Book,Page,LineNumber,Text
08,0042,001,เฉลย  ประโยค  ๑ - ๒
08,0042,002,แปล  มคธเป็นไทย
08,0042,003,แปลโดยพยัญชนะ  
08,0042,004,๑.  อ. พระศาสนา  ครั้งทรงประทานแล้ว  ซึ่งพระโอวาทนี้  แก่ภิกษุนั้น  ทรงส่งไปแล้ว ด้วย
08,0042,005,พระดำรัสว่า  ดูก่อนภิกษุ  อ.  เธอ  จงไป  อ. เธอ  ไม่คิดแล้ว  ซึ่งเหตุอะไร ๆ  อื่น  จงอยู่ในที่นั้นนั่นเทียว
08,0042,006,ดังนี้  ฯ  อ.  ภิกษุนั้น  ได้แล้วซึ่งพระโอวาท  จากสำนักของพระศาสดา  ได้ไปแล้วในที่นั้น ฯ อ. ภิกษุนั้น
08,0042,007,ไม่คิดแล้ว  ชื่อซึ่งความคิดในภายนอกอะไร  ๆ  ฯ  แม้ อ. มหาอุบาสิกา  แลดูอยู่ ด้วยจักษุอันเป็นทิพย์
08,0042,008,เห็นแล้ว  ซึ่งพระเถระ  กำหนดแล้ว  ด้วยญาณของตนนั่นเทียวว่า  อ. บุตรของเรา  ได้แล้ว  ซึ่งอาจารย์
08,0042,009,ผู้ให้ซึ่งโอวาท  มาแล้วอีก  ในกาลนี้  ดังนี้  จัดแจงแล้ว  ซึ่งอาหารอันเป็นที่สบาย ได้ถวายแล้ว  แก่พระ
08,0042,010,เถระนั้น ฯ อ. พระเถระนั้น  ได้แล้ว  ซึ่งโภชนะอันเป็นที่สบาย  บรรลุแล้ว  ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์
08,0042,011,โดยวันเล็กน้อยนั่นเทียว  ยังกาลให้น้อยล่วงไปวิเศษอยู่  ด้วยสุขอันเกิดแต่มรรคและผล  คิดแล้วว่า โอ
08,0042,012,อ. มหาอุบาสิกา  เป็นที่พึ่งของเรา  เกิดแล้ว  อ. เรา  อาศัยแล้ว  ซึ่งมหาอุบาสิกานี้  เป็นผู้ถึงแล้ว  ซึ่ง
08,0042,013,ความแล่นออกจากภพ  ย่อมเป็น  ดังนี้ ใคร่ครวญอยู่ว่า  อ. มหาอุบาสิกานี้  เป็นผู้เป็นที่พึ่งของเรา
08,0042,014,เกิดแล้ว  ในอัตภาพนี้ก่อน  ก็  เมื่อเราแล่นไปพร้อมอยู่  ในสงสาร  อ. มหาอุบาสิกานี้  เป็นผู้เป็นที่พึ่ง
08,0042,015,แล้วในก่อน  ในอัตภาพ ท. แม้เหล่าอื่น  ได้เป็นแล้ว  หามิได้  ดังนี้  ระลึกตามแล้ว  ซึ่งร้อยแห่งอัตภาพ
08,0042,016,อันหย่อนด้วยอัตภาพหนึ่ง ฯ อ.  มหาอุบาสิกาแม้นั้น  เป็นหญิงผู้บำเรอซึ่งเท้าของพระเถระนั้น  เป็น
08,0042,017,ยังบุคคลให้ปลงลงแล้ว  ซึ่งพระเถระนั้นจากชีวิต  ในร้อยแห่งอัตภาพหย่อนด้วยอัตภาพหนึ่ง ฯ อ. พระ
08,0042,018,เถระ  เห็นแล้ว  ซึ่งโทษมิใช่คุณ  มีประมาณเท่านี้ของอุบาสิกาแล้ว  คิดแล้วว่า  โอ อ.  มหาอุบาสิกานี้
08,0042,019,ได้กระทำแล้ว  ซึ่งกรรมอันหนัก  ดังนี้ ฯ  แม้  อ. มหาอุบาสิกา  นั่งแล้วในเรือนเทียว  ใครครวญอยู่ว่า
08,0042,020,อ. กิจแห่งบรรพชิต  ของบุตรของเรา  ถึงแล้ว  ซึ่งที่สุด  หรือหนอแล  หรือว่าถึงซึ่งที่สุด  หามิได้  ดังนี้
08,0042,021,รู้แล้วซึ่งความบรรลุ  ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์แห่งพระเถระนั้น  เมื่อใคร่ครวญยิ่งขึ้น  ได้รู้แล้วว่า
08,0042,022,อ.  บุตรของเรา  บรรลุแล้ว  ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์  คิดแล้วว่า  โอหนอ อ.  อุบาสิกานี้  เป็นผู้เป็น
08,0042,023,ที่พึ่งใหญ่ของเรา  เกิดแล้ว  ดังนี้  ใคร่ครวญอยู่ว่า  อ. อุบาสิกานี้  เป็นผู้เป็นที่พึ่งของเรา  เป็นแล้ว ใน
08,0042,024,ก่อน  ได้เป็นแล้ว ในกาลแม้อันเป็นอดีตหรือหนอแล  หรือว่าเป็นผู้เป็นที่พึ่งของเราเป็นแล้วในก่อน
08,0042,025,ได้เป็นแล้ว  ในกาลแม้อันเป็นอดีต  หามิได้  ดังนี้  ระลึกตามแล้ว  ตลอดร้อยแห่งอัตภาพอันหย่อนด้วย
08,0042,026,อัตภาพหนึ่ง อ. พระเถระนี้  เห็นแล้ว  ซึ่งโทษมิใช่คุณ  มีประมาณเท่านี้ของเรา  คิดแล้วว่า  โอ อ. กรรม
08,0042,027,อันหนัก  อันอุบาสิกากระทำแล้ว  ดังนี้ ใคร่ครวญอยู่ว่า  อ. อุปการะ  ย่อมไม่มีนั่นเทียวหรือหนอแล
08,0042,028,ดังนี้  ระลึกตามแล้ว  ซึ่งอัตภาพที่ร้อย  อันยิ่งกว่าร้อยแห่งอัตภาพอันหย่อนด้วยอัตภาพหนึ่งนั้น  รู้แล้วว่า