Book,Page,LineNumber,Text
05,0036,001,ตรัสสั่งให้แจ้งข่าวปรินิพพานแก่พวกมัลลกษัตริย์   
05,0036,002,สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า  ทรงแสดงซึ่งความที่แห่งเมือง
05,0036,003,กุสินารา   เป็นราชธานีใหญ่ที่เสด็จอยู่แห่งพระเจ้ามหาสุทัศน์จักร-
05,0036,004,พรรดิราช   แต่ในกาลปางก่อนให้พระอานนท์ทราบฉะนี้แล้ว  ดำรัสสั่ง
05,0036,005,พระอานนท์ให้เข้าไปบอกมัลลกษัตริย์ให้ทราบว่า  พระตถาคตเจ้าจัก
05,0036,006,ปรินิพพาน  ณ  ยามที่สุดแห่งราตรี  ณ  วันนี้  อย่าให้มัลลกษัตริย์ทั้งหลาย
05,0036,007,"มีความเดือดร้อน  ณ  ภายหลังว่า  ""พระตถาคตเจ้าได้ปรินิพพานแล้ว"
05,0036,008,"ณ  คามเขตของเรา  เราทั้งหลายไม่ได้เห็นพระตถาคตเจ้าในกาลที่สุด"""
05,0036,009,ดังนี้.  พระอานนทเถรเจ้ารับสุคตาณัติแล้ว  ก็ถือบาตรจีวรเข้าไปยัง
05,0036,010,เมืองกุสินารา  พอมัลลกษัตริย์ทั้งหลายมาประชุมอยู่  ณ  สัณฐาคาร-
05,0036,011,ศาลาด้วยกิจอันหนึ่ง  พระผู้เป็นเจ้าจึงเข้าไปยังโรงที่ประชุมนั้นแล้ว
05,0036,012,"แจ้งความว่า  ""ดูก่อนวาสิฏฐะ  อุดมโคตรทั้งหลาย  ความปรินิพพาน"
05,0036,013,แห่งพระตถาคตเจ้า  จักมี ณ  ยามที่สุดแห่งราตรีในวันนี้  ดูก่อนวาสิฏฐะ
05,0036,014,ทั้งหลาย  ท่านทั้งหลายจงรีบออกไปเถิด ๆ  อย่างได้มีความเสียใจ
05,0036,015,"เมื่อภายหลังว่า  'ไม่ได้เฝ้าในกาลที่สุด'   ดังนี้เลย.""   เมื่อมัลลกษัตริย์"
05,0036,016,กับโอรสและสุณิสาและปชาบดี  ได้ฟังคำนี้แห่งพระอานนท์ผู้มีอายุ
05,0036,017,แล้ว  ก็ทรงพระกำสรดโสกาดูรเสวยทุกขโทมนัส  สยายผมยกแขน
05,0036,018,ทั้ง  ๒  ขึ้นแล้ว  คร่ำครวญล้มกลิ้งเกลือกประหนึ่งมีเท้าอันขาด  ร่ำไร
05,0036,019,"รำพันถึงสมเด็จนพระโลกนาถว่า  ""สมเด็จพระผู้ทรงพระภาคจักปริ-"
05,0036,020,นิพพานเสียพลันนัก  พระสุคตเจ้าจักปรินิพพานเสียเร็วนัก  ดวงจักษุ