Book,Page,LineNumber,Text
49,0022,001,บรรพชิตคือนักบวชผู้ละเคหสถานบำเพ็ญอนาคาริยวินัย  ถึงความ
49,0022,002,สงบรำงับจากบาปกรรม   นี่แลคือสมณะ ฯ  ผู้เป็นสมณะพึงดำรงอยู่ใน
49,0022,003,ธรรมของสมณะ   ธรรมของสมณะนั้นก็คือความเป็นผู้สงบรำงับกาย
49,0022,004,วาจาใจ   ต้องตามเทศนานัยกระทู้ที่ ๒ ว่า
49,0022,005,<B>สามฺเ   สมโณ   ติฏฺเ€</B>
49,0022,006,ผู้เป็นสมณะพึงตั้งอยู่ในธรรมของสมณะ  ดังนี้ ฯ
49,0022,007,อธิบายว่า    ผู้เป็นสมณะไม่พึงทำบาปกรรม  ควรบำเพ็ญแต่
49,0022,008,บุญกุศล    ซึ่งเป็นส่วนสัมมาปฏิบัติ      เพื่อชำระจิตของตนให้หมดจด
49,0022,009,บริสุทธิ์ด้วยดี   ต้องตามโอวาทานุศาสนี   ซึ่งนำในโอวาทปาฏิโมกขาปาฐะ
49,0022,010,และธรรมบท   ขุททกนิกายนั้นว่า
49,0022,011,<B>	สพฺพปาปสฺส        อกรณํ       กุสลสฺสูปสมฺปทา
49,0022,012,สจิตฺตปริโยทปนํ                   เอตํ   พุทฺธานสาสนํ</B>
49,0022,013,ความว่า  การไม่ทำบาปทั้งปวง   การยังกุศลให้ถึงพร้อม  การ
49,0022,014,ชำระจิตของตนให้ผ่องแผ้ว   ธรรม ๓  ข้อนี้  เป็นคำสอนของพระพุทธ-
49,0022,015,เจ้าทั้งหลาย ฯ
49,0022,016,โดยย่นย่อ   ผู้ที่ตั้งอยู่ในธรรม ๓  ข้อนี้ก็ดี   ผู้ที่ตั้งอยู่ในปาริ-
49,0022,017,สุทธิศีล ๔  มีปาฏิโมกขสังวรศีลเป็นต้นก็ดี  เรียกว่าสมณะ ฯ   ผู้เป็น
49,0022,018,สมณะต้องเป็นสมณะที่ดี  ได้ในบาลีว่า
49,0022,019,<B>	สมโณ    อสฺส   สุสฺสมโณ</B>
49,0022,020,ผู้เป็นสมณะ     พึงเป็นสมณะที่ดี ฯ