chapter? Ja dat dacht ik dus niet. Vrijwel onmogelijk om weg te leggen.
Hier en daar wel wat voorspelbaar, toch wilde ik door blijven lezen.
Daarom geef ik het boek 4,5 sterren.
Een echte aanrader als je van spannende dystopische verhalen houdt! | 1pos
|
Net zoals bij Hollow City, begint Library of Souls op het moment waarop het vorige boek is geëindigd. En dan bedoel ik ook echt lettelrijk hetzelfde moment. Je begint eigenlijk niet in een nieuw deel, maar je leest gewoon door aan een prachtig lang verhaal. En omdat het Hollow City spannend eindigde, begint Library of Souls ook spannend. Wat wil je nog meer?
Ik schreef dat toen ik Hollow City las, ik soms mijn aandacht verloor. Ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom dat het geval was, want het kan niet aan het boek gelegen hebben. Ik zal wel een hele korte leesdip hebben gehad ofzo (ook voor het eerst). Ik merkte dat ik bij het eerste hoofdstuk ook even moest inkomen, want ik had tussendoor ook Een heel bijzonder meisje van Anna van Praag gelezen (recensie komt overmorgen online), maar toen ik aan hoofdstuk twee begon, was ik gelukkig al helemaal in het verhaal gedoken! Het eerste deel van deze serie was ontdekken, deel twee was al een avontuur, maar het derde deel heeft me echt helemaal omver geblazen. En steeds als ik bezig was met overeind krabbelen gebeurde het weer. Dat zorgde ervoor dat ik niet meer overeind kon komen: Ik liet me verrassen. Ik accepteerde gewoon dat deze boeken raar maar geniaal zijn, gruwelijk maar spannend. Want dat is gewoon zo!
Wat ik zo grappig vind aan deze serie is dat je het besef van tijd een beetje kwijtraakt. Dat had ik bij de eerste twee delen al, maar bij dit deel nog erger. Er gebeurt zoveel, dat er voor mijn gevoel al dagen verstreken waren. Dan stond er opeens dat het nog maar anderhalve dag voorbij waren sinds het begin van het boek. Dat had Jacob ook, want telkens als hij zich erover verwonderde dat de tijd zo langzaam ging, deed ik dat ook! Soms lijkt het dan een beetje onrealistisch, dat er zoveel in zo’n korte tijd gebeurt, maar ik vond het wel kloppen met dit verhaal.
Het einde was raar, maar wel een erg goede oplossing. Naarmate het einde dichterbij kwam, merkte je ook dat Jacob steeds meer ging nadenken over wat er zou gebeuren als het avontuur voorbij zou zijn. Zou hij bij Miss Peregrine, Emma en de rest van de peculiars blijven, of ging hij terug naar zijn ouders. Met de oplossing die hij en Emma hadden bedacht was ik natuurlijk helemaal niet tevreden, dus het verrassende en bijna lachwekkende einde was perfect. Een geniaal einde voor een geniale serie. Maar wel een Happy End, en dat hadden de kinderen wel verdiend.
Verder kan ik er echt niks meer over zeggen! Deze recensie ging niet alleen over het derde deel, maar ook een beetje over de hele serie. De meeste dingen die ik hierboven heb genoemd kwamen vooral tot uiting in het laatste deel, dus dat is ook de reden dat ik Library of Souls het beste deel van de serie vind. Echt niet teleurstellend, maar gewoon fantastisch.
Lees meer van mijn recensies op https://rabbitbookz.wordpress.com/ | 1pos
|
We kennen Willem Melchior als een schrijver voor wie het uiterlijk erg belangrijk is. Vrijwel al zijn boeken gaan over liefde, verliefdheid, lichamelijk verlangen en de schoonheid van het lichaam. Hij beweegt zich in de homo-erotische sm-wereld. Zijn romans en verhalenbundels behoren al jaren tot de top van de Nederlandse literatuur en doen, mede door de langzame verteltrant, denken aan Gerard Reve.
Na 35 jaar stevig gerookt te hebben, krijgt hij last van heesheid. Het blijkt keelkanker te zijn en over die periode en zijn angst om nooit meer te mogen roken en dus niet te kunnen schrijven, want die twee horen voor hem bij elkaar, schrijft hij het boek De tijd is op. In eerste instantie lijkt hij er goed vanaf te komen maar de kanker keert terug en de gevolgen daarvan beschrijft hij in dit tweede deel Alles wat was. De cover van het boek laat een strop zien die aan de tekst vastzit. Alles draait tenslotte om wat er in zijn keel gebeurt. In een interview naar aanleiding van Alles wat was zegt hij: ‘Jezelf verhangen kun je ook wel vergeten zonder strottenhoofd.’
In de zo bekende en mooi beeldende taal worden we aan de hand genomen en maken we van dag tot dag mee wat Melchior ondergaat in het ziekenhuis. Zijn moeder, die een belangrijke rol speelt in zijn leven, is vrijwel overal bij en maakt zich nog meer zorgen om zijn welzijn dan hijzelf. De artsen die hem behandelen en het personeel in het ziekenhuis worden onder hun eigen naam ten tonele gevoerd. De schrijver vraagt zich steeds af of het leven nog wel de moeite waard is en we lezen voortdurend hoe hij de dingen op een rij zet en zijn grenzen verlegt.
Met een groot gevoel voor detail legt hij alles vast. Roken is niet meer aan de orde. Zomaar alles eten is niet meer vanzelfsprekend. Praten gaat nu via een stemprothese. Het lijkt wel of hij niet altijd beseft wat hem overkomt of sluit hij zich er bewust voor af? Hij heeft duidelijk tijd nodig om zijn lot te aanvaarden maar het lukt hem uiteindelijk wel. Hij neemt afscheid van wat was en filosofeert over het leven dat voor hem ligt. De schoonheid van zijn eigen lichaam heeft hem altijd gefascineerd en tegelijk met het 'verminken' van dat lichaam beseft hij ook dat zijn leeftijd een rol gaat spelen.
Willem Melchior neemt ons mee het ziekenhuis in en laat ons het hele traject van de teruggekeerde kanker tot aan het verlaten van het ziekenhuis met een stemprothese meebeleven. Tegelijkertijd maakt hij ons deelgenoot van zijn meest intieme gedachten en angsten. Iedereen die een ernstige ziekte heeft gehad zal die angsten herkennen maar weinigen kunnen het zo prachtig Reviaans op papier zetten als Willem Melchior. | 1pos
|
Verdorven
Yes, niemand van mijn boekenvrienden heeft iets teveel gezegd.
Het is inderdaad een geweldig mooi en spannend boek en echte aanrader voor ieder die van thrillers houdt.
Meteen als ik de cover zie, denk ik ja dat boek wil ik gaan lezen.
Je ziet een man met een cape over zijn hoofd in het donker staan.
Staat hij in een donkere tunnel met daarboven een gat waar licht doorheen komt of is het iets anders???
Het ziet er in ieder geval erg mysterisch uit en volgens mij is deze man niet veel goeds van plan.
Dit boek ziet er ook weer zeer spannend uit net als haar twee vorige boeken. Deel 1 bloedbruiloft en deel 2 schaduwspel. Deze beide boeken heb ik gelezen en waren zeer goed wat mij betreft.
Ik weet dus al dat Ellen Gerretzen zeer goede en spannende boeken schrijft en verwacht ook van deel 3 Verdorven weer erg veel.
Meteen als je in het boek begint te lezen wordt je al gelijk in het verhaal meegezogen. Er zit meteen al spanning in en ook wordt er duidelijk uitgelegd gedaan, wie bepaalde hoofdpersonen zijn en wat elke persoon met Wolfgang te maken heeft. Zijn zij vrienden van hem of zijn zij enkel collega's ?
Dit voor degene die deel 1 en deel 2 gemist hebben.
Zo kan men beter het verhaal volgen.
Verder is het verhaal op een erg prettige manier geschreven en het leest dan ook vlot weg.
Het is dan ook zeker een aanrader voor iedereen die van thrillers houdt en ikzelf kijk al erg uit naar deel 4, haar volgende boek.
Hannie Snels | 1pos
|
Olivia is het naïeve meisje met een rugzak vol ellende. Ze laat zich verleiden door de stoere zakenman Adam maar ziet niet dat ze nog meer bewonderaars heeft en welk spel er met haar wordt gespeeld.
Ik kan niets anders zeggen dan dat het verhaal goed in elkaar steekt en je alle kanten van een verhaal laat zien op uiterst slimme wijze. | 1pos
|
Wauw..... ik heb hier gewoon geen andere woorden voor. Wauw, wauw en nog eens wauw.
Ik was reeds verliefd op haar eerdere reeks "daughter of...."maar dit stak er naar mijn gevoel met kop en schouders bovenuit.
Meer wil ik er niet over zeggen. Het is zo anders dan daughter, maar tegelijkertijd zo Laini Taylor. Ga er blind in en geniet, geniet, geniet! | 1pos
|
Leve hebban de thriller en de thriller tiendaagse met oa als thema behandeling 5x nederland.hier heb ik auteur Karin Hazendonk ontdekt en haar thriller ,de dood heeft blauwe ogen.Ik was meteen getriggert door de korte inhouds beschrijving.
Hannah is een 15jarig meisje,een puber zoals zovele tot over haar oren verliefd op een dj xander.Als ze via fb te weten komt dat hij in een schuurtje komt optreden wil ze hier absoluut naar toe en vraagt haar Bff ilse met haar mee te gaan,aan haar ouders vertelt ze dat ze zijn uitgenodigd bij een jongen uit haar klas die een verjaardagsparty geeft.Tbegin van een nachtmerrie met grote nasleep want wat ze niet weet is dat de organisator van deze party onschuldige meisjes ronselt voor een perverseling.Na haar verdwijning duurt het enkele dagen voor de politie in actie schiet want zij denken aan een weglopertje.Bij de politie zit een mol die belangrijke informatie doorspeelt waardoor er nog 2 moorden gebeuren en de bewijzen richting de vader van hannah wijzen maar dan weet Loes die ook op de zaak zit al in welke richting ze moet zoeken.Een aandachtige lezer weet dan ook al wie de daders zijn al waren er ook nog enkele verrassingen die ik niet zag aankomen.
Citaat van loes,al het glas kwam haar goed van pas,ze liepen langs het kantoor van De Bruin,het naambordje aan de deur verraadde dat en ze zag de man zitten,ze vertraagde haar pas.De verrassing toen de herkenning tot haar doordrong kon ze nauwelijks verhullen.
+punten:het boek bevat geen moeilijke woorden,lange zinnen waardoor het vlot leest.
Het is niet alleen spannend het bevat ook familie geheimen.
De verschillende personages vertellen uit eigen standpunt hun verhaal.
-punt:tot blz126 hoor je niets meer van hannah. | 1pos
|
Soms heb je van die boeken die je laten zien waarom lezen zo fantastisch is. Dat je er helemaal gelukkig van wordt en dat je gaat glimmen. De meeste boeken die ik lees zijn leuk en raken me oprecht, maar sommige pareltjes raken me zo erg dat ik ermee versmelt en wegleggen is dan onmogelijk.
Ik ga proberen meer woorden voor deze recensie te gebruiken dan “Leuk! Leuk! Leuk!”. Al een paar dagen probeer ik mijn mening te formuleren, maar ik zit nog op mijn roze wolk en dan is het lastig te “analyseren” wat er zo leuk was en wat het zo leuk maakte. Want praktisch alles was geweldig (kijk, daar ga ik al weer…).
Laat ik beginnen bij de fantasiewereld Namid en de plaats waar het zich afspeelt is: Thaisia. Dagen hebben nieuwe namen gekregen en wij mensen zijn slechts een prooi voor de Anderen die de wereld regeren. Dat zijn onder andere wolven en beren die in mensvorm veranderen, vampieren en wezens met onuitgesproken namen. Er is een soort overeenkomst waardoor de mens en de Anderen enigszins naast elkaar kunnen leven. Eerst moest ik wennen door alle nieuwe termen en de opzet van de wereld, maar algauw werd het helder.
Alle personages zijn goed uitgewerkt, zo voelen zo echt. Net of je ze letterlijk kent en het niet slechts inktfiguren zijn. Je leer de Anderen stuk voor stuk kennen en je kunt je met hen identificeren ook al zien ze jou slechts als prooi die ze het liefst verscheuren.
In het verhaal volg je drie personen en daarvan krijg je mee hoe zij bepaalde situaties zien. Op die manier leer je te begrijpen hoe de mensen tegenover de Anderen staan, maar ook hoe de Anderen naar de mens kijken en hoe het komt dat de omgang zo stroef gaat.
Achterop dit boek staat dat het een aanrader is voor Twilight fans. Zelf vond ik de Twilight serie wel grappig, maar ik weet dat sommige er niets aan vonden. Laat je door het zinnetje ‘aanrader voor Twilight fans’ niet afschrikken! Want dit boek is spannend, ontroerend, lief, grappig, er is geen liefdesgezeur, er zijn echte grote boze wolven waar je niet mee wil sollen en de vampieren zijn eng (geen glitters, maar wel zwarte doodse rook). Je gaat ervan smullen!
Het was echt een ontzettend goed boek. Het plot was sterk en de fantasie was heerlijk. De personages en de gebeurtenissen slepen je mee en zodra je begint kunnen je niet meer stoppen (in elk geval dat kon ik dat niet). Aanrader dus! | 1pos
|
In What goes around comes around volgen we het wel en wee van Alice, de alleenstaande moeder van Julian die al heel wat heeft meegemaakt in haar leven. Het verleden lijkt haar te blijven achtervolgen ondanks haar verwoede pogingen hiermee af te willen rekenen. De bizarre gebeurtenissen hebben hun uitwerking op haar zoon Julian die ook dit verleden, tot het laatste moment niet van zich af kan schudden. What goes around comes around.
Met het verhaal What goes around comes around zet Titia Muizelaar een onderhoudend en degelijk debuut neer. Het draagt de naam roman maar oerdegelijk misdaadverhaal is hier zeker ook op zijn plaats. Wat een spanning! Vanaf de eerste letter boeit het verhaal mateloos en wacht je op wat er komen gaat. Steeds als je denkt dat het ergste nu wel achter de rug is komt de schrijfster met de volgende intrige en het eind is totaal onverwacht wat het boek nog beter maakt dan het al is.
Het verhaal is in twee boeken opgesplitst. Het eerste boek is geschreven uit het oogpunt van Alice, de moeder van Julien en het tweede boek uit het oogpunt van Julien. Twee totaal verschillende mensen die de zaken op hun eigen manier beleven.
De titel kan voor wat verwarring zorgen. Een Engelse titel voor een Nederlands boek lijkt in eerste instantie niet logisch maar als de lezer het boek dicht slaat is het overduidelijk. Een goede keuze.
De schrijfstijl is uitnodigend en duidelijk. Prettig leesbare zinnen en geen uitweidingen die niet nodig zijn. Wat opvalt is dat de cover van het boek perfect bij het verhaal past. Agatha Christie zou hier jaloers op zijn.
Zijn er dan helemaal geen minpuntjes aan dit boek? Het tweede deel lijkt in het midden wat in te zakken. Je vraagt je als lezer even af waar het eigenlijk om gaat op dat moment. Dit wordt door de afsluiting ruimschoots goed gemaakt.
Diezelfde afsluiter zorgt dan ook voor een zweem van mysterie die over het verhaal blijft hangen zodra je de laatste zin hebt gelezen. | 1pos
|
Wat een leuk en ontspannend boek. Zeker als groot kattenliefhebber. Zie nu ook dat er een vervolg op is. Dat ga ik zeker ook lezen. | 1pos
|
In een op Oost Europa gebaseerde wereld ontmoeten we Agnieszka op een belangrijke feestdag. De dag waarop de tovenaar, die ze de Draak noemen, een nieuw, 17 jarig meisje komt halen om bij hem te komen werken. Anieszka is doodsbang voor dit moment, niet voor zichzelf maar voor haar beste vriendin Kasia. Het tegendeel blijkt als de Draak niet Kasia, maar Agnieszka zelf meeneemt en ze samen in een strijd tegen het kwade Woud terecht komen.
Ontworteld van Naomi Novik is een sprookje op zichzelf. De elementen die in het boek gebruikt worden doen denken aan een klassiek sprookje. Magie, toverdranken en de strijd tussen goed en kwaad zijn elementen die niet onbekend zijn in sprookjes. Het Woud met zijn magische planten en eigen gedachten is een mooie, sprookjeswaardige, tegenstander. Het boek focust zich meer op het verslaan van de grote vijand, het Woud, dan op de ontwikkeling van de personages zelf. Toch is dit voor het totale verhaal niet storend, het leest als een prachtig sprookje en liefhebbers zullen er zeker van genieten.
De belangrijkste rollen in het verhaal zijn weggelegd voor Agnieszka en de Draak. Agnieszka is uitverkoren om de Draak gedurende tien jaar te dienen. In de ogen van de Draak is ze naief en onhandig. Ze bezit een talent voor magie waarbij ze het beste op haar eigen intuïtie kan vertrouwen. Hierdoor drijft ze de Draak in zijn lessen in magie soms tot wanhoop. Een groot deel van het handelen van Agnieszka wordt bepaald door haar onvoorwaardelijke vriendschap met Kasia. Uiteindelijk herpakken ze zichzelf en werken ze samen om de dreiging die het woud geeft af te wenden.
Magie is de rode draad in het verhaal, het Woud met zijn zwarte magie heeft tegengewicht nodig van de Magie van Agnieszka, de Draak en de Valk. Magie wordt op meerdere manieren uitgevoerd, de Draak gebruikt zijn magie letterlijk, zoals het geschreven word. Agnieszka gebruikt magie op gevoel van intuïtie. Het grote verschil zie je in het gebruik van het boek van Jaga. Waar de Draak niks kan met de door Jaga geschreven spreuken kan Agnieszka ze door haar intuïtie wel uitvoeren. Wanneer Agnieszka en de Draak hun krachten samenvoegen kunnen zij corruptie in een verder stadium uitdrijven.
Ontworteld is voor liefhebbers van sprookjes, maar zeker ook voor fans van het gewone fantasy een aanrader. Ontworteld is een origineel verhaal op een mooie manier op papier gezet. | 1pos
|
Het boek speelt zich af in het verleden en het heden. Beide verhaallijnen zijn spannend en pakkend. Het leuk e is dat de 2 verhaallijnen zich aan het eind samenvoegen tot een verrassend slot. Evenbeeld is het een fijn boek om te lezen. | 1pos
|
Het boek: Het Paulus labyrint van Jeroen Windmeijer, is een boek dat opvalt in de boekhandel met een cover van een doolhof dat onthuld wordt door een brandend papier, met daarop de tekst: de Dan Brown van de Lage Landen, sprak mij meteen aan. Hopelijk geen kloon ..
Als tijdens graafwerkzaamheden in Leiden een machine de diepte in stort, komt een ondergronds gangenstelsel aan het licht. Ook wordt een bloedende jongeman gevonden, die kort daarop verdwijnt. Als daarop nog twee mensen verdwijnen, gaat archeoloog Peter de Haan, geheel tegen zijn wil, op onderzoek. Hij komt daarbij op het spoor van een deel van de vaderlandse geschiedenis dat al eeuwenlang verborgen is. Hora est.
Volgens de tekst op de achterkant van het boek schrijft de auteur thrillers waarin Romeinse en Bijbelse geschiedenis worden verweven met de geschiedenis van Leiden.
“Een intrige met meer respect voor religie en subtieler van De Da Vinci Code”, aldus Vrij Nederland.
Wie moet nog meer aanbevelingen hebben om dit boek te willen lezen?!
Ik had hoge verwachtingen van dit boek en die zijn allen uitgekomen. Wat is dit een mooi, spannend boek. Zoals de titel doet vermoeden, gaat een deel van de historische geschiedenis over Paulus. Informatie over deze bijbelse geschiedenis wordt verteld op zo’n manier dat het veel toevoegt aan de raadselachtige zoektocht van Peter de Haan.
Het zou zo maar waar kunnen zijn waar Jeroen melding van maakt, wie zal het zeggen?
De karakters worden goed neergezet. Peter de Haan is een man die tegen zijn zin op ontdekking uit gaat. Komt hij nog op tijd? En wie is degene die hem raadsels stuurt?
Hierdoor blijf je als lezer geboeid door lezen.
De zoektocht speelt zich af in Leiden en wie die stad kent, kan door de beschrijvingen van straten en bruggen alles voor zich zien. Persoonlijk vond ik die vele namen iets te veel van het goede, maar het leidde beslist niet af.
De schrijfstijl is fijn, het verhaal leest lekker weg en zal ook worden vertaald in het engels.
Het eerdere boek van de hand van Jeroen Windmeijer ken ik niet, maar dat ga ik nu zeker ook lezen.
Ik vond het een heel mooi, spannend en intrigerend boek. De vergelijking met Dan Brown is wel goed gevonden. Ik kan het boek zeker aanbevelen!
Het boek krijgt van mij 5 sterren. | 1pos
|
Dit boek was geweldig om te lezen. Ik ben gevallen voor Sebastian aka Jonathan Morgenstern. Je moet het boek echt gewoon lezen dan zul je begrijpen wat ik bedoel. Maar het was een geweldig en prachtig boek! | 1pos
|
Het huis van de moskee neemt een centrale plek in binnen het stadje Senejan in Iran. Alles verloopt heel gemoedelijk totdat de ayatollah’s onder leiding van Komeini de regering omver willen werpen om van het moderne Perzië een islamitische staat te maken. Saddam Hussein hoopt er ook meteen een slaatje uit te slaan.
Het kleurrijke verhaal beschrijft goed de spagaat waarin de bevolking zat in de roerige tijden in Iran aan het einde van de vorige eeuw. | 1pos
|
Voor de goede orde, ik heb alleen 'Het schismatieke schrijven' gelezen, omdat ik gisteren een viertal romans van De Vlaminck in een tweedehands boekenzaak op de kop kon tikken. 'Het schismatieke schrijven' was daar een van.
Het is het verhaal van Constant (Stanny) van Stokken die leidt aan Dementia Praecox & Decorumverlies t.g.v. Schizofraenia. Hij wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting waar hij Erik ontmoet, die daar werkt, en hem van vroeger kent. Erik heeft het plan opgevat een boek te schrijven over de misstanden in de psychiatrie.
Het boek is geschreven in 'sappig vlaams' en de stijl deed me gek genoeg denken aan een kruising tussen de stijl van A F Th van der Heijden en Herman Brusselmans. Heel verfrisssend om te lezen, een echte aanrader.
Ik ga vanmiddag meteen aan een van de andere boekjes (ze tellen allemaal zo'n 150 bladzijden) beginnen. | 1pos
|
Jeumig! Wat een goed boek! Normaal lees ik niet zo veel achter elkaar in één boek.... Nu in twee dagen uit! Aanrader! Nee, a must have! Dank Tjeerd! | 1pos
|
Toen ik aan dit boek begon was ik bang dat het nogal gedateerd zou zijn maar omdat het tenslotte tot de boeken behoort die een echte lezer toch eenmaal moet gelezen hebben ben ik er met open mind aan begonnen.
Het is me helemaal niet tegengevallen en uiteindelijk kan ik alleen maar zeggen dat het mij onder de huid gekropen is. De grote weltschmerz van de verteller, Martin [Maarten zelf?] raakte mij diep, de prachtige ingetogen beschrijvingen van de natuur en de eenzaamheid .... zo indringend beschreven dat ik er diep vanbinnen een beetje van moet huilen.
Ondanks het feit dat Martin celbioloog is en het op vlak van studie en werkzaamheid ver gebracht heeft, blijft er, in zijn beleving van de wereld, altijd een muur tussen hem en die wereld die hij niet vermag te doorbreken. En in feite heeft hij genoeg aan die beleving buiten de werkelijkheid. In zijn visie kan je op die manier ook niets ontnomen worden [zoals de liefde van een vrouw bv.]
Een vlucht regenwulpen vertoont veel parallellen met De Avonden van Gerard Réve. Ook dát is een boek dat onder de huid kruipt.
Om kort te zijn: dit boek van Maarten 't Hart komt op mijn favorietenlijst. Ik heb 5 ***** gegeven. | 1pos
|
Voor mij was dit de eerste kennismaking met de boeken van Clive Cussler.
Na de proloog van dit boek gelezen te hebben wil je weten hoe het verhaal verder gaat.
De verschillende verhaallijnen weet Clive Cussler op een hele mooie manier samen te laten komen tot een spannend en mooi geheel.Dit mede door zijn manier van schrijven over het verleden en heden. Een mooie combinatie. Super!! | 1pos
|
Kai en zijn broertje Kurt bewonen samen met zijn zusjes Shirley Jane en Dee dee en hun ouders een groot huis in het buitengebied, het Ruige Land genoemd.
Al snel in het boek overlijdt de vader en in plaats van zich te ontfermen over haar kinderen ontspoort de moeder op een niet mis te verstane wijze, wat ze 's avonds allemaal uitvreet is niet duidelijk, maar een gezinsleven leiden in ieder geval niet.
Ze verwaarloost haar gezin, ze maakt torenhoge schulden en zo belandden ze in de absolute armoedegrens.
Moeder kiest helemaal haar eigen weg, haar wens om clochard in Frankrijk te worden, wordt uiteindelijk bewaarheid, totdat Kai besluit haar op te halen uit de goot.
Een beklemmende roman, met een droevige ondertoon, hoe kunnen onvoorziene omstandigheden lijden tot het onbestuurbaar worden van een geordende situatie, en hoe wordt een gezin meegesleurd in het onvermogen van een moeder om alleen een gezin te leiden is de draad van het verhaal.
Prachtig verwoord door Auke Hulst | 1pos
|
Corneel "Mack" Ter Woude wou dat hij nooit op bezoek was gegaan bij Lisa, waar hij toch heimelijk verliefd op is. Hij wordt tegen wil en dank betrokken bij de Einde van de Wereld. Kunnen Mack en Lisa nog voorkomen dat hun vertrouwde wereld het zelfde blijft en tegen welke prijs....
In de eerste scene zet Karel meteen de toon van het verhaal neer. Je weet dat er veel gaat gebeuren, waarna de boel dan ook ontploft en het verhaal met vaart wordt verteld. Hij weet een spannend verhaal neer te zetten. Ik kon het boek niet meer wegleggen totdat ik het uit had. Daarnaast verwerkt hij de nodige humor in het verhaal, hierdoor worden de belevenissen van Mack en Lisa juist leuk en spannend om te lezen. Hoe verder het verhaal vordert hoe wonderlijker het wordt en dat is een feest voor de verbeelding.
Dit boek is een aanrader voor jong en oud die van een spannend SF &F verhaal houdt. | 1pos
|
Zelf ben ik een persoon die niet zo van het boek lezen is. Dit boek trok mij om de een of andere reden vanaf het begin aan. De titel vind ik heel mooi gekozen en ga je begrijpen als je het boek leest....Voor mij was het lezen van het verhaal als een film...het leest makkelijk weg en is geschreven vanuit het gevoel en de beleving die je dan ook echt mee krijgt als je het leest.De dankbaarheid en de "lessen" die eigenlijk alle personen uit het boek krijgen van het paard blance en de mensen daarom heen zijn heel herkenbaar.
Het is een boek waarbij je de hoofdpersonen zou willen omarmen
En waarna je zeker nog hoopt op een vervolg. Mia farnwood zoals je dit boek hebt geschreven ik hou ervan... en in mijn ogen is het een prachtboek om cadeau te doen voor jong en oud een must have voor iedereen.
Voor mij persoonlijk was het heel veel herkenbaarheid ik heb het gevoeld en kon het zeker niet droog houden tijdens sommige stukken uit het boek.
Ik kijk uit naar het vervolg die ik zeker wil lezen.
En dat voor iemand die niet zo van het boeken lezen is! | 1pos
|
Ik heb al een paar Rizzoli en Isles gelezen van Tess Geritsel, maar dit boek was van heel andere aard. De ik-vorm is erg aangenaam. Julia is violiste en treft stuit bij een antiquair op een onbekend muziekstuk. Tijdens het spelen hiervan raakt ze geheel geobsedeerd en vergeet ze haar omgeving. Het lijkt alsof ze in de ban is. Nadat ze merkt dat haar dochter veranderd, denkt ze dat het in verband staattracties met elkaar. Ze gaar op onderzoek uit. Ze ontdekt dat het bladmuziek is geschreven tijdens de tweede wereldoorlog door Lorenzo Todesco. Echter willen een aantal mensen niet dat dit bekend wordt. Zij zijn bereid om hiervoor te doden.
Een boek wat fijn weg leest en een verrassend einde heeft. Interessant om te weten te komen hoe de joden in Italië leefden en hun ogen helaas dicht knepen voor de oorlog. Gedeeltelijk gebaseerd op de feiten. Mooi geschreven! | 1pos
|
Niet dat het boek bepaald onleesbaar is, verre van dat. Maar toch één van de mindere in de reeks. De plot is minder goed uitgewerkt, de aktie is er wel, maar alles mist een duidelijjk doel. Er worden wat hints gegeven maar daar gebeurt uiteindelijk niets mee. Auto- en hotelperikelen zijn niet echt origineel meer te noemen en het einde lijkt wel een deus ex machina. Onbevredigend.
Zoals gewoonlijk toch vlot leesbaar, vol aktie, met een dosis humor en wat weetjes over de wegen in Amerika. | 1pos
|
Midden in een jazztijd kwam pas in 2017 in Nederlandse vertaling uit bij Uitgeverij Oevers dankzij vertaalster Femke Blekkingh-Muller, hoewel het boek al dateert van 1931. Bij deze uitgave schreef Jens Christian Grøndahl, een populair Deense auteur van deze tijd, het voorwoord. Al bij het uitkomen werden het boek en de auteur Sønderby, toen zelf nog vrij jong, in geen tijd populair bij de tijdgenoten. En uiteindelijk werd dit boek zelfs in de Deense canon opgenomen.
Qua thematiek wordt het boek wel eens vergeleken met De avonden van Gerard Reve of de boeken van Herman Brusselmans. De verveling, de drammerigheid en zinloosheid van het leven worden er ook in benadrukt. Toch heeft Sønderby op enkele punten wat voor bij mij ivm De avonden: het verhaal is mijns inziens mooier ineengezet, en de taal is vrolijker en lichter om te verteren. En waar Reve met de angst na W.O.II afrekende, heb je het in dit boek over een tijd die sprankelt van levenslust, jonge levens, muziek, ... Toch steekt ook hier de ledigheid van de dagen die de jeugd doorbrengt, de ogen uit.
Waar de ironie bij Reve de boventoon voert, schetst Sønderby eerder een melancholisch, teder beeld van een paar jongeren in Kopenhagen in de jaren '20 van de twintigste eeuw, wanneer jazz dé hype is in het uitgaansleven. Het verhaal gaat over Peter Hasvig, rechtenstudent in Kopenhagen, die niet weet wat hij met zijn leven aan wilt, en ondanks de heimwee naar zijn gelukkige kindertijd zijn leven wilt leven en schrik heeft van iets te moeten missen. Ook bij de meisjes probeert hij zijn geluk uit, en als hij uiteindelijk toch een oude liefde op het laatst terug ontmoet, en te laat is voor haar, dringt het besef langzamerhand tot hem door hoe hij zijn jaren verkwanseld heeft, ... Op een ander moment merk je als lezer dat de standen die dan nog steeds bestaan, nog steeds veel de sociale relaties bepalen ook. Peter komt uit een arme familie maar probeert de schijn hoog te houden bij zijn vrienden en vooral Vera Bagge, een jonge vrouw die hij probeert te versieren.
Sønderby schrijft heel detaillistisch, en wondermooie zinnen. Ook weeft hij ietwat sarcastische humor doorheen zijn verhaal, maar het wordt net nooit te donker bij hem. Hij stapt ook regelmatig uit het verhaal van zijn personages om hen vanuit een vogelperspectief te beschouwen. Zo creëert hij afstand tussen het verhaal van zijn personages, de maatschappelijke achtergrond die hij daarbij schetst en de lezer. Deze suggestie geeft je ook wel de nodige ruimte om de gedachten en gedragingen van Peter te kunnen analyseren en plaatsen, en komt mij net goed van pas in ieder geval.
Knud Sønderby (Esbjerg 1909 – Kopenhagen 1966) was een vooraanstaand schrijver, journalist, vertaler en essayist. Midden in een jazztijd uit 1931 was zijn debuutroman. | 1pos
|
De vrouwenhater is het eerste boek met hoofdinspecteur Georg Stadler en psychologe Liz Montario in de hoofdrol. Ik ben nu al fan en kan niet wachten op het tweede deel.
In haar appartement wordt het lichaam van Leonore Talmeier gevonden en het lijkt alsof ze is afgeslacht. Hoofdinspecteur Georg Stadler leidt het onderzoek en moet meteen denken aan een eerdere zaak van een paar maanden geleden. Hij denkt dat er een verband bestaat en vreest dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Omdat niemand zijn theorie geloofd, roept hij de hulp in van psychologe Liz Montario. Liz is een bekende psychologe en dit komt vooral omdat ze het afgelopen jaar op imposante wijze een reeks moorden heeft opgelost. Liz neemt de opdracht aan en stelt een profiel samen, ondanks dat ze zelf wordt bedreigd. Ze ontvangt namelijk dreigbrieven van iemand die erg veel van haar weet. Ze heeft namelijk een groot geheim, waar niemand in haar omgeving van af weet.
Zoals Georg Stadler al vreesde volgen er nog meer moorden, waardoor het er toch op lijkt dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben. Maar Liz vraagt zich af of dit echt wel zo is. Hebben ze niet te maken met een moordenaar die zich als seriemoordenaar voor doet?
Dit boek kent ruim 350 pagina’s aan spanning en sensatie. Het boek is vlot geschreven, zonder dat er te weinig informatie wordt gegeven. Door de vele cliffhangers in de soms korte hoofdstukken, is het lastig om dit boek weg te leggen. Naarmate het verhaal vorderde kreeg ik al een beetje het idee waar het naar toe ging, maar ondanks dat zijn er genoeg plotwendingen en gebeurtenissen die ik niet zag aankomen. Want wat is het grote geheim van Liz en wie schrijft toch die raadselachtige brieven?
De vrouwenhater was mijn eerste boek van een Duitse schrijver en ik moet zeggen dit smaakt naar meer. Ik had al eens ergens gelezen dat de Duitse thrillers de nieuwe Scandinavische thrillers zijn. Dus ik moet me maar eens gaan verdiepen in de Duitse schrijvers ;) | 1pos
|
Over Ruth Rendell heb ik al positieve dingen gehoord. Het is de eerste keer dat ik één van haar boeken lees en ik had hoge verwachtingen van haar boek. En ik moet toegeven dat ik niet teleurgesteld ben. Het is echt een fantastische boek.
In Zielsverduistering worden twee kinderen, broer en zus, en hun oppas vermist. Inspecteur Wexford moet de kinderen en de oppas terugvinden. Het is moeilijk, want er zijn weinig aanknopingspunten. Na een tijdje wordt de auto en het lichaam van de oppas gevonden in een bos. Van de kinderen is geen spoor te vinden.
Het is een spannend boek en het is leuk om het te lezen. Ruth Rendell schrijft niet alleen over het zoeken van de kinderen en de oppas, maar ook wat er allemaal gebeurd in het dagdagelijkse leven van Inspecteur Wexford. Ruth Rendell wordt beschouwd als de beste misdaadschrijfster en ik ben ook van die mening. | 1pos
|
edit | remove
Review Waarom stond dit boek bijna twee jaar onaangeroerd in mijn kast? Ik zou mezelf hiervoor moeten straffen. Want hemeltje, wat is dit een schitterend verhaal!
Het bevat gewoon alles wat ik van een goed fantasy verhaal verwacht. Prinsessen met ballen aan hun lijf, sterke vrouwelijke personages en vooral sterke vriendschappen! Huurmoordenaars en prinsen die zichzelf voordoen als iets anders. Een intrigerend magie systeem en een prachtige wereld waarbinnen alles zich afspeelt.
The kiss of deception is langst de ene kant een fantastisch eerste deel in een reeks, maar het bevat ook een verhaal op zichzelf. Het is niet zomaar de opbouw voor de rest van de reeks. Hoewel ik nu op hete kolen zit voor de rest van de reeks of wat had je gedacht?
Waarom dan toch geen vijf sterren als ik zo laaiend enthousiast ben? Wel, omdat het boek me niet genoeg greep. Een vijf sterren boek is een boek dat me niet loslaat. Een boek dat zelf in mijn dromen blijft voorbijkomen en waar ik weken na het beeindigen nog altijd mee bezig ben. Een boek waar ik verliefd wordt op de personages en bijna vergeet dat ze niet echt deel uitmaken van mijn leven. En dat deed dit boek net niet... net niet dat zegt genoeg over hoe steengoed het wel niet is he? | 1pos
|
Een nieuw avontuur in deze bekende en steengoede reeks. Een paar nieuwe karakters maar ook vele oude bekenden, waar wel een paar onverwachte en nieuwe aspecten van naar buiten komen. Een gezapig boek over een gezapig levende man en zijn twee katten. Een snuifje paranormaal gedrag zonder het echt te erkennen of op de voorgrond te zetten. De lezer mag er het zijne van denken - voor of tegen, het heeft geen invloed op de kern van het verhaal. Doet een beetje aan Mrs. Marple dorpje denken waar achter de schermen zich veel meer afspeelt dan wat je in zo'n rustig plaatsje zou verwachten. Opnieuw een voltreffer. | 1pos
|
In de hem typerende journalistieke stijl brengt Jan Brokken de degelijk gedocumenteerde geschiedenis van Jan Zwartendijk. Als Nederlands consul in Kaunas (Litouwen) hielp hij tussen juli en augustus 1940 duizenden uit Polen gevluchte Joden aan een uitreisvisum voor Curaçao. Samen met de Japanse consul Chiune Sugihara in Kaunas ( die voor het Japanse doorreisvisum zorgde) en de Nederlandse ambassadeur Leendert de Decker in Riga, bood Zwartendijk hen een levensreddende vluchtroute. Dankzij de door hen uitgeschreven visa bereikten duizenden Joden met de Trans Siberië Express Japan om zich van daaruit over de wereld te verspreiden (slechts enkelingen reisden effectief door naar Curaçao). Doordat op één visum meestal zo’n drie à vier mensen reisden, zijn dankzij ‘de Engel van Curaçao’ wellicht zo’n 10 000 Joden aan de gaskamers ontsnapt.
De publicatie vanDe Rechtvaardigenbetekent niet in het minst een eerherstel voor Jan Zwartendijk. Zwartendijk, de bescheidenheid zelve, vertelt tijdens en na de oorlog niemand over zijn visa-demarche (alleen zijn vrouw en node zijn kinderen waren hiervan op de hoogte) en na de oorlog volgt geen enkel eerbetoon, noch door de Nederlandse autoriteiten, noch door de joodse gemeenschap.
Integendeel, in frebruari 1964 wordt Jan Zwartendijk op het Ministerie van Buitenlandse Zaken gesommeerd om er een reprimande in ontvangst te nemen omdat hij in Kaunas de visa had uitgeschreven. Ook de Yad Vashem-eretitel ‘Rechtvaardige onder de Volkeren’ wordt hem door de joodse gemeenschap geweigerd omdat hij door zijn acties zogenaamd geen persoonlijk gevaar zou hebben gelopen. Dat hij naar het door Duitsland bezette Nederland moest terugkeren, werd hierbij gemakshalve vergeten.
Zwartendijk was allesbehalve uit op onderscheidingen, maar de uitbrander van BZ was er hem te veel aan en werkte op zijn gemoed. Bovendien vroeg hij zich na de oorlog heel vaak af wat er met de vluchtelingen was gebeurd na hun vertrek uit Litouwen. Zwartendijk kreeg na het beëindigen van de oorlog immers nooit hoogte van het lot van ‘zijn’ Joden. Waren ze de oorlog heelhuids doorgekomen, of werden ze tijdens hun doorreis door Rusland al opgepakt en in Siberië vastgehouden? Feit is dat Zwartendijk door de duizenden overlevenden allerminst onder de brieven of telefoontjes werd bedolven …
Een week na zijn overlijden ontving de familie Zwartendijk een lijst met de namen van alle Joden die het dankzij Zwartendijk, de Decker en Sugihara hadden gered.
Zwartendijk is dus niet alleen in onwetendheid gestorven over het lot van ‘zijn’ Joden, maar ook dat zijn kinderen alles in het werk hebben gesteld om hem het eerherstel te bezorgen dat hij verdiende, heeft hij niet meer mogen meemaken. Na heel wat pleidooien en lobbywerk werd de naam Jan Zwartendijk in 1997 alsnog toegevoegd aan de erelijst van Rechtvaardigen onder het Volk. In Kaunas kwam in 2003 een plaquette ter nagedachtenis van Zwartendijk en op 15 juni 2018 werd er een gedenkteken onthuld. Deze publicatie van Jan Brokken is de kers op de taart.
Brokken maakt in De Rechtvaardigen duidelijk dat de eer niet alleen Sugihara toekomt. De Japanse consul had weliswaar ook lang op eerherstel moeten wachten, maar kreeg ten slotte bij leven een heldenstatus, compleet met een memorial museum in Japan én in Litouwen (Kaunas). De rol die Zwartendijk heeft gespeeld, wordt in deze musea immers schromelijk onderbelicht. Sugihara mocht het ook nog– en als enige Japanner - meemaken opgenomen te worden op de erelijst Rechtvaardigheden onder het Volk.
Niets van dat alles was voor Zwartendijk weggelegd. Een mooier eerherstel dan dit pakkende verhaal van Jan Brokken om Zwartendijk alle eer toe te dichten voor de Curaçaovisa, had hij zich niet kunnen dromen.
In het kluwen van feiten en data lijkt het me een huzarenstukje om de lezer in dit verhaal in te wijden, maar Brokken slaagt erin de veelheid aan informatie op het juiste moment en in schijfjes op de lezer los te laten, zodat de geschiedenis van de Curaçaovisa overzichtelijk, en vooral: inzichtelijk, gestalte krijgt. Dat het Zwartendijk is die alle egards verdient, laat Jan Brokken niet na in de verf te zetten.
De rechtvaardigenis zo’n boek waarvan je droomt dat er bij wonder pagina’s zullen bijkomen naarmate het einde nadert.
bewerken. | 1pos
|
Pauwl beschrijft een dag uit het leven van de 35-jarige autistische Paul. Bezien door zijn ogen ervaar je als lezer hoe een autist denkt en doet. Een moeilijk onderwerp, maar met veel humor beschreven. Zeer grappig zelfs, ondanks dat het geen fijne dag is voor Paul. ' s Ochtends vroeg blijkt zijn huisdier Wilfred niet in zijn terrarium te zitten, maar omdat Paul zich zo strak aan zijn vaste tijden houdt, is er geen ruimte om, voordat hij naar zijn werk gaat, Wilfred te zoeken. Ook moet hij eigenlijk heel nodig naar de wc, maar zelfs dat past niet meer in zijn schema. Uiteindelijk komt het erop neer dat Paul die dag geen geschikt moment vindt om rustig een grote boodschap te doen. Bij thuiskomst wacht weer een onaangename verrassing welke Paul het hoofd moet zien te bieden en wat zijn vaste gewoontes danig in de war schopt, met alle gevolgen van dien.
Paul heeft zo zijn eigen manieren om de vele prikkels van buitenaf te kunnen weren. Zo zet hij zijn oorkappen op als het hem teveel wordt of speelt hij in zijn hoofd een liedje af van Rob de Nijs. In het verhaal komt een aantal liedjes terug van deze zanger, onder andere Een foto van vroeger. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal om dit liedje te beluisteren terwijl je het boek leest.
Pauwl is een grappig en zeker ook ontroerend boek. Het eind kwam als een verrassing en liet mij niet onberoerd. | 1pos
|
Matthias is gefascineerd door ruimtevaart en de maan, maar vooral door Buzz Aldrin, de tweede mens op de maan. Matthias wil ook overal tweede in zijn, hij wil absoluut niet opvallen en gaat het liefste op in de menigte.
Als hij met een vriend meegaat naar de Faeröer eilanden, krijgt hij een black out. Hij wordt opgepikt door Havstein die hem vervolgens onder zijn hoede neemt. Hij voelt zich gezien bij deze man en sluit vriendschap met de bijzondere mensen die bij hem in "de fabriek" wonen. Op deze afgelegen plek krabbelt hij langzaam weer op, maar kan hij hier aarden of is het toch Noorwegen waar hij thuis hoort.
Dit alles en nog heel veel meer lees je in deze roman over een bijzondere, gevoelige jongen die vooral niet wil opvallen, het geweldige landschap en de vele verwijzingen naar muziek. | 1pos
|
'Ontworteld' is een vrij moeilijk boek om er je mening over te vormen. Het wordt omschreven als betoverend en dat is ook wel zo, maar tegelijkertijd zijn er toch wel wat minpuntjes.
Novik is heel vaag over de world building en haar hoofdpersonage: over beide zal je heel weinig kunnen vertellen nadat je het boek gelezen hebt. Zeker karakterisering vind ik een belangrijk punt in een boek en daarin stelde ze me wel teleur. Als je een boek schrijft van meer dan 500 pagina's is er ruimte genoeg om inzicht te geven in de wereld en zijn personages als je het mij vraagt.
Toch leest dit boek als een trein en lees je met plezier het verhaal. Die punten van kritiek zijn er maar ik heb er me zeker niet aan doodgeërgerd. Na het lezen weet je niet goed wat je ermee aanmoet: het is raar en speciaal. En dat is zeker niet slecht.
Ik heb gemengde gevoelens bij 'Ontworteld' maar geeft het toch 3.5/5. Net als het Woud de personages in zijn greep houdt, ben je als lezer in de ban van 'Ontworteld'. Als je dat lukt, ondanks die minpunten, heb je als schrijfster geen slecht werk afgeleverd.
(Een uitgebreidere review vind je op mijn blog Spinselwerk) | 1pos
|
Dit boek maakt deel uit van een trilogie. Je kunt de boeken in principe apart lezen, want elk boek gaat over ander personages. Maar ik raad je aan om ze op volgorde te lezen. Ik heb dat namelijk niet gedaan. Ik heb eerst deel 3 gelezen en daarna pas deel 2. Ik dacht namelijk dat het allemaal losse delen waren. Achteraf vond ik dit best wel jammer, want de personages uit de voorgaande boeken komen weer terug in de vervolgdelen.
Lola Nolan’s grootste angst komt uit. De Bell-tweeling Calliope, haar voormalige beste vriendin, en Cricket, haar eerste liefde en haar eerste gebroken hart, komen weer naast haar te wonen, net nu ze gelukkig. Ze heeft een bijbaantje bij de bioscoop met leuke collega’s, een beste vriendin Lindsey en een stoer, maar lief vriendje Max. Lola heeft het gevoel dat haar hele wereld op de kop komt te staan. Kan ze gewoon vrienden met Calliope en Cricket zijn of is de pijn van het verleden nog te veel?
Door de verschijnen van de tweeling komt er niet alleen een pijn uit het verleden weer vrij, maar ook de twijfel wie ze zelf eigenlijk is.
Een lekker ontspannen boek vol liefde, problemen, vriendschappen en mode.
Dit boek vond ik persoonlijk minder dan het eerste en derde deel van de serie. Vooral het eerste deel heeft veel indruk op mij gemaakt. Daarom vind ik het ook zo geweldig dat Anna en St. Clair in dit deel weer terug kwamen. Nu wel op een geheel andere manier dan in het eerste deel. In dit boek zijn ze bij-personages. Jammer genoeg. Ik zou het totaal niet erg vinden om nog een verhaal over hun te lezen. Lola heeft minder indruk op mij gemaakt. Ik voelde op de een of andere manier minder met haar mee dan met Anna en Isla. Ik denk dat dat te maken heeft met dat ik zelf meer op Anna en Isla lijk qua persoonlijkheid, waardoor ik sneller met hen mee voel dan met Lola. Het hele boek draait om de situatie tussen Lola en Cricket en daar zit, denk ik, ook een probleem, die ik heb met Lola heb. Ze heeft een probleem met Cricket en iedereen weet wat de oplossing is en zij zelf ook, maar dat wil ze niet toegeven. Het hele boek denkt ze: “Ik heb een probleem.”, maar dan doe je daar toch iets mee. Pas tegen het einde doet ze dat. Wat ik wel leuk vind aan Lola is haar creatieve kant. Ze gelooft niet in kleding, maar in kostuums. Ze maakt haar eigen kleding. Elke dag heeft ze weer een geheel andere outfit aan. De ene nog gekker dan de ander. Ik ben zelf een beelddenker, dus ik zie al haar outfits voor. Dat vind ik eigenlijk ook een van de mooie dingen aan lezen. Je kunt een geheel nieuwe wereld voor jezelf verzinnen. Het heeft ook best wel wat lef om elke dag in een kostuum te dragen, want mensen zullen altijd een mening over je hebben. Je valt op deze manier heel erg op, maar daar geeft Lola helemaal niks om en dat respecteer ik wel weer aan haar.
Het boek kent heel veel verschillende soorten liefde. Het maakt je duidelijk dat liefde niet iets moeilijks hoort te zijn. Liefde is makkelijk als je de juiste persoon gevonden. Het maakt dan niet uit of het om een jongen of een meisje gaat. Zo is Lola opgevoed door twee vaders, die heel veel van haar houden, maar ook van elkaar. Het enige wat dan nog uitmaakt is dat je om elkaar geeft, dat de liefde echt is. Zoals ze in het boek zeggen je imperfecties zijn voor de ene persoon een probleem, maar voor een ander persoon maken ze je perfect voor hem of haar.
Het boek is een beetje voorspelbaar, maar dat verwacht jij eigenlijk bij dit soort boeken. Het gaat niet om de spanning of het avontuur in het boek, maar om de gevoelens die de personages voor elkaar voelen en de reis naar deze gevoelens toe. Het draait er om dat het je een gelukkig en verliefd gevoel geeft, terwijl je het leest.
Het is jammer dat je in de boek zo weinig te lezen krijgt over de liefde tussen de twee juiste personen in dit boek. | 1pos
|
De Harry Potter-reeks moet je bijna gewoon gelezen hebben. Ook al is inprincipe voor kinderen, ook als volwassene lezen de boeken heerlijk weg. Elk deel was leuk, spannend en boeiend om te lezen. | 1pos
|
EEN JAAR LATER, geschreven door Rita Knijff-Pot en uitgegeven door uitgeverij Aspect, betreft het verhaal over Miriam en Carel van Renoij.
Carel en Miriam wonen prachtig in een buitengebied van een grote stad. Carel is geobsedeerd van het IJsvogeltje en doet er alles aan om het vogeltje te zien. Hij legt zelfs speciale oeverwanden aan met daarin holen om het vogeltje te laten nestelen.
Zijn vrouw Miriam schrijft columns. Zij wil deze in een verzameling uitgeven en de opbrengt daarvan ten goede laten komen aan een goed doel. Daartoe neemt zij contact op met twee uitgevers. Haar keuze valt op Nadine Nederdijk. Het boek wordt uiteindelijk uitgegeven, maar vraag niet hoe. Tussen Miriam en Nadine ontstaan problemen, omdat Nadine de gemaakte afspraken niet nakomt. Dan staan plotseling twee agenten van politie voor de deur van Miriam en Carel. Zij stellen vragen over Nadine.
Mijn mening:
Tijdens het lezen word je getroffen wat het betekent om een zakelijke relatie aan te gaan met mensen waarop je niet kunt rekenen of vertrouwen. Het is een roman, maar leest als een thriller. | 1pos
|
Dit verhaal wordt verteld in 6 delen, verspreid over 2 plaatsen (de stad die zo hoog boven de planeet zit dat de mensen op de planeet het niet kunnen zien en het dus niet weten en de planeet zelf) en volgt afwisselend 4 personages, de twee Cerulean (soort mens-lijkende zilveren wezens met blauw haar en ogen en met magisch bloed): Sera en haar beste vriendin Leela en vanaf deel 2 ook 2 mensen, de tweeling Agnes en Leo, die qua karakter niets met elkaar gemeen hebben, zelfs hun uiterlijk is heel anders. Omdat ze ook helemaal geen goede band met elkaar hebben is het net handig en leuk dat je die twee perspectieven hebt ipv maar eentje.
Aan het begin van elk hoofdstuk lees je duidelijk wiens perspectief je nu gaat lezen en de delen markeren dan weer heel duidelijk de plaats aan waardoor het hele boek heerlijk weg leest, ook al wil je soms liever wat langer die ene perspectief verder lezen.
In deel 1 maken we kennis met de wonderlijke wereld van de Ceruleanen (De Ceruleanen), het volk dat leeft in The City above the Sky (De Stad boven de lucht), een unieke plaats die wonderbaarlijk goed beschreven is, met zowel herkenbare stukjes als nieuwe fantasiestukjes, zo mooi met elkaar verweven dat het zeer fijn wegleest zonder ooit te zwaar te zijn zoals sommige fantasy werelden kunnen zijn. Amy Ewing weet duidelijk hoe ze een wereld moet vorm geven. Na de serene, harmonieuze sfeer in deel 1 ga je wel wat ontnuchterend verder met de vrij normale wereld op de planeet waar The City above the Sky aan geankerd is. De menselijke personages voelen in het begin niet zo leuk of interessant aan als de vredelievende en unieke Cerulean maar na de eerste gewenning komt het verhaal gemakkelijk verder op gang. Zowel de personages als de setting zijn goed gekozen en langzaam aan komen alle delen samen tot een geheel. Naarmate het verhaal vordert begin je ook echt met alle hoofdpersonen mee te voelen en zonder dat ik dingen ga verklappen kan ik zeggen dat sommige aspecten me heel hard ontroerden en ik naar het einde toe met veel spanning en emoties verder gelezen heb. Zo juichte ik dan ook hardop voor ik het door had van plezier om een bepaalde situatie op het einde, als alles samen kwam.
Kortom: een heerlijk verhaal in een leuke setting die afwisselend heel uniek is en de andere wat normaler maar nog steeds met leuke fantasy elementen en een soort van coming-of-age maar dan eerder van leren voor jezelf te denken of voor jezelf op te komen, met volgens mij wat romantiek in het vooruitzicht voor als boek 2 uit is. | 1pos
|
Deze kon ik heel wat makkelijker doorheen komen dan Schaduw. Ik kon me meer met CeCe identificeren. Het uitstapje naar Thailand was een mooie twist. Ik dacht echt dat haar verleden iets met Ace te maken had.
Het verhaal van de voorouders van CeCe was ook erg aangrijpend. Mijn hart brak voor Kitty. Hoeveel ellende kan een mens verwerken.
Ik ben blij dat je ook een verklaring krijgt over de reden dat CeCe opeens zoveel geld heeft. Iets wat bij de andere zussen niet het geval is.
Kijk nu al erg uit naar Maan. Zeker door de teaser op het einde. | 1pos
|
Mijn titel is uiteraard een knipoog naar de fantastische kaft !
Wat een orgineel en leuk idee !
Dit was ook de reden waarom ik het boek meteen op moest pakken en ging lezen !
Het is een heerlijk vlot leesbaar verhaal, met veel humor!
Er gebeuren ook spannende en gevaarlijke dingen maar door de humor leest het heerlijk weg.
Het boek is leuk voor jongens en meiden (maar gelukkig ook voor de ouderen onder ons) ...
Eerdaags op mijn blog www.conniesboekkies.wordpress.com een uitgebreide recensie. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.