Book,Page,LineNumber,Text
29,0047,001,๔.  สัทธาจริต		เป็นคนหูเบาเชื่อง่าย   
29,0047,002,๕.  พุทธจริต		เป็นคนรู้มาก
29,0047,003,๖.  วิตักกจริต		เป็นคนกังวลคิดหน้าคิดหลังพะว้าพะวัง
29,0047,004,<B>ผู้ทำกัมมัฏฐานต้องคัดเลือกหาธรรมะที่เป็นสัปปายะ</B>
29,0047,005,๑.  อาวาสสัปปายะ		ที่อยู่สบาย
29,0047,006,๒.  โคจรสัปปายะ		ที่แสวงหาเลี้ยงชีพอย่างสบาย
29,0047,007,๓.  กถาสัปปายะ		พูดแต่เรื่องสบาย
29,0047,008,๔.  ปุคคลสัปปายะ		มีบุคคลสบาย
29,0047,009,๕.  อาหารสัปปายะ		อาหารที่ถูกต้องตามความต้องการของ
29,0047,010,ร่างกาย
29,0047,011,๖.  อุตุสัปปายะ		ฤดูที่สบาย
29,0047,012,<B>อุปการธรรมที่ขาดไม่ได้</B>
29,0047,013,๑.  อาตาปี  ความเพียร
29,0047,014,๒.  สัมปชาโน	  ความรู้ตัว
29,0047,015,๓.  สติมา  มีสติ
29,0047,016,ครั้นพร้อมดังนี้แล้ว  ผู้ทำกัมมัฏฐานนั่งคู้บัลลังก์  หดเท้าซ้ายเข้า
29,0047,017,เอาเท้าขวาเข้า  นั่งขัดสมาธิ  เริ่มระดมความสังเกต  มีสติไปยังลมหายใจ
29,0047,018,ใช้สติกำหนดลมหายใจ  ให้รู้ว่าหายใจออกสั้นหรือยาว  ให้รู้ว่าหายใจ
29,0047,019,เข้าสั้นหรือยาว  ใช้สติกำหนดลมหายใจอยู่อย่างนี้ 
29,0047,020,๑.  เมื่อกำหนดดูลมหายใจนาน ๆ  ก็เกิดฉันทะ  ความพอใจ
29,0047,021,๒.  เมื่อมีฉันทะ  ความพอใจในการกำหนดลมหายใจอยู่อย่าง
29,0047,022,นั้น  หายใจเข้าหายใจออกก็ละเอียดขึ้น