Book,Page,LineNumber,Text
31,0041,001,นั้น  ถ้ามีสัทธาปสาทะ  จะกลับมาบวชอีกก็ได้  ท่านไม่ห้าม  แม้มรรค 
31,0041,002,ผลก็อาจบรรลุได้  ฝ่ายผู้ที่ต้องปาราชิกนั้น  ท่านกล่าวว่าห้ามมรรคผล
31,0041,003,ตลอดชาติ  แต่ถ้าถือเพศเป็นคฤหัสแล้ว  ไม่เป็นสัคคาวรณ์  ไม่ห้าม
31,0041,004,สุคติโลกสวรรค์.
31,0041,005,๒๔๕๖
31,0041,006,ถ.  การเสพเมถุนเป็นโทษร้ายแรงอย่างไร ?  จึงปรับอาบัติแก่
31,0041,007,ภิกษุผู้ล่วงถึงกับขาดจากเป็นภิกษุ  แม้จะอุปสมบทอีกก็ไม่เป็นภิกษุ.
31,0041,008,ต.  การเสพเมถุนเป็นโทษร้ายแรงหลายอย่าง  คือ  ๑.  เป็นเหตุ
31,0041,009,ให้สร้างเหย้าเรือนก่อกังวลอื่นให้มากขึ้น   ๒. การเสพเมถุนย่อมเป็น
31,0041,010,ไปด้วยอำนาจแห่งความกำหนัด  และความกำหนัดนี้  ย่อมเป็นมูลที่เกิด
31,0041,011,แห่งอกุศลทั้งปวง  อกุศลที่ยังไม่เกิดก็จะเกิดมี  ที่เกิดมีอยู่แล้วก็เจริญ
31,0041,012,ทวีมากขึ้นไป  ๓. ความมุ่งหมายในการบวชเพื่อจะตัดกังวลให้น้อยลง
31,0041,013,ทำกิเลสและกองทุกข์ให้หมดสิ้นไปเท่าที่ทำได้  ถ้าพระองค์ทรงอนุญาต
31,0041,014,ให้ภิกษุเสพเมถุนได้แล้ว   การบวชเพื่อจะตัดกังวลกิเลสและกองทุกข์
31,0041,015,ก็จะกลายเป็นบวชก่อกังวลสะสมกิเลสและกองทุกข์ให้มากขึ้น  เมื่อเป็น
31,0041,016,เช่นนี้  ก็จะไม่ต่างอะไรกับคฤหัสถ์ที่ไม่บวช  ซึ่งเป็นการผิดจากการ
31,0041,017,มุ่งหมายในพระพุทธศาสนา.  การเสพเมถุนเป็นโทษร้ายแรงอย่างนี้
31,0041,018,พระพุทธเจ้าจึงทรงบัญญัติและปรับโทษแก่ภิกษุ ผู้ล่วงเป็นอาบัติปาราชิก
31,0041,019,ขาดจากภิกษุ  แม้จะอุปสมบทอีกก็ไม่เป็นภิกษุได้.
31,0041,020,๑๒/๑๑/๕๕-๕๗
31,0041,021,ถ.  ภิกษุเสพเมถุน  ต้องอาบัติอะไรบ้าง ?  จงแสดงให้สิ้นเชิง