Book,Page,LineNumber,Text 08,0049,001,เฉลย ประโยค ป.ธ. ๓ 08,0049,002,แปล มคธเป็นไทย 08,0049,003,แปลโดยพยัญชนะ 08,0049,004,๑. อ. นายปุณณะ เห็นแล้ว ซึ่งพระเถระ หยุดไว้แล้ว ซึ่งการไถ ไหว้แล้ว ซึ่งพระเถระ ด้วย 08,0049,005,อันตั้งไว้เฉพาะแห่งองค์ ๕ คิดแล้วว่า อ. ความต้องการ ด้วยไม้เป็นเครื่องชำระซึ่งฟัน จักมี ดังนี้ 08,0049,006,กระทำแล้ว ซึ่งไม้เป็นเครื่องชำระฟัน ให้เป็นกัปปิยะ ได้ถวายแล้ว ฯ ครั้งนั้น อ. พระเถระ นำออก 08,0049,007,แล้ว ซึงบาตด้วย ซึ่งภาชนะเครื่องกรองน้ำด้วย ได้ให้แล้ว แก่นายปุณณะนั้น ฯ อ. นายปุณณะนั้น 08,0049,008,คิดแล้วว่า อ. ความต้องการ ด้วยน้ำอันบุคคลพึ่งดื่ม จักมี ดังนี้ ถือเอาแล้ว ซึ่งภาชนะเป็นเครื่อง 08,0049,009,กรองน้ำนั้น กรองแล้ว ซึ่งน้ำอันบุคคลพึงดื่ม ได้ถวายแล้ว ฯ อ. พระเถระ คิดแล้วว่า อ. นายปุณณะ 08,0049,010,นี้ ย่อมอยู่ในเรือนอันมีในภายหลัง ของชน ท. เหล่าอื่น ถ้าว่า อ. เราจักไป สู่ประตูแห่งเรือน ของนาย 08,0049,011,ปุณณะนั้นไซร้ อ. ภรรยา ของนายปุณณะนี้ จักไม่ได้ เพื่ออันเห็น ซึ่งเรา อ. ภริยา ถือเอาแล้ว ซึ่งภัต 08,0049,012,เพื่อนายปุณณะนั้น ย่อมดำเนินไป สู่หนทาง เพียงใด อ. เรา จักมี ในที่นี้นั่นเทียว เพียงนั้น ดังนี้ ฯ 08,0049,013,อ. พระเถระนั้น ยังกาลให้น้อมไปล่วงวิเศษแล้ว หน่อยหนึ่ง ในที่นั้นนั่นเทียว รู้แล้ว ซึ่งความที่แห่ง 08,0049,014,ภริยาของนายปุณณะนั้นเป็นผู้ขึ้นแล้วสู่หนทาง เป็นผู้มีหน้าเฉพาะต่อภายในแห่งนคร เป็น ออกไป 08,0049,015,แล้ว ฯ อ. ภริยาของนายปุณณะนั้น เห็นแล้ว ซึ่งพระเถระ ในหระหว่างแห่งหนทาง คิดแล้วว่า ในกาล 08,0049,016,บางคราว อ. เรา ครั้นเมื่อไทยธรรม มีอยู่ ย่อมไม่เห็น ซึ่งพระผู้เป็นเจ้า ในกาลบางคราว เมื่อเรา 08,0049,017,เห็นอยู่ ซึ่งพระผู้เป็นเจ้า อ. ไทยธรรม ย่อมไม่มี ก็ ในวันนี้ อ. พระผู้เป็นเจ้า อันเรา เห็นแล้ว ด้วย อ. 08,0049,018,ไทยธรรมนี้ มีอยู่ ด้วย อ. พระผู้เป็นเจ้า จักกระทำหรือหนอแล ซึ่งการสังเคราะห์ แก่เรา ดังนี้ ฯ อ. 08,0049,019,ภริยาของนายปุณณะนั้น ยังภาชนะแห่งภัต ให้หยั่งลงแล้ว ไหว้แล้ว ซึ่งพระเถระด้วยอันตั้งไว้เฉพาะ 08,0049,020,แห่งองค์ ๕ กล่าวแล้วว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ อ. ท่าน ไม่คิดแล้วว่า อง ภัตนี้ เป็นของเศร้าหมอง 08,0049,021,หรือว่าเป็นของประณีต ย่อมเป็น ดังนี้ ขอจงกระทำ ซึ่งการสงเคราะห์ แก่ทาสของท่าน ดังนี้ ฯ อ. 08,0049,022,พระเถระ ยังบาตร ให้น้อมเข้าไปแล้ว ครั้นเมื่อภัตอันเข้าไปด้วยทั้งกึ่ง อันภริยาของนายปุณณะนั้น 08,0049,023,ผู้ทรงไว้ ซึ่งภาชนะด้วยมือข้างหนึ่งแล้วจึงถวายอยู่ ซึ่งภัตด้วยมือข้างหนึ่ง ถวายแล้ว ปิดแล้ว ซึ่งบาตร 08,0049,024,ด้วยมือ มีอันให้รู้ว่า อ. พอละ ดังนี้เป็นเหตุ ฯ อ. ภริยาของนายปุณณะนั้น กล่าวแล้วว่า ข้าแต่ท่าน 08,0049,025,ผู้เจริญ อ. ส่วน ส่วนเดี่ยวเทียว อันดิฉัน ไม่อาจ เพื่ออันกระทำ โดยส่วน ๒ อ. ท่าน ไม่กระทำแล้ว 08,0049,026,ซึ่งการสงเคราะห์ในโลกนี้ ขอจงกระทำ ซึ่งการสงเคราะห์ในโลกอื่น แก่ทาส ของท่าน อ. ดิฉัน เป็น 08,0049,027,ผู้ใคร่เพื่ออันถวายซึ่งภัต กระทำให้เป็นของมีส่วนเหลือลงออกแล้วนั่นเทียว ย่อมเป็น ดังนี้ ยังภัต