Book,Page,LineNumber,Text
32,0003,001,พุทธเจ้า  แต่เหตุไฉนท่านจึงนำเรื่องพระสาวกมาพรรณนาไว้เป็นอันมาก 
32,0003,002,ทำให้ผู้ศึกษาต้องอ่านและจำมากเข้า ?  
32,0003,003,ต.  การที่ท่านเอาเรื่องสาวกเข้ามากล่าวไว้ในเรื่องพระพุทธเจ้า
32,0003,004,ด้วยนั้น  คือเป็นธรรมดาอยู่เองของการรจนาหนังสือต่าง ๆ  ซึ่งมีเนื้อ
32,0003,005,ความติดต่อเกี่ยวเนื่องกับยืดยาว  อันนับเป็นเรื่องเป็นราว  ก็จำต้อง
32,0003,006,มีทั้งคนดีและคนชั่ว เด็กและผู้ใหญ่  ผู้หญิงและผู้ชาย  มิตรและอมิตร
32,0003,007,บ่าวและนายเป็นต้นอยู่ด้วย  แต่ใครเป็นตัวการสำคัญอยู่ในเรื่องนั้น
32,0003,008,เขาก็ให้ชื่อว่าเรื่องของคนนั้น  เช่นเรื่องวงศ์ ๆ  จักร ๆ   ทางโลก
32,0003,009,เป็นต้น  ส่วนคนนอกนั้นก็เป็นแต่เพียงผู้หนุนเหตุหนุนความดี  เป็นผู้
32,0003,010,รับรองของผู้นั้นให้ปรากฏชัดแจ้งมากขึ้น  และให้เนื้อความมั่นและแรง
32,0003,011,ขึ้นเป็นต้น  แม้ถึงเรื่องพุทธประวัติของเราก็เป็นเช่นนั้น ที่ท่าน
32,0003,012,พรรณนาถึงพระสาวกไว้ด้วย  ก็เพื่อจะหาผู้รับรองและเป็นพยานใน
32,0003,013,พระคุณความดีของพระพุทธเจ้า  และพระธรรมที่พระองค์ได้ตรัสรู้
32,0003,014,แล้วว่าเป็นของดีจริง  ถ้าหากท่านจะไม่พรรณนาถึงพระสงฆ์สาวก
32,0003,015,ไว้ด้วย   ไหนเลยจะรู้ได้ว่าธรรมนั้นดีแท้จริง  ไม่มีใครเป็นพยานแห่ง
32,0003,016,ความตรัสรู้ของพระองค์  คน ๆ  เดียวยากที่จะให้คนอื่นผู้ที่เขายังไม่
32,0003,017,รู้จักหัวนอนปลายเท้าของตนเชื่อถือได้  ต่อมีพยานหรือคนรับรอง
32,0003,018,หลาย ๆ  ปากเขา  นั้นแหละคนทั้งหลายเป็นอันมากจึงจะเชื่อถือ  ด้วย
32,0003,019,เหตุผลที่กล่าวมาเพียงเท่านี้เป็นต้น  เรื่องพุทธประวัติจึงต้องมีเรื่อง
32,0003,020,พระสาวกเข้าแทรกอยู่ด้วยเป็นอันมาก  แต่พระพุทธเจ้าเป็นประธาน
32,0003,021,"สำคัญในเรื่องนี้  ท่านจึงขนานนามเรื่องนี้ว่า  ""พุทธประวัติ."""
32,0003,022,๒๒/๖/๕๘