Book,Page,LineNumber,Text
13,0035,001,เดียวกัน  มีคันหรือสายหย่อน จุ่มลงในน้ำยกขึ้น  รองน้ำที่ไหล 
13,0035,002,ลงจากผ้านั้นก็ยังมี.
13,0035,003,มีดโกนพร้อมทั้งฝัก หินสำหรับลับ  กับเครื่องสะบัด  เป็นของ
13,0035,004,ทรงพระอนุญาตไว้สำหรับปลงผม  ปลงหนวด  ไม่นับว่าศัสตรา  แต่ 
13,0035,005,ยกภิกษุผู้เคยเป็นช่างกัลบก  คือเป็นไส้หู้มาก่อนบวช ห้ามไม่ให้ภิกษุ
13,0035,006,เช่นนั้นมีมีดโกนไว้สำหรับตัว.  ข้อนี้เข้าใจว่า  ชะรอยจะตัดเครื่องมือ
13,0035,007,สำหรับหากินเดิมเสีย  จะได้สิ้นกังวล  ไม่หวนนึกถึงกาลหนหลัง  และ
13,0035,008,จะได้ตั้งหน้าบำเพ็ญสมณธรรม.
13,0035,009,ร่มในบาลีไม่ได้ระบุไว้ว่าเป็นของชนิดไรบ้าง  แต่ในอรรถกถา
13,0035,010,ห้ามไม่ให้ใช้ของกาววาว  เช่นร่มปักด้วยไหมสีต่าง ๆ  และร่มมี
13,0035,011,ระบายเป็นเฟื่อง  ควรใช้แต่ของที่ทำเรียบ ๆ  ทรงอนุญาตให้ใช้ได้
13,0035,012,ในอารามและอุปจารแห่งอาราม  ห้ามไม่ให้กั้นร่มเข้าบ้าน  หรือกั้น
13,0035,013,เดินตามถนนหนทางในละแวกบ้าน  เว้นไว้แต่เจ็บไข้ไม่สบาย  ถูก
13,0035,014,แดดฝนอาพาธจะกำเริบ  เช่นปวดศีรษะ  เช่นนี้  กั้นร่มเข้าบ้านได้
13,0035,015,ในชั้นอรรถกถาผ่อนให้ว่า  กั้นเพื่อกันจีวรเปียกในเวลาฝนตก  กั้น
13,0035,016,เพื่อป้องกันภัย กั้นเพื่อรักษาตัว  [ เช่นในคราวแดดจัด ]  ได้อยู่.
13,0035,017,รองเท้า มีชื่อ  ๒ ชนิด  เรียกว่าปาทุกา ๑   อุปาหนา ๑.
13,0035,018,ปาทุกานั้น  น่าจะได้แก่รองเท้ามีส้น  มีรองเท้าไม้เป็นตัวอย่าง  ท่าน
13,0035,019,จึงแปลเป็นคำไทยว่า  เขียงเท้า.  แต่ในบาลีเรียกรองเท้าชนิดอื่นด้วย
13,0035,020,หรือรองเท้าเช่นนั้นเป็นนของทีส้นด้วย  ก็หารู้ไม่ ปาทุกาที่ระบุชื่อไว้
13,0035,021,ในบาลี คือเขียงเท้าที่ทำด้วยไม้  ทำด้วยทอง  ทำด้วยเงิน  ประดับ