Book,Page,LineNumber,Text
07,0042,001,พระโบราณอรรถกถาจริยเจ้าหากนิยมไว้ว่า  มหามงคลสมัย  วิศาขบุรณมี 
07,0042,002,ดิถีเพ็ญพระจันทร์เสวยวิศาขนักขัตฤกษ์แล้ว  ล่วงเข้าเวลาราตรีจับเดิม
07,0042,003,แต่พลบค่ำ  พระมหาบุรุษเสด็จนั่งด้วยบัลลังก์อันเดียว  ณ ภูมิสถานลาด
07,0042,004,ด้วยติณชาติเป็นปัจจัตถรณ์  ณ  ภายใต้ไม้อัสสัตถพฤกษ์มหาโพธิสถาน
07,0042,005,ฝั่งแห่งแม่น้ำเนรัญชรา  ผันพระพักตร์  ต่อด้านบุรพาทิศาภาค  ทรง
07,0042,006,พระอธิษฐานความเพียรจาตุรงคมหาปาน  มีองค์ ๔ อย่าง  ตั้งพระ
07,0042,007,หฤทัยว่า หนังและเอ็นและอัฐิและมังสะโลหิตในกายจงเหือดแห้งไป
07,0042,008,เถิด  คุณพิเศษอันล้ำเลิศใด  ที่เป็นวิสัยบุคคลจะพึงได้ด้วยเรี่ยวแรงและ
07,0042,009,ความเพียรแห่งบุรุษ  เมื่อไม่บรรลุถึงคุณพิเศษนั้น  จักไปสละมละความ
07,0042,010,เพียรเสีย   จิตเรายังไม่วิมุตติหลุดถอนพ้นพิเศษไปจากอาสวะทั้งหลาย
07,0042,011,ไม่ถือมั่นด้วยอุปาทานเพียงใดแล้ว  เราจักไม่ทำลายบัลลังก์นั่งขัดสมาธิ
07,0042,012,อันนี้เลยเพียงนั้น  ทรงตั้งจาตุรงคมหาปธานด้วยกุศลฉันท์อันกล้าหาญ
07,0042,013,ฉะนี้แล้ว  จิตพระองค์ตั้งมั่นด้วยจตุตถฌานแล้ว  เป็นจิตบริสุทธิ์
07,0042,014,ผ่องใส  ไม่มีอังคณะปราศจากอุปกิเลสแล้ว  เป็นจิตอ่อน  ควรแก่
07,0042,015,ภาวนากรรม  เป็นจิตหยุดมั่น  ถึงซึ่งความไม่หวั่นไหวด้วยนีวรณ์ทั้ง ๕
07,0042,016,และวิตกวิจาร  ปีติสุขแล้ว  ประหนึ่งทองคำที่หลอมไล่ให้สิ้นโทษมลทิน
07,0042,017,ไม่เจือปนด้วยเงินและเหล็กทองแดงสังกะสีดีบุกแล้ว  นายช่างทองอาจ
07,0042,018,น้อมนำไป  เป็นเครื่องประดับหลากต่าง ๆ ได้ตามปรารถนาฉะนั้น
07,0042,019,พระมหาบุรุษเจ้าจึงน้อมจิตไปเฉพาะหน้า  เพื่อปุพเพนิวาสานุสสติญาณ
07,0042,020,ปัญญาตามระลึกขันธสันดานที่ตนได้อาศัยอยู่แล้ว  ณ กาลก่อน  ๆ ก็ได้
07,0042,021,บรรลุปุพเพนิวาสญาณนั้นตามปรารถนา  พระองค์มาตามระลึกได้ซึ่ง