Book,Page,LineNumber,Text
27,0013,001,กัณฑ์ที่ ๓ 
27,0013,002,สิกขาบท
27,0013,003,พระบัญญัติเรียกว่าสิกขาบทมี ๒ คือ :-
27,0013,004,๑.  พุทธอาณา  ได้แก่อาทิพรหมจริยกาสิกขา  มาในพระ- 
27,0013,005,ปาติโมกข์.
27,0013,006,๒.  อภิสมาจาริกา คือขนบธรรมเนียมที่ภิกษุควรประพฤติ  มา
27,0013,007,นอกพระปาติโมกข์.
27,0013,008,สิกขาบทมาในพระปาติโมกข์
27,0013,009,ท่านแสดงไว้ ๒ นัย  คือ :-
27,0013,010,๑. ตามบาลีพระสูตร  มี ๑๕๐  สิกขาบท  คือ  ปาราชิก ๔
27,0013,011,สังฆาทิเสส ๑๓  นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐  สุทธิกปาจิตตีย์ ๙๒  ปาฏิ-
27,0013,012,เทสนียะ ๔  อธิกรณสมถะ ๗.
27,0013,013,๒.  แต่ในพระปาติโมกข์ที่สวดกันอยู่  และในคัมภีร์วิภังค์แห่ง
27,0013,014,สิกขาบท  แสดงว่ามี ๒๒๗  สิกขาบท  คือเติมอนิยต ๒  เสขิยวัตต์ ๗๕.
27,0013,015,การปรับอาบัติ ๒
27,0013,016,๑.  โดยตรง ๔  ได้แก่ ปาราชิก  สังฆาทิเสส  ปาจิตตีย์  [ อัน
27,0013,017,ต่างโดยนิสสัคคิยะ  สุทธิกะ ]  และปาฏิเทสนียะ.
27,0013,018,๒. โดยอ้อม ๓ ได้แก่  ถุลลัจจัย  ทุกกฏ  ทุพภาสิต ทั้ง ๓  นี้
27,0013,019,ล้วนเข้าในลักษณะที่ลดโทษมาจากอาบัติที่ปรับโดยตรง  คือ :-
27,0013,020,๑)  ถุลลัจจัย  ลดลงมาจาก  ปาราชิก  และสังฆาทิเสส.