Book,Page,LineNumber,Text
30,0049,001,ต. อาการแห่งสังขารเสมอกันโดยความเป็นของไม่เที่ยง  เป็นทุกข์
30,0049,002,เป็นอนัตตา. 
30,0049,003,ถ.  คำว่า  สังขารทั้วปวง  ในสามัญญลักษณะ  ได้แก่สังขาร
30,0049,004,เช่นไร ? และจงอธิบายให้เห็นว่าเป็นทุกข์อย่างไร ?
30,0049,005,ต.  ได้แก่สิ่งที่คนหรือธรรมดาตกแต่ง    หรือปรุงขึ้นเป็นรูปร่าง
30,0049,006,ต่างโดยประเภทเป็น ๒ คือ   ที่มีใจครองเรียกอุปาทินนกสังขาร      ได้แก่
30,0049,007,มนุษย์และสัตว์ดิรัจฉานต่างชนิด  ๑.  ที่ไม่มีใจครองเรียกอนุปาทินนก-
30,0049,008,สังขาร  ได้แก่บ้านเรืองต้นไม้ ๑.  ข้อที่ว่าเป็นทุกข์นั้น  เพราะสังขาร
30,0049,009,ทั้ง ๒  ประเภทนั้น  ไม่คงทนถาวรอยู่ได้   เมื่อเกิดเป็นสังขารขึ้น
30,0049,010,แล้วจะต้องเปลี่ยนแปลงเสมอ    ไม่ได้หยุดอยู่นิ่งสักขณะเดียว   แต่ค่อย ๆ 
30,0049,011,แปรไปทีละน้อยจนสังเกตในขณะนั้นไม่ได้   อาการที่ไม่หยุดอยู่นิ่ง
30,0049,012,นั้นแล  เป็นทุกข์ของสังขาร.
30,0049,013,๒๔๖๖
30,0049,014,ถ.  สรรพสังขารทั้งมวลที่เลวบ้างดีบ้างต่าง ๆ กัน  เพราะกรรม
30,0049,015,จำแนกให้เป็นไป   ดังที่ปรากฏอยู่แก่ตาแล้ว  แต่อีกส่วนหนึ่ง   ท่าน
30,0049,016,กล่าวว่า  สังขารทั้งปวงย่อมมีลักษณะเสมอกัน  ดังนี้  มิเป็นอันแย้ง
30,0049,017,กันหรือ ?  จะเฉลยอย่างไร ?
30,0049,018,ต.  มิแย้งกัน  เฉลยว่า  ในสังขารอย่างหนึ่ง ๆ  กล่าวกันโดยตรง
30,0049,019,คือ   ในคนหนึ่งย่อยมีอาการทั้ง ๒  ประเภทนั้น  อธิบายว่า   บรรดา
30,0049,020,มนุษย์หรือสรรพสิ่งทั้งหลายที่บังเกิดขึ้นมีขึ้น      ก็เพราะอาศัยกรรม