Book,Page,LineNumber,Text
27,0031,001,มูลแห่งการโจท 
27,0031,002,การทำคืนอาบัติ  พระศาสดาตรัสสั่งให้เป็นหน้าที่ของภิกษุผู้
27,0031,003,ต้องจะทำเองก่อน  ถ้าไม่ทำ  จึงเป็นหน้าที่ของภิกษุอื่นผู้เห็นแก่พระ 
27,0031,004,ศาสนาจะพึงเตือน  ถ้ายังดื้อด้าน  ก็พึงโจทในท่ามกลางสงฆ์ได้  ด้วย 
27,0031,005,เห็นแก่พระศาสนา [ พระพุทธานุญาตนี้  จึงเป็นเหตุให้ภิกษุโจทภิกษุ
27,0031,006,ผู้อันตนเกลียดชัง  ตามสิกขาบทนี้ ].
27,0031,007,อนุวาทาธิกรณ์
27,0031,008,การโจทด้วยอาบัติ  อันเป็นอธิกรณ์ในที่นี้  ได้แก่อนุวาทาธิกรณ์
27,0031,009,คือฟ้องหากันด้วยเรื่องละเมิดสิกขาบทต้องอาบัติ.
27,0031,010,อธิกรณ์อันไม่มีมูล
27,0031,011,เพราะประกอบด้วยอาการ ๓ คือ :-
27,0031,012,๑.  เว้นจากได้เห็น.
27,0031,013,๒.  เว้นจากได้ฟัง.
27,0031,014,๓.  เว้นจากได้รังเกียจ.
27,0031,015,อธิกรณ์อันมีมูล
27,0031,016,เพราะประกอบด้วยอาการ ๓ คือ :-
27,0031,017,๑.  ได้เห็นเอง.
27,0031,018,๒.  เรื่องมีผู้บอก  และเชื่อโดยมีหลักฐาน.
27,0031,019,๓.  เว้นจากอาการ ๒ อย่างนั้น  แต่กิริยาของเธอแสดงพิรุธ
27,0031,020,ให้เกิดรังเกียจ.