Book,Page,LineNumber,Text
43,0046,001,รับภิกษาประมาณทัพพีหนึ่งจากราธพราหมณ์ ภายหลังราธพราหมณ์มี
43,0046,002,ศรัทธาปรารถนาจะบวชในพระธรรมวินัย  พระสารีบุตรเห็นแล้วให้มี
43,0046,003,จิตระลึกถึงอุปการะของพราหมณ์นั้น  แต่ยังไม่มีโอกาสที่จะสนอง  ต่อ
43,0046,004,ได้รับพระพุทธานุมัติจากสมเด็จพระบรมศาสดาแล้ว  จึงรับเอาเป็นธุระ   
43,0046,005,ให้พราหมณ์ได้บวชในพระธรรมวินัย  จนได้บรรลุพระอรหัต  อีก
43,0046,006,บรรยายหนึ่ง  ท่านเป็นผู้ไม่ลืมคุณของอาจาย์  คือท่านเข้าใจในหัวข้อ
43,0046,007,พระศาสนาจากพระอัสสชิเถระ  ภายหลังแม้ท่านได้เป็นอัครสาวก  ก็หา
43,0046,008,ลืมคุณไม่  เมื่อจะนอนย่อมทำความเคารพนับถืออาจารย์เสมอ  อาจารย์
43,0046,009,อยู่ทิศใด  ท่านนมัสการแล้วหันเศียรไปทางทิศนั้นแล้วจึงนอน  ดังนี้
43,0046,010,ข้อเหล่านี้ส่อให้เห็นว่า  ท่านเป็นผู้เยี่ยมในความเป็นผู้กตัญญูกตเวที
43,0046,011,ควรเป็นตัวอย่างของผู้นับถือ.
43,0046,012,๑๑/๙/๖๖
43,0046,013,ถ.  ข้อที่ว่าพระสารีบุตรเป็นอัครสาวกฝ่ายขวา  พระโมคคัลลานะ
43,0046,014,เป็นอัครสาวกฝ่ายซ้ายนั้น  หมายความอย่างไร ?
43,0046,015,ต.  เข้าใจว่า  หมายความถึงการปกครอง  คือ  ทำธุระเป็นคณา-
43,0046,016,จารย์องค์ละฝ่าย  พระสารีบุตรอยู่ขวา   ก็คือเป็นเจ้าคณะใหญ่ฝ่าย
43,0046,017,ทักษิณ  พระโมคคัลลานะอยู่ซ้าย   ก็คือเป็นเจ้าคณะใหญ่ฝ่ายอุดร.
43,0046,018,๘/๙/๖๗
43,0046,019,ถ.  ท่านทั้ง ๒  นั้นได้บรรลุพระอรหัต  และนิพพานวันเดียวกัน
43,0046,020,หรือต่างวันกัน ?  ท่านเป็นโรคอะไรจึงนิพพาน ?
43,0046,021,ต.  ต่างวันกัน  แต่เดือนเดียวกัน  คือพระสารีบุตรนับแต่อุป-