Book,Page,LineNumber,Text
23,0032,001,เพียงบำเพ็ญอามิสทานเท่านั้น  แม้จะมากมายสักปานใด  ก็ไม่สามารถ 
23,0032,002,บรรลุอมตธรรมได้  ผู้รู้ให้ธรรมทานนั้น  อาจทำตนและบุคคลผู้สดับ
23,0032,003,รับปฏิบัติตามให้ถึงอมตธรรมได้  ให้ธรรมจึงชื่อว่าชำนะซึ่งการให้
23,0032,004,ทั้งปวง  คือธรรมทานประเสริฐกว่าอามิสทาน.
23,0032,005,๕๙.  สพฺพรสํ  ธมฺมรโส  ชินาติ.  [ ๑๓๒ ]
23,0032,006,รสแห่งธรรม  ย่อมชำนะรสทั้งปวง.
23,0032,007,รสแห่งธรรมนั้นเป็นอย่างไร  ผู้ปฏิบัติตามย่อมรู้ได้  เพราะผู้
23,0032,008,ปฏิบัติตามชื่อว่าได้ดื่มรสแห่งธรรม  ข้อปฏิบัติมีหลายประเภท  ย่นลงก็
23,0032,009,อย่างต่ำอย่างกลางอย่างสูง  ปฏิบัติได้อย่างใด  ก็ได้ดื่มรสแห่งธรรมอย่าง
23,0032,010,นั้น.  รสแห่งธรรมอย่างสูงสุดท่านกล่าวว่าได้แก่วิมุตติ.  รสทั้งปวง  คือรส
23,0032,011,อาหารของมนุษย์ทั้งปวง  หรืออาหารทิพย์ของเทพดาทั้งปวง  รสเหล่านี้
23,0032,012,ให้สำเร็จกิจบำรุงเลี้ยงร่างกายให้เป็นไปในชาตินี้เท่านั้น   ส่วนรสคือ
23,0032,013,วิมุตติให้บุคคลผู้ดื่มได้เสวยบรมสุข  อันพ้นจากสุขที่จะพึงได้เพียงใน
23,0032,014,ชาตินี้หรือในชาติหน้า.  รสแห่งธรรมจึงชำนะซึ่งรสทั้งปวง  คือธรรมรส
23,0032,015,ประเสริฐกว่าสรรพรส.
23,0032,016,๖๐.  สพฺพรตึ  ธมฺรติ  ชินาติ.  [ ๑๓๓ ]
23,0032,017,ความยินดีในธรรม  ย่อมชำนะความยินดีทั้งปวง.
23,0032,018,ธรรมในที่นี้ประสงค์ทั่วไป  ตั้งแต่อย่างต่ำจนถึงอย่างสูงสุดคือ
23,0032,019,วิมุตติ.   ยินดีในความประสงค์ปฏิบัติได้แล้วด้วย.   เมื่อปฏิบัติได้  แม้