Book,Page,LineNumber,Text
16,0004,001,"โอวาทแก่ภิกษุณี,  ให้  ได้แก่ให้ประวาสและมานัตแก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติ "
16,0004,002,สังฆาทิเสส<SUP>๑</SUP>  นิคคหะ  ได้แก่  ปรับภิกษุผู้ประพฤติปริวาสหรือมานัต
16,0004,003,"อยู่  ต้องอาบัติสังฆาทิเสสซ้ำเข้าอีก  ให้กลับตั้งต้นประพฤติไปใหม่,"
16,0004,004,สมนุภาสนา  ได้แก่  สวดห้ามภิกษุไม่ให้ถือรั้นการอันมิชอบ  เช่นกล่าว 
16,0004,005,ไว้ในสังฆาทิเสส  พวกยาวตติยกะ  และสิกขาบทที่  ๘  แห่งสัปปาณวรรค
16,0004,006,ในปาจิตติยกัณฑ์  กับกัมมลักขณะ ที่ท่านว่าได้แก่อุปสมบทและอัพภาน
16,0004,007,คือ  ระงับอาบัติสังฆาทิเสส  ของภิกษุผู้ประพฤติปริวาสและมานัตครบ
16,0004,008,กำหนดแล้ว.
16,0004,009,กรรมที่สวดอนุสาวนา ๓  หนนั้น  คงถือเป็นสำคัญ  ภิกษุผู้เข้า
16,0004,010,ประชุมเป็นสงฆ์จะได้มีเวลาพิจารณายาวออกไป.
16,0004,011,สงฆ์ผู้ทำกรรม ๔  ประเภทนี้  มีกำหนดเป็นจำนวน  เรียกว่า
16,0004,012,"วรรค  คือพวกสงฆ์มีจำนวน ๔  รูป  เรียก  จตุรวรรค,  สงฆ์มีจำนวน ๕"
16,0004,013,"รูป  เรียก  ปัญจวรรค,  สงฆ์มีจำนวน ๑๐  รูป    เรียก  ทสวรรค,  สงฆ์"
16,0004,014,"มีจำนวน ๒๐  รูป  เรียก  วีสติวรรค,  เป็น ๔  วรรค  ในจัมเปยยขันธกะ"
16,0004,015,คัมภีร์มหาวรรค  จัดสงฆ์ไว้อีกจำนวนหนึ่ง  มีจำนวนเกิน  ๒๐  รูป
16,0004,016,"เรียก  อติเรกวีสติวรรค,  แต่ไม่มีสามารถต่างจากสงฆ์วีสติวรรค  ดัง"
16,0004,017,จะเห็นต่อไป.
16,0004,018,ในกรรม ๔  ประเภทนี้  เว้นปวารณา  ให้ผ้ากฐิน  อุปสมบทและ
16,0004,019,อัพภาน  เหลือจากนั้นสงฆ์จตุรวรรคทำได้.  แต่ในจัมเปยยขันธกะ
16,0004,020,หาได้ระบุถึงการให้ผ้ากฐินไม่.  ปวารณา  ให้ผ้ากฐิน  และอุปสมบทใน