Book,Page,LineNumber,Text
03,006,001,ว่า  สุขทุกข์มีมาเพราะเหตุภายในคือกรรม  เห็นว่ากรรมใดเป็นเหตุ 
03,006,002,แห่งทุกข์  ก็เว้นกรรมนั้นเสียไม่ทำ  เห็นว่ากรรมใดเป็นเหตุแห่งสุข
03,006,003,ก็ทำกรรมนั้น. 
03,006,004,การสั่งสอนธรรมแก่คนทั้งหลาย  ดูเหมือนจะถือว่าเป็นธุระ
03,006,005,"อันประเสริฐของคนที่มีกรุณาเป็นวิหารธรรม,  มีพวกมุนียอมสละสมบัติ"
03,006,006,ในฆราวาสประพฤติพรตเป็นบรรพชิต  น้อมชีวิตของตนในการสั่งสอน
03,006,007,"คนทั้งหลาย  เป็นคณาจารย์ตั้งสำนักแยกย้ายกันตามลัทธิ,  มีบริวาร"
03,006,008,ผู้ทำตามโอวาท  มุ่งผลอันเป็นที่สุดแห่งลัทธินั้น.  เกียรติยศของศาสดา
03,006,009,เจ้าลัทธิผู้มีชื่อเสียงดังในสมัยนั้น  ได้รับยกย่องเสมอเกียรติยศของ
03,006,010,พระเจ้าแผ่นดิน  หรือบางทีจะยิ่งเสียกว่า.  วาสนาอันจะทำให้เป็นผู้
03,006,011,เช่นนั้น  เป็นสมบัติอย่างสูงสุดในฝ่ายหนึ่ง  พึงเห็นในคำทำนาย
03,006,012,มหาบุรุษลักษณะว่า  ท่านผู้ประกอบด้วยลักษณะอย่างนั้น ๆ  ถ้าอยู่
03,006,013,"ครองฆราวาส  จักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ,  ถ้าออกบวชจักได้ตรัส"
03,006,014,เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.  เกียรติยศอันนี้  พวกคณาจารย์เจ้าลัทธิ
03,006,015,"กระหยิ่มนักเพื่อจะได้,  ต่างประมูลกันว่าลัทธิของตนนั่นแลถูก  อาจ"
03,006,016,"นำมนุษย์ให้ถึงผลอย่างสูงสุดได้,  ลัทธิของคณาจารย์อื่นผิด  ไม่มี"
03,006,017,"แก่นสาร,  ทิฏฐิของคนทั้งหลายมีต่าง ๆ กัน  เป็นเหตุมีคณาจารย์"
03,006,018,สั่งสอนลัทธิต่าง ๆ กันฉะนี้.
03,006,019,ส่วนคนที่เป็นพื้นเมือง  สงเคราะห์ในวรรณะ  ๔  เหล่า  ได้ถือ
03,006,020,"ตามลัทธิของพราหมณ์,  ประพฤติตามคำสอนในไตรเพทและเพทางค์"
03,006,021,"อันเป็นต้นคัมภีร์,  ถือว่าโลกธาตุทั้งปวงมีเทวดาสร้าง,  มีเทวดาประจำ"