Book,Page,LineNumber,Text
05,0044,001,และวินัยนั้น  จักเป็นศาสดาแห่งท่านทั้งหลาย  โดยกาลที่ล่วงไปแล้ว   
05,0044,002,"แห่งเรา."""
05,0044,003,[ตรัสให้ภิกษุเรียกกันด้วยคารวโวหาร]
05,0044,004,สมเด็จพระผู้มีพระภาค  ทรงสั่งสอนให้ภิกษุบริษัทเกิดความ
05,0044,005,สำคัญ  ซึ่งธรรมและวินัยโดยเป็นศาสดาด้วยประการดังนี้แล้ว  เมื่อ
05,0044,006,จะทรงแสดงซึ่งจารีตในอนาคต   ให้ภิกษุร้องเรียกซึ่งกันและกันโดย
05,0044,007,โวหารอันสมควรแก่ภิกษุมีพรรษายุกาลมากและน้อย  จึงตรัสแก่
05,0044,008,"พระอานนท์ว่า  ""ดูก่อนอานนท์  บัดนี้  ภิกษุทั้งหลาย  ย่อมร้องเรียก"
05,0044,009,ซึ่งกันและกัน  ด้วยวาทะถ้อยคำว่า  'อาวุโส ๆ'  ทั้งแก่ทั้งอ่อนเสมอ
05,0044,010,กัน  ฉันใด  ด้วยล่วงไปแห่งเราแล้ว   ท่านทั้งหลายอย่าพึงเรียกกัน
05,0044,011,"และกัน  ฉันนั้นเลย,   ภิกษุผู้เถระแก่พรรษา   พึงเรียกภิกษุที่อ่อนกว่า"
05,0044,012,ตน  โดยชื่อโดยโคตร  หรือโดยคำว่าอาวุโสก็ตาม  ฝ่ายภิกษุใหม่
05,0044,013,ที่อ่อนโดยพรรษา  จึงเรียกภิกษุเถระที่มีพรรษาแก่กว่าตนว่า  'ภนฺเต'
05,0044,014,หรือว่า  'อายสฺมา'  ผ่อนผันตามควรที่เป็นคารวโวหาร.
05,0044,015,[วิธีลงพรหมทัณฑ์]
05,0044,016,ดูก่อนอานนท์  ถ้าสงฆ์ปรารถนาจะถอนสิกขาบทเล็กน้อยเสีย
05,0044,017,บ้าง  เมื่อเราล่วงไปแล้ว  ก็จงถอนเถิด.  ดูก่อนอานนท์  เมื่อเราล่วง
05,0044,018,"ไปแล้ว  สงฆ์พึงทำพรหมทัณฑ์แก่ฉันนภิกษุเถิด.""   พระอานนท์"
05,0044,019,ทูลถามว่า  ข้าแต่พระผู้มีพระภาค  พรหมทัณฑ์เป็นไฉนเล่า ?  พระ-
05,0044,020,"องค์ตรัสว่า  ""ดูก่อนอานนท์  ฉันนภิกษุจะพึงปรารถนาเจรจาคำใด"