Book,Page,LineNumber,Text
20,0021,001,เลื่อนไหลเข้าหากันอีน  รอยปรากฏในชั่วเวลาไม้ขีดกำลังลงฉันใด  
20,0021,002,ชีวิตนี้ยังเป็นไปได้ก็เพราะได้ปัจจัยอุดหนุน หมดปัจจัยแล้วก็หมดกัน
20,0021,003,สมด้วยพระพุทธภาษิตว่า
20,0021,004,<B>อายุ  อุสฺมา  จ  วิญฺาณํ             ยทา  กายํ  ชหนฺติมํ
20,0021,005,อปวิฏฺโ€  ตทา  เสติ                    เอตฺถา  สาโร   น วิชฺชติ.</B>
20,0021,006,ความว่า  เมื่อใด  อายุ  ไออุ่น  และวิญญาณ ละกายนี้เสีย  เมื่อนั้น
20,0021,007,กายนี้ย่อมนอนทอดหาแก่นสารมิได้  ข้อนี้ก็มีอุปไมยฉันนั้น.	
20,0021,008,ข้อ ๔ ว่า  เหมือนลำธารอันไหลมาจากภูเขา  ธรรมดาว่ากระแส
20,0021,009,น้ำในลำธารไหลไปไกล  กำลังเชี่ยว  นำเอาสิ่งที่อาจนำได้ไปไม่มีหยุด
20,0021,010,สักขณะ  มีแต่จะไหลไปอย่างเดียวฉันใด  วันคืนล่วงไป ๆ  ก็นำเอา
20,0021,011,ชีวิตล่วงตามไปด้วย  ไม่มีพักสักขณะ  มีแต่จะรุกไปส่วนเดียวฉันนั้น.
20,0021,012,ข้อ ๕ ว่า  เหมือนก้อนเขฬะ  ธรรมดาว่าบุรุษมีกำลัง  จะถ่ม
20,0021,013,ก้อนเขฬะที่ปลายสิ้นได้โดยไม่ยากฉันใด  ชีวิตนี้ก็เป็นของจะดับได้ง่าย
20,0021,014,ฉันนั้น.	
20,0021,015,ข้อ ๖ ว่า  เหมือนชิ้นเนื้อนาบไฟ  ธรรมดาว่าชิ้นเนื้อที่บุคคล
20,0021,016,เอาลงในกะทะเหล็กอันร้อนตลอดวันยังค่ำ   ย่อมจะพลันไหม้  ไม่ตั้ง
20,0021,017,อยู่นานฉันใด  ชีวิตก็ต้องเพลิงกิเลสและเพลิงทุกข์เผาผลาญให้เหี้ยม
20,0021,018,เกรียมไม่ทนอยู่นานฉันนั้น.
20,0021,019,ข้อ ๗ ว่า   เหมือนโคที่เขาจะฆ่า  ต้องนำไปสู่ที่ฆ่า  ยกเท้า
20,0021,020,เดินไปเท่าใด  ความตายก็ใกล้เข้ามาเท่านั้น  ชีวิตนี้วันคืนล่วงไปเท่าใด
20,0021,021,ก็ใกล้ความตายเข้าไปเท่านั้นเหมือนกัน.