Book,Page,LineNumber,Text
07,0037,001,เบื้องพระปฤษฎางค์  ก็ผุดเป็นหนาสะพรั่งคดค้อมน้อมลงดุจหนึ่งเถา   
07,0037,002,วัฏฏนาวัลย์  ตามแถวพระอัฐิพระปรัสข้างทั้งซ้ายขวา  ก็ชำรุดโหรง
07,0037,003,ดุจกลอนแห่งศาลาเก่าปราศจากเครื่องมุงไม่มีผู้บำรุงฉะนั้น  ดวงพระ-
07,0037,004,เนตรทั้ง ๒  ดูถล่มลึกซ้นเข้าไปในวงพระเนตร  ดุจหนึ่งดวงดาวตา
07,0037,005,น้ำในบ่อลึกหลายชั่วบุรุษฉะนั้น.  ทั้งพระฉวีผิวพระมังสะ เบื้องพระ
07,0037,006,เศียรก็เหี่ยวแห้ง  ดุจหนึ่งเต้าที่ตัดมายังดิบยังสด  ต้องลมและแดด
07,0037,007,แล้วเหี่ยวแห้งไปฉะนั้น.  พิกลแปรแห่งพระกายของพระมหาบุรุษเจ้าดัง
07,0037,008,แสดงมาทั้งปวงนี้ เกิดมีแด่พระมหาบุรุษเจ้า  เพราะโทษที่พระอาหาร
07,0037,009,น้อยนั้นอย่างเดียว. ผิวพระมังสะเบื้องพระอุทร  ก็เนื่องติดกับพระอัฐิแถว
07,0037,010,พระปฤษฎางค์  เมื่อพระองค์คิดจะจับต้องตามผิวพระมังสะเบื้องพระอุทร
07,0037,011,ก็กระทั่งถูกแถวพระอัฐิเบื้องพระปฤษฎางค์  เมื่อพระองค์คิดจะจับต้อง
07,0037,012,พระอัฐิเบื้องพระปฤษฎางค์เล่า  ก็ถูกต้องผิวพระมังสะพระอุทร. เมื่อ
07,0037,013,พระองค์ดำรงพระกายจะถ่ายวัจจะหรือถ่ายมูตร  ก็ซวนเซล้มลง ณ  ที่นั้น
07,0037,014,เมื่อพระองค์จะให้พระกายอัสสาสะสบายบ้าง  ลบพระองค์ลงด้วยฝ่า
07,0037,015,พระหัตถ์  พระโลมาทั้งหลายมีรากเน่า  ก็หลุดร่วงลงจากพระกาย.  จน
07,0037,016,มนุษย์ทั้งหลายได้เห็นแล้วมีความสังเวชสลดใจกล่าวทักว่าพระสมณโคดม
07,0037,017,มีพรรณกายดำ.  บางจำพวกกล่าวว่า เป็นแต่คล้ำไม่สดใส. บาง
07,0037,018,จำพวกกล่าวว่า  มีผิวพร้อยพราย.  มนุษย์ทั้งหลายเห็นพรรณพิกลแล้ว
07,0037,019,กล่าวทัก ๓ วิกัปฉะนี้  พรรณแห่งผิวของพระมหาบุรุษเจ้า ที่บริสุทธิ์
07,0037,020,ผุดผ่องนักเพียงนั้น  ก็เผือดแผดผิดปกติไป  เพราะโทษที่มีพระอวหาร
07,0037,021,น้อยนั้นอย่างเดียว  เข้าเบียดเบียน  กำจัดเสียไปแปรผัน.