Book,Page,LineNumber,Text
31,0018,001,ที่ตึงเกินไปก็ลดหย่อนผ่อนลงมาหาความพอเหมาะพอดี  ถ้าสิกขาบทไหน 
31,0018,002,พอเหมาะพอดีอยู่แล้ว  ก็ไม่ต้องมีอนุบัญญัติ.
31,0018,003,ส. ป.
31,0018,004,ถ.  เมื่อมีเหตุขึ้น  คือมีผู้ประพฤติผิดแล้ว  พระองค์ก็ทรงบัญญัติ
31,0018,005,ตามลำพังของพระองค์หรือ ๆ ทรงทำอย่างไร ?
31,0018,006,ต.  มิใช่ว่าเมื่อมีผู้ทำผิดแล้ว  พระองค์จะทรงบัญญัติเอาตามลำพัง
31,0018,007,ของพระองค์  พระองค์ทรงให้ประชุมสงฆ์  เรียกผู้ทำผิดมาไต่สวนแล้ว
31,0018,008,ชี้โทษแห่งการทำผิด  ชี้คุณแห่งการสำรวมระวังแล้วทรงบัญญัติห้ามมิให้
31,0018,009,ทำต่อไป.
31,0018,010,ส. ป.
31,0018,011,ถ.  ภิกษุผู้ทำผิดคราวแรก  ซึ่งเป็นเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบท
31,0018,012,ท่านเรียกว่ากระไร ?  และถูกลงโทษอย่างไร ?
31,0018,013,ต.  ภิกษุผู้ทำผิดคราวแรก  ซึ่งเป็นเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบท
31,0018,014,ท่านเรียกว่าภิกษุอาทิกัมมิกะ  แปลว่าผู้มีกรรมเป็นเบื้องต้น.  ไม่ต้อง
31,0018,015,ถูกลงโทษในเพราะความเป็นอาทิกัมมิมะนั้น  เพราะทำผิด  ซึ่งเป็นเหตุ
31,0018,016,ให้ทรงบัญญัติสิกขาบทคราวแรก.
31,0018,017,ส. ป.