Book,Page,LineNumber,Text
42,0015,001,ชนิดไรล่อแหลมต่อความเสียหายแก่หมู่  แม้ผู้ประพฤติจะไม่ตั้งใจทำ
42,0015,002,ก็ทรงวางโทษไว้  เพื่อเป็นทางให้ภิกษุสงฆ์ช่วยกันระวัง  ประพฤติและ
42,0015,003,บริหารหมู่   ทั้งเพื่อเป็นอุบายตัดทางแก้ตัวแห่งอลัชชีภิกษุด้วย  เพราะ  
42,0015,004,หมู่จะตั้งอยู่โดยความสวัสดีได้  ก็ด้วยอาศัยคนในหมู่ประพฤติกาย  วาจา
42,0015,005,เรียบร้อยถูกระเบียบของหมู่  เพียงใจใครจะทราบกันได้ว่าดีชั่วเพียงไร.
42,0015,006,๒๖/๑๒/๒๔๖๓
42,0015,007,ถ.  สมุฏฐานแห่งอาบัติมีประเภทเป็นอย่างไร ?  ในสิกขาบทที่ ๖
42,0015,008,แห่งสหธรรมิกวรรค  เป็นอาบัติด้วยสมุฏฐานไหน ?
42,0015,009,ต.  สมุฏฐานแห่งอาบัติ  มีประเภทโดยตรง ๔  คือ  ลำพังกาย ๑
42,0015,010,ลำพังวาจา ๑  กายกับจิต ๑  วาจากับจิต ๑  แต่ในบาลีท่านถือเอาอีก ๒
42,0015,011,คือ  กายกับวาจาควบกันเข้าเป็น ๑  กายกับวาจานั้นเติมจิตเข้าด้วย
42,0015,012,เป็น ๑  จึงรวมเป็นสมุฏฐาน ๖.  สิกขาบทที่ ๖  แห่งสหธรรมิกวรรค
42,0015,013,เป็นอาบัติด้วยสมุฏฐาน ๒  คือ  วาจากับจิต.
42,0015,014,๒๔๗๕
42,0015,015,ถ.  อาบัติที่เป็นอจิตตกะและสจิตตกะ  จะสันนิษฐานให้ทราบได้
42,0015,016,โดยวิธีอย่างไร ?  ถ้าเช่นนั้นมูลแห่งความฟั่นเฝือมีไหม ?
42,0015,017,ต.  ทราบโดยวิธีกำหนดรูปความโวหารในสิกขาบทนั้นเอง  เช่น
42,0015,018,สำนวนโอมสวาทสิกขาบทว่า  เป็นปาจิตตีย์เพราะกล่าวเสียดแทงดังนี้
42,0015,019,รูปความบ่งว่ามีความจงใจจึงเป็นอันกล่าวเสียดแทง  เช่นนี้  เป็นสจิตตกะ
42,0015,020,สำนวนแห่งสุราปานสิกขาบทว่า  เป็นปาจิตตีย์เพราะดื่มสุราและเมรัย
42,0015,021,ดังนี้  รูปความหาได้บ่งถึงเจตนาไม่  เช่นนี้  เป็นอจิตตกะ.