Book,Page,LineNumber,Text
09,0037,001,จตุกกะ  หมวด  ๔   
09,0037,002,อบาย  ๔
09,0037,003,นิรยะ			นรก
09,0037,004,ติรัจฉานโยนิ		กำเนิดรัจฉาน
09,0037,005,ปิตติวิสัย			ภูมิแห่งเปรต
09,0037,006,อสุรกาย			พวกอสุระ.
09,0037,007,ขุ.  อิติ.  ๒๕/๓๐๑.
09,0037,008,อธิบาย:  ภูมิ  กำเนิดหรือพวก  อันหาความเจริญมิได้  จัด
09,0037,009,เป็นอบาย.  นิรยะ   ท่านว่าเป็นภูมิที่ลงโทษคนผู้ทำบาปตายแล้วไปเกิด
09,0037,010,ขึ้น  ณ  ที่นั้น  มีนายนิรยบาลเป็นผู้ทำกรรมกรณ์ต่าง ๆ  ให้ได้ความ
09,0037,011,เดือดร้อน  แสดงโดยบุคคลาธิษฐานด้วยถูกไฟลวกและถูกประหาร
09,0037,012,ดุจความเข้าใจของพวกพราหมณ์ครั้งเวทิกสมัย  คือยุคถือลัทธิตาม
09,0037,013,พระเวทว่า   คนทำบาปตายไปแล้วถูกพระยมชำระแล้วลงโทษให้ตก
09,0037,014,นรก   และต้องเสวยกรรมกรณ์ต่าง ๆ    แต่ในปูนหลังกล่าวเพียงนรก
09,0037,015,และคนทำบาปไปเกิดเองในภูมินั้น  การถูกเพลิงลวกหรือถูกประหาร
09,0037,016,ก็เป็นอยู่ในภูมินั้นเอง  ไม่กล่าวถึงนายนิรยบาล  เป็นกลเม็ดอยู่.   กำเนิด
09,0037,017,ดิรัจฉานที่ไม่มีภูมิเป็นที่อยู่ต่างหาก  ต้องอาศัยมนุษยโลก   ปรากฏ
09,0037,018,แล้ว  นอกจากนี้  ท่านว่ายังมีนาคและครุฑมีพิภพเป็นที่อยู่  มีพระราชา
09,0037,019,ในพวกกันเอง   เป็นสัตว์ผู้บริบูรณ์  แม้อย่างนั้น  ท่านก็จัดเป็นอบาย
09,0037,020,เพราะไม่เป็นภัพพบุคคลเหมือนมนุษย์.  ศัพท์ว่า  เปรต  แปลว่า  ผู้ละ