Book,Page,LineNumber,Text
13,0030,001,ที่ถ่ายจากรูปศิลา  ของพวกพุทธศาสนิกในชมพูทวีปตอนเหนือ  ไม่ใหญ่ 
13,0030,002,ดุจบาตรที่ภิกษุใช้อยู่ในประเทศเราบัดนี้  ขนาดเท่าเราถือขันน้ำได้
13,0030,003,อยู่   สัณฐานก็ออกจะคล้ายกะโหลกน้ำเต้าด้วย.  ในคัมภีร์วิภังค์ 
13,0030,004,กล่าวขนาดบาตรไว้  ๓  ชนิด อย่างใหญ่  อย่างกลาง  อย่างเล็ก
13,0030,005,กำหนดด้วยจุอาหาร.  บาตรขนาดใหญ่  จุข้าวสุกแห่งข้าวสารกึ่ง
13,0030,006,อาฬหก  บาตรขนาดกลาง  จุข้าวสุกแห่งข้าวสารนาฬีหนึ่ง  บาตร
13,0030,007,ขนาดเล็ก จุข้าวสุกแห่งข้าวสารปัตถะหนึ่ง  เดิมของเคี้ยวเท่า ๑
13,0030,008,เสี้ยว ๔  แห่งข้าวสุก และกับข้าวพอสมกัน.  บาตร  ๓ ขนาดนี้
13,0030,009,อาหารทวีคูณกว่ากันโดยลำดับ.  ตามคำในเรื่องเมณฑกเศรษฐีใน
13,0030,010,อรรถกถาธรรมบท ตอนมลวรรค  ข้าวสารนาฬีหนึ่ง  หุงเป็นข้าวสุก
13,0030,011,แจกกัน ๕  คน  ส่วนที่คนหนึ่งได้  พอกินอิ่ม  แต่ไม่พอแก่ ๒  คน  โดย
13,0030,012,นัยนี้  บาตรขนาดเล็ก  จุข้าวสุก  ๒  คนกินเหลือ  กิน ๓  คนไม่พอ
13,0030,013,บาตรขนาดกลาง  จุข้าวสุกกินได้  ๕  คน   บาตรขนาดใหญ่  จุข้าว-
13,0030,014,สุกกินได้  ๑๐  คน.  ลองให้หุงข้าวและทำบาตรตัวอย่างตามมาตรา
13,0030,015,ตวงในมาตรากัณฑ์ก็ลงรอยกัน.  บาตรขนาดเล็กเขื่องกว่ากะโหลก
13,0030,016,หัวผีหน่อยหนึ่ง  ถ้ากำหนดเอาแต่จุข้าวสุก  ไม่เพิ่มของเคี้ยวและกับ
13,0030,017,ข้าวก็จะพอได้กัน  ปั่นเป็นโอกาสสำหรับของเคี้ยวของกินไว้บ้าง
13,0030,018,ข้าวก็คงพอกินคนเดียวเหลือ  หรือพอ  ๒  คน  สมเป็นบาตร  บาตร
13,0030,019,ขนาดกลางสัณฐานเท่ากับบาตรที่ใช้กันเป็นพื้นในบัดนี้  วัดรอบตัว
13,0030,020,๒๗  นิ้วฟุตครึ่ง  แต่จุข้าวสุกมากเกินต้องการ  บาตรขนาดใหญ่
13,0030,021,อนุมานว่า  ทั้งสัณฐานใหญ่ทั้งจุข้าวสุกมากเกินไป  ไม่ได้ลองทำ