Book,Page,LineNumber,Text
25,0043,001,มีผู้นำอักษร  ขาโรษตรี  หรือ  กัษคารฺ  (Kharoshtri  or  Kashgar) 
25,0043,002,"เข้ามาใช้กันในอินเดีย  เรียกว่าอักษรพฺราหฺมี,  ต่อมาราว ๔๐๐ ปี  ได้มี"
25,0043,003,"การเขียนเรื่องราวเช่นพระคัมภีร์ด้วยอักษรนี้อยู่คราวหนึ่ง,  การเขียน"
25,0043,004,"ใช้เขียนลงในเปลือกไม้  (Birch  Bark),  เวลานี้  ยังมีคัมภีร์เหล่านี้"
25,0043,005,อยู่ที่พิพิธภัณฑ์แห่งกรุงปารีสและเลนินกราด.
25,0043,006,ตัวอักษรที่ถ่ายออกมาจากอักษรเซมิติคครั้งแรกนั้น  ถูกดัด
25,0043,007,แปลงเรื่อย ๆ มาตามกาลสมัย  และประเทศอินเดียเป็นดินแดนที่
25,0043,008,กว้างใหญ่ไพศาล  มีความเป็นอยู่แยกกัน  และติดต่อกันได้โดยยาก.
25,0043,009,โดยเหตุนี้  รูปอักษรทางฝ่ายเหนือจึงปรากฏว่ามีรูปเป็นเหลี่ยม  เพราะ
25,0043,010,"ใช้เขียนบนเปลือกไม้หรือกระดาษที่ทำจากเปลือกไม้,  ทางอินเดียฝ่าย"
25,0043,011,ใต้  ถูกดัดให้มีรูปกลม  เพราะใช้เขียนบนใบไม้   สำหรับอักษร
25,0043,012,พฺราหฺมี  ซึ่งเคยใช้จารึกภาษาปรากฤตในสมัยอโศกนั้น  คงใช้กันอยู่
25,0043,013,แต่ในอินเดียฝ่ายเหนือ  และกลายเป็นอักษรเทวนาครีที่ใช้กันอยู่ใน
25,0043,014,ปัจจุบัน   ส่วนอักษรคฤนถ์  ก็กลายเป็นอักษรอินเดียฝ่ายใต้  ถ่าย
25,0043,015,ทอดออกตลอดมาเป็นอักษรลังกา  และอักษรของชนชาติในแหลม
25,0043,016,ทองนี้  คือ  มอญ  ขอม  พม่า  ไทยใหญ่  ไทยน้อย.  ส่วนอักษรไทย
25,0043,017,ปัจจุบันนี้  ก็ได้สืบเนื่องมาจากอักษรอินเดียทั้งฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้รวม
25,0043,018,กัน  เหตุนั้น  จึงมีรูปเป็นเหลี่ยมและไม่ได้เขียนซ้อนตัวเหมือนอักษร
25,0043,019,ชนชาติอื่นในแถบเดียวกัน.
25,0043,020,อักษรศาสตร์วรรณคดี  ในหมู่ชนชาติอนารยะสมัยดึกดำบรรพ์
25,0043,021,"นั้นยังไม่เจริญพอที่จะมีการศึกษาประเภทนี้,  แม้ในพวกหมู่ดราวิเดียน"