Book,Page,LineNumber,Text
26,0026,001,ปาจิตตีย์   ตามสิกขาบทที่   ๔   แห่งสหธัมมิกรรค<SUP>๑</SUP>.
26,0026,002,การที่จะไม่เป็นอาบัติ   ต้องเฉพาะทำลงโดยไม่มีจิตเจตนา     เช่น
26,0026,003,ภิกษุพยาบาลคนไข้    กรองหรือหยอดยาเข้าไปมาก   คนไข้กลืนไม่ทัน
26,0026,004,สำลักตายเพราะเหตุนั้น   เช่นนี้   ไม่ต้องอาบัติอะไรเลย.
26,0026,005,ตามที่กล่าวมานี้   เป็นการเฉพาะลงมือทำด้วยตนเอง     แต่ถึง
26,0026,006,อย่างนั้น   ให้พึงเข้าใจว่า   แม้ใช้คนอื่นให้ฆ่า   ผู้ใช้ต้องปาราชิกเหมือน
26,0026,007,กัน   เว้นไว้แต่ผู้รับใช้   ไม่ได้ไปทำการตามคำสั่ง.
26,0026,008,ความวินิจฉัย  ๖  อย่างที่เนื่องด้วยการฆ่า. 
26,0026,009,อาณัตติกประโยค   คือประโยชน์เกินแต่บังคับผู้อื่นให้ฆ่า   ในประ-
26,0026,010,โยคนี้   ประกอบด้วยนิยม   ๖  อย่าง   คือ :-
26,0026,011,"๑.   นิยมวัตถุ,   กำหนดบุคคลผู้ที่จะพึงฆ่า   คือเจาะจงให้ฆ่าผู้ใด"
26,0026,012,ผู้ถูกบังคับหรือผู้รับใช้ฆ่าผู้นั้นตาย   เป็นปาราชิกทั้งผู้บังคับและผู้ไปฆ่า
26,0026,013,ถ้าผู้รับใช้ไปฆ่าผู้อื่นด้วยสำคัญว่าผู้นั้น    ผู้บังคับไม่เป็นปาราชิก.
26,0026,014,"๒.   นิยมกาล,   เช่นกำหนดเวลาเช้า    ผู้รับใช้ไปฆ่าเสียเวลาอื่น"
26,0026,015,เช่นเวลาเย็นเป็นต้น   ผู้บังคับไม่เป็นปาราชิก.
26,0026,016,"๓.   นิยมโอกาส,   คือกำหนดที่ให้ฆ่าคน   ที่ร้านหรือที่ในบ้าน"
26,0026,017,ฯ ล ฯ  ผู้รับใช้ไปฆ่าในที่อื่น    หรือนอกบ้านเป็นต้น     ผู้ใช้ไม่เป็นอาบัติ.
26,0026,018,"๔.   นิยมศัสตราวุธ,   คือกำหนดให้ฆ่าด้วยหอกหรือดาบ   ผู้รับ"
26,0026,019,ใช้ไปฆ่าด้วยอาวุธอื่น   เป็นต้น.
26,0026,020,"๕.   นิยมอิริยาบถ,   คือกำหนดให้ฆ่าคนด้วยอิริยาบถเดินหรือ"
26,0026,021,ยืน   ผู้รับใช้ไปฆ่าด้วยอิริยาบทอื่น  คือ  นั่งหรือนอน   เป็นต้น.