Book,Page,LineNumber,Text
26,0033,001,ปรับเป็นอาบัติทุกกฎ   จับสัตว์ดิรัจฉานตัวเมียเป็นอนามาส   [ คือเป็น 
26,0033,002,วัตถุไม่ควรจับ ]   ท่านปรับเป็นอาบัติทุกกฏ.   ถ้าสำคัญหญิงว่าเป็นชาย
26,0033,003,จับต้องกายด้วยความกำหนัด   ปรับเป็นถุลลัจจัย.   ถ้าถูกต้องกายเพราะ
26,0033,004,จำเป็น   เช่นหญิงมาโดนเอา   หรือต่างคนต่างโดนกันในเวลาเกิดฉุก
26,0033,005,ละหุก   ภิกษุไม่มีความกำหนัด   และทั้งไม่ได้พยายามรับสัมผัส   ไม่ปรับ
26,0033,006,เป็นอาบัติ.
26,0033,007,สิกขาบทที่  ๓   มีความกำหนัดพูดเกี้ยวหญิง   หญิงในสิกขาบท
26,0033,008,นี้   หมายเอาหญิงที่รู้ความ    ถ้ากำหนดอายุตามกฎหมายของบ้านเมือง
26,0033,009,นับตั้งแต่   ๑๒   ปีขึ้นไป   ถ้าภิกษุมีความกำหนัด   ในอันเคล้าคลึงและ
26,0033,010,พูดเกี้ยว     เกาะแกะทวารหนักทวารเบา   และขอเมถุนกับหญิง
26,0033,011,ปรับเป็นสังฆาทิเสส  กำหนดอวัยวะที่จะเป็นถุลลัจจัย   ตั้งแต่ไหปลาร้า
26,0033,012,ลงไปถึงเข่า   [ ยกทวารหนักทวารเบา ]   นอกจากนี้เบื้องบนตั้งแต่
26,0033,013,ท้ายทอยขึ้นไป   เบื้องต่ำตั้งแต่เข่าลงมา   ปรับเป็นอาบัติทุกกฏ.
26,0033,014,สิกขาบทที่  ๔   พูดล่อหญิงให้หลงบำเรอตนด้วยกาม   คือพูดให้
26,0033,015,หญิงหลงเชื่อและตามใจ   เช่นพูดว่าหญิงใดบำเรอผู้มีศีลมีธรรมเช่นเรา
26,0033,016,ความบำเรอของหญิงนั้น   เป็นยอดแห่งความบำเรอทั้งปวงเป็นต้น
26,0033,017,กล่าวโดยใจความ   ก็คือเพื่อจะให้หญิงเข้าใจว่าการทำเช่นนั้นแก่ผู้เป็น
26,0033,018,สมณะ   ได้บุญกุศลยิ่งนัก   เช่นนี้ปรับเป็นอาบัติสังฆาทิเสส.
26,0033,019,สิกขาบทที่  ๕  ชักสื่อให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน   กิริยาที่ชักโยงให้
26,0033,020,ชายกับหญิงได้เป็นผัวเมียกัน   เรียกว่าชักสื่อ.   ชักสื่อตามประเพณีของ
26,0033,021,ไทยเรามี   ๒  อย่าง   คือ   รับเป็นเฒ่าแก่ไปขอลูกสาวให้แก่ชายอย่างหนึ่ง