Book,Page,LineNumber,Text
34,0036,001,๑.   โลภอยากได้ของเขา   คือคิดอยากมีที่จะเอาสิ่งของของผู้อื่นมาเป็น 
34,0036,002,ของตน   โดยวิธีทุจริต   แม้ได้สิ่งนี้มาแล้ว   ก็ยังคิดโลภอยากได้สิ่งอื่นอีก
34,0036,003,ต่อไป   ยิ่งได้  ก็ยิ่งคิดโลภอยากได้อยู่นั่นเอง.
34,0036,004,๒.  พยาบาทปองร้ายเขา   คือคิดจองล้างจองผลาญเขา   มุ่งที่จะให้
34,0036,005,ทรัพย์สมบัติ   เกียรติชื่อเสียง   ร่างกายชีวิตของเขาพินาศไป.
34,0036,006,๓.  เห็นผิดจากคลองธรรม   คือคิดเห็นผิดคลาดเคลื่อนจากความ
34,0036,007,เป็นจริง   ความเป็นจริงท่านเรียกว่าคลองธรรม  ๆ  มีอยู่ว่า   บุญ - บาป
34,0036,008,"มีอยู่   บิดามารดามีคุณ   ทำเหตุดี   ได้ผลดี   ทำเหตุชั่ว   ได้ผลชั่ว,  คนจะ"
34,0036,009,"ได้ดีหรือชั่วเพราะการกระทำ,    สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง,   แต่ความเห็นผิด"
34,0036,010,"ตรงกันข้าม   คือคิดเห็นว่า   บุญ - บาปไม่มี,   บิดามารดาไม่มีคุณ,   คนดี"
34,0036,011,"ความชั่วไม่มีเหตุ,   คนจะดีหรือชั่ว   ก็ดีเอว  ชั่วเอง   ไม่ใช่เพราะการกระทำ"
34,0036,012,สังขารทั้งปวงเที่ยง   เป็นอย่างไร   ก็คงเป็นอย่างนั้นตลอดไป.
34,0036,013,ทุจริตทั้ง  ๓  อย่างนี้   ล้วนแต่เป็นกิจที่ชั่วร้ายเสียหายด้วยกัน    หาก
34,0036,014,จะพิจารณาให้ละเอียดถี่ถ้วน   ก็จะเห็นได้ว่า  มโนทุจริต   เป็นความเสียหาย
34,0036,015,ร้ายแรงที่สุด   เพราะคนเรานี้มีใจเป็นสำคัญที่สุด    เมื่อใจชั่วเพราะคิดเห็น
34,0036,016,ผิดจากทำนองคลองธรรมแล้ว    การทำทางกาย   การพูดทางวาจา   ก็ย่อม
34,0036,017,ชั่วตามไปด้วย   ก่อความเดือดร้อนใจแก่ตนก่อนแล้ว   ทำผู้อื่นให้เดือดร้อน
34,0036,018,ด้วยการทำ   การพูด   ภายหลัง.
34,0036,019,ฉะนั้น  ทุจริตทั้ง  ๓   อย่างนี้   เป็นกิจไม่ควรทำ   ควรจะละเสีย.