Book,Page,LineNumber,Text
27,0033,001,สิกขาบทที่ ๙
27,0033,002,ภิกษุโกรธเคือง แกล้งหาเลสโจทภิกษุอื่นด้วยอาบัติปาราชิก
27,0033,003,ต้องสังฆาทิเสส.
27,0033,004,ข้อความที่ควรกำหนด ดังนี้ :-
27,0033,005,คำว่าเลส
27,0033,006,กำหนดคำว่าเลสด้วยอาการ ดังนี้ :-
27,0033,007,๑. ถือเอาสัณฐานอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่นมีรูปร่างสูงต่ำ หรือได้
27,0033,008,เห็นคนมีผิวขาวหรือคล้ำเช่นจำเลย จึงอ้างมาเป็นเหตุโจทด้วยได้เห็น
27,0033,009,หรือสงสัย.
27,0033,010,๒. ถือเอาชื่อเหมือนกัน เช่นเจ้าของเรื่องมีชื่อเหมือนกันเข้า
27,0033,011,ได้ฟังคำบอกเล่าว่า คนชื่อเดียวกันจำเลยทำอย่างนั้น ๆ เก็บมาอ้าง
27,0033,012,เป็นเหตุหาความโจทจำเลยด้วยได้ฟังและสงสัย.
27,0033,013,๓. ถือเอาเลสแห่งอธิกรณ์เป็นเรื่องของจำเลย เช่นรู้ว่าจำเลย
27,0033,014,ประพฤติล่วงสิกขาบทบางข้อ แต่ไม่ถึงปาราชิก แต่โจทให้แรงถือ
27,0033,015,ปาราชิก ย่อมไม่พ้นจากอาบัติ.
27,0033,016,อธิกรณ์ที่เป็นเลส
27,0033,017,๑. เป็นเรื่องของผู้อื่น.
27,0033,018,๒. เป็นเรื่องของจำเลยเอง.
27,0033,019,สิกขาบทที่ ๑๐
27,0033,020,ภิกษุพากเพียรเพื่อจะทำลายสงฆ์ให้แตกกัน ภิกษุอื่นห้าม
27,0033,021,ไม่ฟัง สงฆ์สวดกรรมเพื่อให้ละข้อประพฤตินั้น ถ้าไม่ละต้อง