Book,Page,LineNumber,Text
05,0045,001,ก็พึงเจรจาคำนั้น  ฉันนภิกษุนั้น  อันภิกษุทั้งหลาย  ไม่พึงว่า  ไม่พึง
05,0045,002,"โอวาท  ไม่พึงสั่งสอนเลย  อันนี้ชื่อว่า  พรหมทัณฑ์.""  "
05,0045,003,ลำดับนั้น  สมเด็จพระผู้มีพระภาค  ตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า
05,0045,004,"""ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ถ้าหากความสงสัยหรือความเคลือบแคลงใน"
05,0045,005,พุทธ  ในธรรม  ในสงฆ์  ในมรรค  หรือในปฏิปทา  จะพึงมีบ้างแก่
05,0045,006,ภิกษุรูปหนึ่งไซร้  ท่านทั้งหลายจงถามเถิด  ท่านทั้งหลายจงอย่าได้  
05,0045,007,เป็นคนมีความเดือดร้อน  ณ  ภายหลังว่า  พระศาสดาอยู่เฉพาะหน้า
05,0045,008,"แล้ว  เราทั้งหลายไม่สามารถเพื่อจะถาม  ณ  ที่เฉพาะพระพักตร์.""  เมื่อ"
05,0045,009,พระองค์ตรัสปวารณาให้ทูลถามดังนั้นแล้ว   ภิกษุทั้งหลายก็นิ่งอยู่
05,0045,010,เมื่อทรงปวารณาฉะนั้นถึง  ๓  ครั้ง  ภิกษุทั้งหลายก็นิ่งอยู่ทุกองค์ใน
05,0045,011,"พุทธบริวารมณฑลนั้น.  จึงพระอานนทเถรเจ้ากราบทูลว่า  ""ข้าแต่"
05,0045,012,พระผู้มีพรภาค  ข้อนี้เป็นอัศจรรย์  ข้าพระองค์มาเลื่อมใสแล้วว่า
05,0045,013,ภิกษุซึ่งจะมีความสงสัยเคลือบแคลงในพระรัตนตรัย  ในมรรค  และ
05,0045,014,"ในปฏิปทา  แม้แต่องค์หนึ่งไม่มีในภิกษุสงฆ์หมู่นี้แล้ว.""   พระองค์"
05,0045,015,"ตรัสว่า  ""ดูก่อนอานนท์  ท่านมากล่าวบัดนี้  เพราะความเลื่อมใส"
05,0045,016,จริงแล้ว  ญาณแห่งพระตถาคตก็หยั่งรู้ในข้อนั้น  ตามเป็นจริงว่า
05,0045,017,'ความสงสัยเคลือบแคลงในพุทธ   ในธรรม  ในสงฆ์  ในมรรค
05,0045,018,"หรือในปฏิปทา  ไม่มีแม้แก่ภิกษุรูปหนึ่งในภิกษุสงฆ์หมู่นี้,  เพราะว่า"
05,0045,019,ภิกษุทั้งหลาย  ๕๐๐  นี้  ภิกษุใดต่ำโดยคุณพิเศษ  เธอเป็นโสดาบัน
05,0045,020,มีอันไม่ฉิบหายเป็นธรรมดา   นิยมได้แน่ว่า  มีอันจะตรัสรู้ซึ่งมรรคผล