Book,Page,LineNumber,Text
24,0045,001,ชนปราชญ์ชอบปราชญ์ไข     คำชอบ   กันนา 
24,0045,002,หยิ่งต่อหยิ่งกลับจ้อง            จ่อหน้างาผสาน.
24,0045,003,๑๕. มทะ   มัวเมา.  ความมัวเมานี้   จะเป็นเมายศศักดิ์สมบัติ
24,0045,004,บริวาร   หรือเมาในวัยเป็นหนุ่มสาว   หรือในชีวิตซึ่งอบรมอยู่ใน
24,0045,005,สุขภาพใด ๆ ก็ตาม  เหล่านี้  ล้วนเป็นเครื่องเร้าใจให้เหลิง  มองไม่
24,0045,006,เห็นภาพแห่งความทุกข์อันจักอุบัติขึ้นภายหน้าได้.
24,0045,007,๑๖. ปมาทะ  เลินเล่อ.  ความประมาทขาดสติที่จะพิจารณาให้
24,0045,008,ตระหนักในเหตุผลอันจักปรากฏขึ้นภายหน้า   สมุฏฐานก็เนื่องมาจาก
24,0045,009,ความหลง  เช่นหลงในลาภในยศ   หรือเห็นแก่การสนุกเพลิดเพลิน
24,0045,010,หาได้ระลึกถึงโทษอันจักเกิดขึ้น  เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นต้นเหตุไม่  ถ้า
24,0045,011,ประสพเข้าจริง  ก็จะทวีความเสียใจขึ้นอีกไม่น้อย  อุปมาดังปลาหลงเหยื่อ
24,0045,012,ซึ่งติดอยู่ที่เบ็ด  หารู้ว่าอันตรายอันกำลังซ่อนอยู่  ณ  ภายในนั้นจะมา
24,0045,013,ถึงตัไม่  กำลังอยากก็ตะกรุมตะกรามฮุบเข้าไปจนเบ็ดเกี่ยวเอาปากไว้
24,0045,014,แน่น   จึงรู้สึก  แต่ก็หมดหนทางที่จะแก้ไขเสียแล้ว  ความเสื่อมเสีย
24,0045,015,ทั้งปวง  มักเนื่องมาแต่ความประมาทเป็นส่วนมากดังนี้.
24,0045,016,ลำดับต่อไปนี้  เป็นข้อความกล่าวถึงประเภทบุคคลที่ควรคบและ
24,0045,017,ไม่ควรคบ  อันมีลักษณะต่างกัน  เรื่องเช่นนี้ท่านผู้เป็นมารดาบิดาย่อม
24,0045,018,ซึมทราบอยู่ทุกคน  ในอันจะป้องกันบุตรไม่ให้คบคนชั่ว  ให้คบแต่คน
24,0045,019,ที่ประพฤติดี   ตามระเบียบซึ่งได้นำมาบรรจุไว้ข้างล่างนี้.