Book,Page,LineNumber,Text
49,0009,001,นั้นได้  แต่ถ้าบุคคลใดมาเห็นโทษของทุกข์เหล่านั้นโดยประจักษ์แจ้ง
49,0009,002,ย่อมเกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์เหล่านั้น   และพยายามเพื่อพ้นจากทุกข์
49,0009,003,เหล่านั้น   เพราะน้อมใจยินดีต่อพระนิพพาน  คือธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่ง
49,0009,004,ทุกข์ทั้งปวง   ผู้นั้นจึงจะหลุดพ้นจากทุกข์เหล่านั้นได้   เพราะว่าพระ
49,0009,005,นิพพานเป็นที่สุดแห่งทุกข์  ได้ในพระพุทธภาษิตว่า
49,0009,006,<B>อนฺโต   ทุกฺขสฺส   นิพฺพานํ</B>
49,0009,007,แปลว่า  พระนิพพานเป็นที่สุดแห่งทุกข์  ดังนี้ ฯ
49,0009,008,จริงอย่างนั้น   เพราะพระนิพพานเป็นธรรมหากิเลสเครื่องเสียด
49,0009,009,แทงและร้อยรัดมิได้   เป็นธรรมว่างจากกิเลสอาสวะทั้งปวง   ได้ใน
49,0009,010,พระพุทธภาษิตว่า
49,0009,011,<B>นิพฺพานํ  ปรมํ  สุฺํ</B>
49,0009,012,แปลว่า  พระนิพพานเป็นธรรมว่างอย่างยิ่ง   ดังนี้ ฯ
49,0009,013,เพราะอย่างนี้แล    พระนิพพานจึงชื่อว่าเป็นสุขอย่างยิ่ง  ไม่มีสุข
49,0009,014,อื่นจะเทียมถึง  เพราะสุขอย่างอื่นเป็นวิปริณาธรรมไม่ยั่งยืนแก่ผู้ประสบ
49,0009,015,และเป็นสุขมีทุกข์เจือปน     ส่วนสุขของพระนิพพานเป็นสุขเยือกเย็น
49,0009,016,เป็นสุขสดใส   เป็นสุขถาวรไม่แปรผัน   ดังพจนประพันธพุทธภาษิตว่า
49,0009,017,<B>	นิพฺพานํ  ปรมํ  สุขํ</B>
49,0009,018,แปลว่า   พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง  ดังนี้ ฯ
49,0009,019,เพราะฉะนั้น   พระพุทธเจ้าทั้งหลายจึงได้กล่าวยกย่องพระนิพพาน
49,0009,020,ว่าเป็นธรรมอย่างยิ่ง   ประเสริฐกว่าธรรมอื่น  ได้ในพระพุทธภาษิตว่า