Book,Page,LineNumber,Text
49,0020,001,อาศัยและสมบัติทุกอย่างของตนไว้ เพื่อสงวนกรรมสิทธิ์มิให้ผู้อื่น
49,0020,002,ล่วงละเมิด ถ้าครอบครองไม่ดี ย่อมให้เกิดทุกข์ กล่าวคือไม่ยัง
49,0020,003,ความสุขให้เกิดมี สมด้วยบาลีกระทู้ที่ ๑ ว่า
49,0020,004, ทุราวาสา ฆรา ทุกฺขา
49,0020,005,เรือนที่อยู่ครอบครองไม่ดี ย่อมให้เกิดทุกข์ ฯ
49,0020,006,อธิบายว่า ฆราวาสคือผู้ครอบครองเรือน ต้องเอาใจใส่ปฏิบัติ
49,0020,007,รักษาเรือนของตน มีหมั่นปัดกวาดเช็ดถู และดูแลตรวจตราซ่อมแซม
49,0020,008,เป็นต้น เมื่อไม่หมั่น ปล่อยให้ปรักหักพังรกรุงรัง ย่อมเป็นมลทิน
49,0020,009,กล่าวคือนำความมัวหมองหรือทรุดโทรมมาสู่เรือนนั้น สมด้วยกระทู้
49,0020,010,พุทธภาษิตอันมาในธรรมบท ขุททกนิกายว่า
49,0020,011,อนุฏฺานมลา ฆรา
49,0020,012,เรือนมีความไม่หมั่น เป็นมลทิน ฯ
49,0020,013,อันผู้จะรักษาเรือนหรือครอบครองเรือน ไม่ควรประมาท สม-
49,0020,014,เด็จพระบรมโลกนาถตรัสไว้ในธรรมบทว่า
49,0020,015,ปมาโท รกฺขโต มลํ
49,0020,016,ความประมาท เป็นมลทินของผู้รักษา ฯ
49,0020,017,เรือนที่จะตั้งอยู่ยั่งยืนมั่นคงแข็งแรง และไม่รกรุงรัง ก็เพราะ
49,0020,018,เจ้าของผู้ครอบรักษา หมั่นคอยเอาใจใส่ดูแล และไม่ประมาท ฯ
49,0020,019,ฆราวาสคือผู้อยู่ครอบครองเรือน มีกิจที่จะต้องทำมาก เมื่อประพฤติ
49,0020,020,ปฏิบัติไม่ดีคือทำไม่สมควร ย่อมให้เกิดทุกข์ เกิดความไม่ดีไม่งาม
49,0020,021,กล่าวคือฆราวาสต้องมีกตัญญูกตเวทีต่อมารดาบิดา อุปัชฌายะอาจารย์