Book,Page,LineNumber,Text
11,0025,001,กิลมถานุโยคนั้นแล้ว  ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระองค์เพื่อบรรลุ  
11,0025,002,ประโยชน์ตามสมควร  ครั้นถึงเวลาที่จะทำความเพียรเป็นไปในจิตซึ่ง
11,0025,003,จะต้องการความสงัด  ก็เผอิญให้ฤษีปัญจวัคคีย์นั้นคิดเบื่อหน่ายแล้ว
11,0025,004,หลีกไปเสีย  ข้อนี้ดูเหมือนกันเธอเหล่านั้นไม่ให้เป็นอันตรายแก่ความ
11,0025,005,สงัดของพระผู้มีพระภาคได้.
11,0025,006,ฝ่ายพระผู้มีพระภาคเจ้า  เสวยพระอาหารหยาบ  ทำพระกายให้
11,0025,007,กลับมีพระกำลังขึ้นได้อย่างเก่าแล้ว  ทรงเริ่มความเพียรเป็นไปในจิต
11,0025,008,ให้เพ่งอยู่ในอารมณ์อันเดียวจนเป็นสมาธิ  พระองค์ได้บรรลุฌานที่ ๑
11,0025,009,ฌานที่ ๒ ฌานที่ ๓  ฌานที่ ๔  โดยลำดับ  เมื่อจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ
11,0025,010,บริสุทธิ์  ปราศจากเครื่องเศร้าหมองมีความพอใจรับใคร่ในกามเป็นต้น
11,0025,011,อย่างนี้แล้ว  ทรงคำนึงถึงอุบายที่จะให้พ้นจากชราพยาธิมรณะ  ที่
11,0025,012,พระองค์ได้แสวงหาอยู่นั้นต่อไป  ก็สิ่งใดมีความเกิดเป็นธรรมดา  สิ่ง
11,0025,013,นั้นต้องมีชรา  พยาธิ  มรณะ  เป็นธรรมดา  ใคร  ๆ จะปรารถนาอย่าให้
11,0025,014,ชรา  พยาธิ  มรณะ  เลย  ไม่เป็นที่ตั้งแห่งความสมประสงค์ได้  ทุกข์
11,0025,015,ความหนักใจเพราะชรา  พยาธิ  มรณะ  นั้น  ย่อมมีเพราะความถือมั่น
11,0025,016,ว่ามีแก่ตน  ถ้าไม่ถือมั่นอย่างนั้นแล้ว  ทุกข์นั้นก็ไม่ครอบงำจิตได้
11,0025,017,อย่างนี้แลเป็นอุบายที่จะให้พ้นจากชรา  พยาธิ  มรณะได้  ครั้นเมื่อ
11,0025,018,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพระดำริเห็นฉะนี้แล้ว  จึงทรงแสวงหาอุบาย
11,0025,019,เป็นเหตุไม่ถือมั่นต่อไป  ก็ความไม่ถือมั่นนั้นจะมีได้  ก็เพราะพิจารณา
11,0025,020,แยกกายใจอันนี้ออกเป็นส่วน  เป็นกอง  พิจารณาเห็นแต่เพียงเป็นส่วน
11,0025,021,เป็นกองทั่วทั้งหมด  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงกำหนดเห็นกายใจใน