Book,Page,LineNumber,Text
05,0013,001,"""ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  เพราะอาศัยความไม่ตามตรัสรู้  ไม่แทง "
05,0013,002,ตลอดซึ่งธรรม  ๔  ประการ  คือ  ศีล  สมาธิ  ปัญญา  วิมุตติ   ที่เป็นอริย-   
05,0013,003,ธรรมนี้แลเป็นเหตุ  เราผู้พระศาสดาและท่านทั้งหลายผู้สาวก  จึงได้
05,0013,004,ท่องเที่ยวด้วยภพกำเนิดคติ  สิ้นกาลนานนักอย่างนี้.  โมหะ ความ
05,0013,005,หลง  ความมืด  ที่ปกปิดไม่ให้เกิดปัญญาตรัสรู้ธรรมทั้ง ๔  นี้  เป็น
05,0013,006,เหตุนำให้เสวยสังสารทุกข์อันวิจิตรเป็นอเนกประการ.
05,0013,007,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  บัดนี้  ศีล  สมาธิ  ปัญญา  วิมุตติ  ซึ่ง
05,0013,008,เป็นอริยธรรมนั้น  เราและท่านทั้งหลายได้ตามตรัสรู้แล้ว  ได้แทง
05,0013,009,ตลอดแล้ว  ตัณหาอันเป็นเหตุจะให้เกิดในภพ  เราและท่านทั้งหลาย
05,0013,010,ได้ตัดขึ้นเสียแล้ว  ตัณหาเป็นเครื่องนำไปในภพดั่งเชือกผูกอยู่ในเท้า
05,0013,011,แห่งกาสิ้นแล้ว  ไม่สามารถจะทำภพอันใดอันหนึ่งได้  บัดนี้ความเกิดอีก
05,0013,012,"แห่งเราก็ดี  แห่งท่านทั้งหลายก็ดี  บ่มิได้มี."""
05,0013,013,ก็แลเมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาค  เสด็จอยู่  ณ  บ้านภัณฑุคาม
05,0013,014,นั้น  พระองค์ตรัสธรรมีกถาแสดงไตรสิกขา  คือ  ศีล  สมาธิ  ปัญญา
05,0013,015,สั่งสอนภิกษุทั้งหลายมากกว่าธรรมีกถาอื่น  แล้วแสดงอานิสงส์ว่า
05,0013,016,"""ศีลเป็นที่ตั้งอันใหญ่แห่งคุณพิเศษเบื้องบน  ประหนึ่งแผ่นดินเป็นที่"
05,0013,017,อาศัยทำกิจการ  ที่จะพึงทำด้วยเรี่ยวแรงฉะนั้น  ศีลเมื่อบริบูรณ์ด้วยดี
05,0013,018,อบรมสมาธิแล้ว  สมาธิก็มีผลมีอานิสงส์ใหญ่ยิ่ง  เมื่อสมาธิได้อบรม
05,0013,019,ปัญญาเล่า  ปัญญาก็มีผลใหญ่หลวง  เมื่อปัญญาอบรมจิตแล้ว
05,0013,020,จิตก็มีวิมุตติหลุดถอนพ้นพิเศษจากอาสวะทั้งหลายที่ดองสันดาน  คือ