Book,Page,LineNumber,Text
09,0044,001,อาหาร  ๔   
09,0044,002,กวฬิงการาหาร			อาหารคือคำข้าว
09,0044,003,ผัสสาหาร				อาหารคือผัสสะ
09,0044,004,มโนสัญเจตนาหาร		อาหารคือมโนสัญเจตนา
09,0044,005,วิญญาณาหาร			อาหารคือวิญญาณ.
09,0044,006,ม.   มู.  ๑๒/๘๙.
09,0044,007,อธิบาย:    ธรรมอันได้ชื่อว่าอาหารนั้น  เพราะเป็นปัจจัยนำผล
09,0044,008,มา.   อาหารชนิดที่กลืนกินนั้น  ย่อมเลี้ยงร่างกายให้เป็นไป.   ผัสสะ
09,0044,009,นั้น  หมายเอาความประจวบกันแห่งอายตนะภายในภายนอก  และ
09,0044,010,วิญญาณ  เป็นปัจจัยแห่งเจตสิกอันจะพึงเกิดโดยวิถี   มีเวทนาเป็นต้น.
09,0044,011,มโนสัญเจตนานั้น  หมายเอาความจงใจ   เป็นปัจจัยแห่งการทำ
09,0044,012,การพูด   การคิด  ซึ่งจัดเป็นกรรม.  วิญญาณ  มีวิภาคเป็น  ๒
09,0044,013,วิถีวิญญาณ  ได้แก่จิตในแถว  เกิดทางทวาร  ๖  ปฏิสนธิวิญญาณ
09,0044,014,ได้แก่วิญญาณในปฏิสนธิแรกเกิด.   วิถีวิญญาณ  เป็นอันกล่าวถึง
09,0044,015,ในผัสสาหารแล้ว  โดยเอกเสสนัย  น่าจะได้แก่ปฏิสนธิวิญญาณอัน
09,0044,016,เป็นปัจจัยแห่งนามรูป   กล่าวโดยสมมติ  คือ  อัตตภาพข้างหน้าอัน
09,0044,017,จะเจริญขึ้นโดยลำดับ  ได้ในองค์แห่งปฏิจจสมุปบาท  วิญฺาณปจฺจยา
09,0044,018,นามรูปํ  ซึ่งแปลว่า  นามรู้ย่อมเกิดมีเพราะวิญญาณเป็นปัจจัย.