Book,Page,LineNumber,Text
16,0044,001,สัตตัพภันตรสีมา
16,0044,002,ในป่าหาคนตั้งบ้านเรือนมิได้  ตรัสให้กำหนดเขตแห่งสามัคคีใน
16,0044,003,ชั่ว ๗ อัพภันดรโดยรอบ  นับแต่ที่สุดแนวแห่งสงฆ์ออกไป  โดยทะแยง 
16,0044,004,จึงเป็นข้างละ ๑๔  อัพภันดร.  อัพภันดรหนึ่ง  ๑๘  ศอก  หรือ ๗  วา 
16,0044,005,๗  อัพภันดรเป็น  ๔๙  วา.  พระอรรถกถาจารย์กล่าวว่า  ภิกษุผู้อยู่ใน
16,0044,006,อรัญญสีมาย่อมได้ประโยชน์  ไม่เป็นอันอยู่ปราศจากไตรจีวร  ขัดกันกับ
16,0044,007,วิภังค์แห่งสิกขาบทที่ ๑  แห่งจีวรวรรค  ในนิสสัคคิยกัณฑ์  และติจีวรา-
16,0044,008,วิปปวาสมีกำหนดให้สมมติเฉพาะพัทธสีมา ข้าพเจ้าไม่เข้าใจว่าเป็นได้
16,0044,009,อย่างไร.
16,0044,010,อุทกุกเขป
16,0044,011,น่านน้ำสมมติเป็นสีมาไม่ได้  ตรัสให้กำหนดเขตสามัคคีด้วยชั่ว
16,0044,012,วักน้ำสาดแห่งคนมีอายุและกำลังเป็นปานกลาง  เรียกอุทกุกเขป.  ใน
16,0044,013,บาลีแสดงประเภทแห่งน่านน้ำไว้เป็น ๓  คือ นที  แม่น้ำ ๑  สมุทร
16,0044,014,ทะเล ๑  ชาตสระ  ที่น้ำขังอันเป็นเอง ๑.
16,0044,015,แม่น้ำนั้น  หมายเอาแม่น้ำมีกระแสน้ำไหลอยู่ ไม่ใช่แม่น้ำต้น.
16,0044,016,พระอรรถกถาจารย์แสดงลักษณะแม่น้ำไว้ดังนี้  ในฤดูฝน  ฝนตกทุก
16,0044,017,กึ่งเดือน  ทุก ๑๐  วัน  ทุก ๕  วัน  พอฝนหายแล้ว  กระแสน้ำแห่ง
16,0044,018,แม่น้ำใดขาดแห้ง  แม่น้ำนี้ไม่นับว่าเป็นแม่น้ำ  กระแสแห่งแม่น้ำใด
16,0044,019,ไม่ขาดแห้งตลอด ๔  เดือนแห่งฤดูฝน  ลึกพอจะเปียกอันตรวาสกของ
16,0044,020,ภิกษุณีผู้ครองเป็นปริมณฑล  เดินข้ามอยู่ในที่ใดที่หนึ่ง  แม่น้ำนี้นับว่า
16,0044,021,เป็นแม่น้ำ. โดยอรรถกถานัยนี้  แม่น้ำที่ไกลจากทะเลขึ้นไปมาก ไหล
16,0044,022,ผ่านพื้นแผ่นดินอันสูงลงมาหาทะเล  ย่อมมีน้ำเต็มในฤดูฝน  ในฤดูแล้ง