Book,Page,LineNumber,Text
11,0029,001,ปริเฉทที่  ๓    
11,0029,002,เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ตรัสรู้วิทยา  ๓ ประการนั้นเองโดย
11,0029,003,ชอบแล้ว  ประทับอยู่ ณ  ภายใต้ร่มไม้มหาโพธินั้น  เสวยวิมุตติสุข
11,0029,004,(สุขเกิดแต่ความพ้นจากกิเลสอาสวะ)  สิ่งกาล  ๗  วัน.
11,0029,005,ครั้งนั้น  พระองค์ทรงพิจารณาปฏิจจสมุปบาท  (สภาพอาศัย
11,0029,006,ปัจจัยเกิดขึ้น)   ที่พระองค์ได้ทรงกำหนดรู้แล้วนั้น  ตามลำดับและถอย
11,0029,007,กลับทั้งข้างเกิดทั้งข้างดับ  ตลอดยามสามแห่งราตรีแล้ว  เปล่งอุทาน
11,0029,008,(พระวาจาที่เปล่งขึ้นโดยความเบิกบานพระหฤทัย)   ในยามละครั้ง
11,0029,009,อุทานในยามต้นว่า  เมื่อใด  ธรรมทั้งหลาย  คืออริยสัจ  ๔  ปรากฏชัด
11,0029,010,แก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่  เมื่อนั้น  ความสงสัยทั้งปวงของ
11,0029,011,พราหมณ์นั้น  ย่อมฉิบหายไป  เพราะพราหมณ์นั้นรู้แจ้งธรรมคือกอง
11,0029,012,"ทุกข์ทั้งสิ้นกับทั้งเหตุ,  อุทานในยามเป็นท่ามกลางว่า  เมื่อใด  ธรรม"
11,0029,013,ทั้งหลายปรากฏชัดแก่พราหมณ์ผู้มีเพียรเพ่งอยู่  เมื่อนั้น  ความสงสัย
11,0029,014,ทั้งปวงของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป  เพราะพราหมณ์นั้นได้รู้ความสิ้น
11,0029,015,"แห่งปัจจัยทั้งหลาย,  อุทานในยามที่สุดว่า  เมื่อใดธรรมทั้งหลายปรากฏ"
11,0029,016,ชัดแก่พราหมณ์ผู้มีเพียรเพ่งอยู่  พราหมณ์นั้นย่อมกำจัดเสนามาร  คือ
11,0029,017,ชรา พยาธิ  มรณะ  เสียได้  ดุจพระอาทิตย์อุทัยกำจัดมืดทำอากาศให้
11,0029,018,สว่างฉะนั้น.  ครั้นล่วง ๗  วันแล้ว  เสด็จออกจากภายใต้ร่มไม่มหาโพธิ
11,0029,019,นั้น ไปยังภายใต้ร่มไม้ไทร  ซึ่งเป็นที่พักแห่งคนเลี้ยงแพะ  อันได้ชื่อว่า
11,0029,020,อชปาลนิโครธ  ทรงนั่งเสวยวิมุตติสุข  ๗  วัน  ครั้งนั้นพราหมณ์ผู้หนึ่ง