Book,Page,LineNumber,Text
20,0004,001,ก็แลวิปัสสนานั้น คือปัญญาอันแจ้งชัด  เห็นอรรถเห็นธรรม  
20,0004,002,อันมีจริงอันเป็นความจริงอย่างไร  ปัญญาอันเห็นตามเป็นจริง  กำหนด
20,0004,003,สามัญญลักษณะทั้ง ๓ คือ ความเป็นของไม่เที่ยง  ๑  ความเป็นทุกข์ ๑
20,0004,004,ความเป็นอนัตตา ๑ ถอนความถือมั่น  ด้วยตัณหา มานะ  ทิฏฐิเสียได้
20,0004,005,ชื่อว่าวิปัสสนาปัญญา  เห็นวิเศษ  เห็นแจ้ง  เห็นชัด  ปัญญานั้นก็เป็น
20,0004,006,สภาวธรรมอย่างหนึ่ง  เกิดพร้อมกับจิตบางเหล่า  เป็นสภาพรู้ชัดตามจริง
20,0004,007,เป็นไปโดยความเป็นผู้ฉลาด  ในความเจริญและความฉิบหายและอุบาย
20,0004,008,แห่งความเจริญและความฉิบหาย  และความฉลาดในอรรถในธรรม
20,0004,009,ทั้งหลาย  เป็นผู้ส่องให้ความชัชวาล  ประหนึ่งแสงสว่างในรูปทั้งหลาย.
20,0004,010,สาธุชนผู้จะเจริญให้ปัญญานั้นเกิดมีขึ้น  พึงประกอบการเรียน
20,0004,011,อุเทศ และไต่ถามความ  และทรงจำ  และท่องสาธยาย  และพิจารณา
20,0004,012,ให้บริบูรณ์ขึ้น  ณ  สำนักแห่งอาจารย์ผู้ฉลาด  ทิฏฐิความเห็นทั้งหลาย
20,0004,013,อันไม่มีประโยชน์  เป็นไปด้วยถือผิดต่าง ๆ อย่างไร  เป็นไปในโลก
20,0004,014,สาธุชนพึงหยั่งด้วยปัญญาพิจารณา และละเว้นทิฏฐิเหล่านั้นเสียด้วย
20,0004,015,ประการทั้งปวง  พึงเจริญปัญญาอันมาในคำสอนของพระพุทธเจ้าให้
20,0004,016,เกิดมีขึ้นในจิต  ปัญญาซึ่งมาในพระพุทธศาสนานั้น  คืออุทยัตถคามินี
20,0004,017,ปัญญาอันไปยังความอุทัยและอัสดง  พิจารณาความเกิดและความ
20,0004,018,เสื่อมสิ้นแห่งสังขารเป็นอารมณ์  เป็นปัญญาอันพิเศษไปจากข้าศึก
20,0004,019,คือกิเลสเครื่องเศร้าหมองจิตได้  อาจสามารถจะทำลายกิเลสที่ยังไม่เคย
20,0004,020,ทำลายให้พินาศได้  จะให้ผู้เจริญบรรลุความสิ้นทุกข์ได้โดยชอบ  นำผู้
20,0004,021,ปฏิบัติออกไป  เพื่อความสิ้นทุกข์โดยชอบได้จริง  เป็นปัญญาอันมั่นคง