Book,Page,LineNumber,Text 27,0020,001,๒. ถือเอาด้วยสำคัญว่าของทิ้ง ที่เรียกว่าบังสุกุล. 27,0020,002,๓. ถือเอาด้วยวิสสาสะ. 27,0020,003,๔. ถือเอาเป็นของยืม. 27,0020,004,สิกขาบทที่ ๓ 27,0020,005,ภิกษุแล้งฆ่ามนุษย์ให้ตาย ต้องปาราชิก. 27,0020,006,ข้อความที่กำหนด ดังนี้ :- 27,0020,007,อาการฆ่า ๗ ประเภท 27,0020,008,๑. ให้ประหาร ได้แก่ฟันแทงและตี. 27,0020,009,๒. ซัดไปประหาร ได้แก่ยิงพึ่งและขว้าง. 27,0020,010,๓. วางไว้ทำร้าย ได้แก่วางขวาก ฝังหลาว วางของหนักไว้ 27,0020,011,ให้ตกทับ วางยาตายและอื่น ๆ อีก. 27,0020,012,๔. ทำร้ายด้วยวิชา เช่นร่ายมนตร์ หรือฆ่าด้วยกำลังไฟฟ้า 27,0020,013,ซึ่งประกอบให้มีขึ้นด้วยอำนาจความรู้. 27,0020,014,๕. ทำร้ายด้วยฤทธิ์ เช่นมีตาเป็นอาวุธ เวลาโกรธถลึงตาแลดู 27,0020,015,ผู้อื่นหมายจะให้ตาย หรือปล่อยสัตว์มีพิษเช่นงูเป็นต้นให้กัด. 27,0020,016,๖. แสวงหาศัสตราวุธให้. 27,0020,017,๗. พรรณนาคุณแห่งความตาย หรือชักชวน. 27,0020,018,กำหนดวัตถุแห่งอาบัติ 27,0020,019,๑. มนุษย์เป็นวัตถุแห่งปาราชิก. 27,0020,020,๒. สัตว์ที่เรียกว่าอมนุษย์ ต่างโดยเป็นยักษ์เป็นเปรต และ