Book,Page,LineNumber,Text
04,0016,001,เรียกว่าปุพพเปตพลี ดังมีแจ้งในอาทิยสูตร ปัญจกังคุตตร๑ โดยความ
04,0016,002,เป็นกิจอันอริยสาวกผู้ครองเรือน จะพึงทำประการหนึ่ง.
04,0016,003,เปตศัพท์ที่ข้าพเจ้าแปลทับว่า เปตชนนั้น หมายความสองนัย
04,0016,004,"หมายเอาคนตายแล้วอย่างหนึ่ง ได้ในคำว่า ""เปโต กาลกโต"""
04,0016,005,"แปลว่าผู้ละไปแล้ว มีกาละอันทำแล้ว, หมายเอาบุรพบิดรอย่างหนึ่ง"
04,0016,006,ได้ในบทว่าปุพพเปตพลี. ผู้ใคร่จะรู้อธิบายแห่งเปตศัพท์สองนัยนี้
04,0016,007,จงดูในธรรมวิจารณ์ส่วนสังสารวัฏ อธิการแห่งคติตอนแก้ปิตติวิสยะ. ๒
04,0016,008,ในคาถาอนุโมทนานี้ ไม่จำกัดการทำทักษิณาเฉพาะบุรพบิดร ควร
04,0016,009,"เข้าใจเปตศัพท์ในคาถานี้ว่า หมายเอาผู้ตายแล้วทั่วไป, มีธรรมเนียม"
04,0016,010,ของพวกพราหมณ์ว่า ผู้ใหญ่ในครอบครัวตาย จำจะต้องแสดงอาการ
04,0016,011,ร้องไห้ตีอกบ่อรำพันเป็นนักหนา เกินกว่าที่เป็นจริง พวกพ้องผู้มาเป็น
04,0016,012,สหายในการศพ ก็ต้องทำเช่นนั้นเหมือนกัน กล่าวจนถึงว่ามีพวกผู้หญิง
04,0016,013,"คอยรับจ้างทำ ไม่แสดงอาการอย่างนั้นเป็นทำกระด้างต่อผู้ตาย, ใน"
04,0016,014,"บางสูตร๓กล่าวถึงกิริยาอย่างนี้ว่า ""กนฺทติ ปริเทวติ อุรตฺตาฬึ"
04,0016,015,"กโรติ"" แปลว่า ' ย่อมร้องไห้ ย่อมรำพัน ย่อมทำตีอก,' หมายเอา"
04,0016,016,ธรรมเนียมอย่างนี้. ทรงห้ามมิให้ทำการร้องไห้เศร้าโศกรำพันในคาถา
04,0016,017,นี้ ชื่อว่าทรงแนะนำให้เลิกธรรมเนียมนั้นเสีย เพราะหาประโยชน์แก่
04,0016,018,ผู้ตายมิได้. ข้อว่า ทักษิณาอันบริจาคในสงฆ์ ย่อมสำเร็จแก่ผู้ตาย
04,0016,019,โดยฐานะนั้น เป็นกลเม็ดอยู่. แต่พระคันถรจนาจารย์ ดูเหมือนจะรู้สึก