Book,Page,LineNumber,Text
12,0026,001,ในปฐมปาราชิกแล้ว   พระผู้เป็นเจ้าก็ไถ่ถามซึ่งทุติยปาราชิกสิกขาบท 
12,0026,002,ตติยปาราชิก  จตุตถปาราชิก  สืบต่อไป  พระอุบาลีเถรเจ้าก็วิสัชนา
12,0026,003,ว่า  ทุติยปาราชิกนั้น  อาศัยเหตุที่พระธนิยภิกขุไปล่อลวงนายเสมียนไม้
12,0026,004,เอาไม้ของสมเด็จพระเจ้าพิมพิสารมากระทำกุฎีที่อยู่แห่งตน   พระธนิย-
12,0026,005,ภิกขุกระทำผิดในข้ออทินนาทานฉะนี้  สมเด็จพระพุทธองค์เจ้าจึงตรัส
12,0026,006,บัญญัติทุติยปาราชิกสิกขาบท.   เพราะตติยปาราชิกสิกขาบทนั้น  อาศัย
12,0026,007,เหตุที่ภิกขุสงฆ์ทั้งปวง  ปลงเสียซึ่งชีวิตแห่งตน ๆ  สมเด็จพระ
12,0026,008,พุทธองค์เจ้าจึงตรัสบัญญัติตติยปาราชิกสิกขาบท.   จตุตถปาราชิกนั้น
12,0026,009,เป็นเหตุที่พระภิกขุไปจำพระวัสสาที่ริมฝั่งน้ำวัคคุมุทา  บังเกิดข้าวแพง
12,0026,010,พระภิกขุจึงอวดอุตตริมนุสสธรรมแก่ชนทั้งปวง   พระผู้ทรงพระภาค
12,0026,011,จึงบัญญัติจตุตถปาราชิกสิกขาบท.   พระกัสสปเถรเจ้า  ก็ไถ่ถามซึ่ง
12,0026,012,นิทานและบุคคล  ไถ่ถามซึ่งบัญญัติและอนุบัญญัติ  ไถ่ถามซึ่งอาบัติ
12,0026,013,และอนาบัติ  ดุจดังนัยที่ถามในปฐมปาราชิกสิกขาบทเบื้องต้น.   พระ
12,0026,014,อุบาลีก็วิสัชนาแก้ไขไปโดยลำดับ.   จัดปาราชิกสิกขาบททั้ง ๔ นั้น
12,0026,015,เข้าไว้เป็นเกณฑ์อันหนึ่ง   ชื่อว่าปาราชิกกัณฑ์.   จัดสังฆาทิเสส ๑๓
12,0026,016,สิกขาบทนั้นเข้าไว้เป็นกัณฑ์หนึ่ง  ชื่อว่าเตรสกัณฑ์.   ตั้งไว้ซึ่งอนิตย-
12,0026,017,สิกขาบททั้ง ๒ นั้นเป็นกัณฑ์หนึ่ง   ชื่อว่าอนิตยกัณฑ์.   ตั้งไว้ซึ่ง
12,0026,018,นิสสัคคิยสิกขาบท ๓๐ นั้นเป็นกัณฑ์อันหนึ่ง   ชื่อว่านิสสัคคิยกัณฑ์.
12,0026,019,ตั้งไว้ซึ่งสุทธปาจิตติยสิกขาบท ๙๒ นั้นเป็นกัณฑ์อันหนึ่ง   ชื่อว่า
12,0026,020,ปาจิตติยกัณฑ์.   ตั้งไว้ซึ่งปาฏิเทสนียสิกขาบททั้ง ๔ นั้นเป็นกัณฑ์อัน
12,0026,021,หนึ่ง  ชื่อว่าปาฏิเทสนียกัณฑ์.   ตั้งไว้ซึ่งทุกกฏสิกขาบททั้ง ๗๕ นั้นเป็น