Book,Page,LineNumber,Text
19,0024,001,ความร้อนที่เกิดขึ้นเพราะร่างกายบดฝน  และแรงในอาโปธาตุสำหรับ 
19,0024,002,ละลายอาหาร  เป็นเตโชธาตุ.  ส่วนที่พัดไปมาเป็นเครื่องค้ำจุนปฐวี  มีลม
19,0024,003,พัดขึ้นพัดลง  และอากาศอันขังอยู่ในช่องว่างแห่งร่างกายแรงขับโลหิต
19,0024,004,ให้เดินและแรงสูบอากาศเข้าไปและขับออก  คือหายใจ  เป็นวาโย-
19,0024,005,ธาตุ.   ธาตุทั้ง  ๔  นี้คุมกันเข้าเป็นร่างกายฉันใด  ในส่วนอันหนึ่ง  ๆ
19,0024,006,แห่งร่างกายก็มีธาตุเหล่านี้เจือกันอยู่  เช่นน้ำย่อมมีอยู่ในเนื้อ  น้ำมันมี
19,0024,007,อยู่ในกระดูก  แต่เพราะเป็นของมีอยู่น้อยไม่ถึงซึ่งอันนับ  จึงเรียกแต่
19,0024,008,ธาตุที่มีมาก.
19,0024,009,มีคำถามสอดเข้ามาว่า  อย่างไรร่างกายนี้จึงเดินได้พูดได้  ทำอะไร
19,0024,010,ได้ต่าง ๆ แปลกจากรูปตุ๊กตาที่เขาปั้นไว้ ?  มีคำแก้ว่า  จะอธิบาย
19,0024,011,ละเอียดก็จะยืดยาว  ขอกล่าวแต่เพียงว่า  เกิดเพราะความพร้อมมูล
19,0024,012,ปรองดองกัน.  ตุ๊กตากลยังรู้จักเดินได้  หีบเสียงยังรู้จักพูดได้  เครื่องจักร
19,0024,013,ยังเลื่อยไม้หรือสีข้าวได้  เป็นอะไรสังขารมีวิญญาณครองจะทำไม่ได้.
19,0024,014,ความพร้อมมูลปรองดองแห่งธาตุทั้ง ๔  นั้น  เกิดกำลังหรืออำนาจอัน
19,0024,015,สำคัญขึ้นอย่างหนึ่ง  ซึ่งเรียกว่ามโน  และแปลว่าใจ  มโนนี้มีสายอยู่
19,0024,016,๕  สาย  เรียกว่าวิถี  ที่ปากหรือที่ปลายแห่งสายเหล่านี้เรียกว่าทวาร
19,0024,017,คือ  นัยน์ตาเรียกว่าจักขุ  ๑  หูเรียกว่าโสตะ  ๑  จมูกเรียกฆานะ  ๑  ลิ้น
19,0024,018,เรียกชิวหา  ๑  กาย  ๑.  จักษุเห็นรูป  โสตะฟังเสียง  ฆานะสูบกลิ่น
19,0024,019,ชิวหาลิ้มรส  กายถูกต้องโผฏฐัพพะแล้ว  มโนได้รับความรู้สึกทางวิถีทั้ง ๕
19,0024,020,"นี้,  รูป  เสียง  กลิ่น  รส  โผฏฐัพพะ  อันเป็นเหมือนเงาฉายมาปรากฏแก่มโน"
19,0024,021,เรียกธรรมหรือธรรมารมณ์  แล้วมโนสั่นไปตามวิถีแห่งกาย  หรือตาม