Book,Page,LineNumber,Text
05,0015,001,ผิดไม่เคลื่อนคลาด  เมื่อนั้น  พึงลงความสันนิษฐานว่า  นี้คำของพระผู้
05,0015,002,มีพระภาคแน่แล้ว  เธอผู้นี้รับมาด้วยดีไม่วิปริต  อันนี้ความย่อใน
05,0015,003,มหาปเทส  ที่อ้างใหญ่  ๔  อย่างฝ่ายพระสูตร.   และเมื่อสมเด็จพระผู้มีพระ
05,0015,004,ภาคเสด็จอยู่  ณ  อานันทเจดีย์นั้น  ก็ได้ตรัสธรรมีกถาแสดงไตรสิกขา
05,0015,005,โดยนัยหนหลังเป็นพาหุลลกถามากกว่าธรรมมีกถาอื่น  ตามสมควรแก่
05,0015,006,เวไนยสัตว์และกาลสมัย.  
05,0015,007,นายจุนทะ   ถวายปัจฉิมบิณฑบาต
05,0015,008,เสด็จปาวานคร
05,0015,009,เมื่อพระองค์เสด็จอยู่  ณ  โภคนคร  สำราญพุทธอัธยาศัย  กาล
05,0015,010,เดือน  วัน  ก็ล่วงไป ๆ  ใกล้ถึงกำหนดซึ่งนิยมไว้เมื่อปลงอายุสังขารว่า
05,0015,011,ล่วงแต่นี้ไป ๓  เดือนนั้น  สมเด็จพระโลกนาถ  พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์
05,0015,012,พุทธบริวารเป็นอันมาก  เสด็จพระพุทธดำเนินถึงเมืองปาวานคร  เสด็จ
05,0015,013,ประทับอยู่  ณ  อันพวันป่าไม้มะม่วงแห่งนายจุนทะ  ผู้บุตรแห่งนายช่าง
05,0015,014,ทอง.   ฝ่ายนายจุนทกัมมารบุตร   ได้ยินข่าวพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จ
05,0015,015,มาถึงเมืองปาวาแล้ว  บัดนี้เสด็จอยู่ ณ  ป่าไม้มะม่วงแห่งเรา  จึงไปยัง
05,0015,016,ที่เฝ้า  ถวายอภิวาทบังคมพระโลกนาถแล้วนั่ง ณ  ที่ควร  สมเด็จพระผู้มี-
05,0015,017,พระภาคเจ้า  ตรัสธรรมมีกถาให้นายจุนทกัมมารบุตรเห็นในทางกรรม
05,0015,018,และวิบาก  ให้ถือเอามั่นซึ่งกุศลจริยา  ให้กล้าหาญรื่นเริง  ในธรรม-
05,0015,019,จริยาสัมมาปฏิบัติแล้ว   นายจุนทกัมมารบุตรกราบทูลเชิญเสด็จ   เพื่อ