| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 08,0068,001,และพระฎีกาจารย์กล่าวไว้ในฎีกาวิสุทธิมรรคว่า ภิกษุเมื่อไม่สามารถจะพิจารณาได้อย่างนั้น | |
| 08,0068,002,พึงพิจารณาวันหนึ่ง ๔ ครั้ง ๓ ครั้ง ๒ ครั้ง หรือครั้งเดียวก็ได้ ด้วยสามารถแห่งกาลวิเสสตามที่ | |
| 08,0068,003,กล่าวแล้ว ฯ | |
| 08,0068,004,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ตถา ความว่า เพื่อพิจารณาในกาลบริโภค ฯ ก่อนฉันก็ดี ภาย | |
| 08,0068,005,หลังฉันก็ดี สามยามแห่งราตรีก็ดี ถัดจากการบริโภค ชื่อว่ากาลวิเสสตามที่กล่าวแล้ว ฯ ก็การพิจารณา | |
| 08,0068,006,ในกาลวิเสสนี้ ย่อมควรในปัจจัยที่เหลือ ฯ ส่วนเภสัชในเวลาได้รับภิกษุจะพิจารณาก็ตาม ไม่พิจารณา | |
| 08,0068,007,ก็ตาม (แต่) ในเวลาบริโภคต้องพิจารณาแท้ ฯ เพราะเหตุนั้น พระอรรถกถาจารย์ จึงกล่าวไว้ใน | |
| 08,0068,008,อรรถกถาทั้งหลายว่า ความเป็นผู้มีสติเป็นปัจจัย ย่อมควรทั้งในกาลรับ ทั้งในกาลบริโภคเภสัช น | |
| 08,0068,009,แม้เมื่อความเป็นผู้มีสติเป็นปัจจัยในกาลรับมีอยู่ เมื่อภิกษุทำสติในกาลรับและไม่ทำในกาลบริโภคเลย | |
| 08,0068,010,เป็นอาบัติ แต่เมื่อไม่ทำสติในกาลรับแล้วกระทำในกาลบริโภค (อีก) ไม่เป็นอาบัติ ฯ | |
| 08,0068,011,อนุฎีกาวิมติวิโนทนีว่า คำว่า สติปจฺจยตา วฏฏติ ความว่า ภิกษุได้ความที่สติเป็นเครื่อง | |
| 08,0068,012,พิจารณาเป็นปัจจัย ควรอยู่ ฯ พระอรรถกถาจารย์ แสดงว่า ในกาลรับก็ดี ในกาลบริโภคก็ดี ต้องได้ | |
| 08,0068,013,สติเป็นเครื่องพิจารณาแน่แท้ ฯ เพราะเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า ทำสติ ดังนี้เป็นต้น ฯ | |
| 08,0068,014,พระเทพสุธี หาสธมฺโม วัดสามพระยา เฉลย | |
| 08,0068,015,สนามหลวงแผนกบาลี ตรวจแก้ | |