Book,Page,LineNumber,Text
27,0042,001,หรือจีวรกาล  ภิกษุผู้มิได้รับประโยชน์จากกาลนี้  พึงทรงอติเรกจีวร 
27,0042,002,ได้ ๑๐ วันเป็นอย่างยิ่ง. 
27,0042,003,ประเภทแห่งจีวร ๖
27,0042,004,๑.  โขมํ  ผ้าทำด้วยเปลือกไม้ เช่นผ้าลินิน.
27,0042,005,๒.  กปฺปาสิกํ  ผ้าทำด้วยฝ้าย  คือผ้าสามัญ.
27,0042,006,๓.  โกเสยฺยํ  ผ้าทำด้วยไหม  คือแพร.
27,0042,007,๔.  กมฺพลํ  ผ้าทำด้วยขนสัตว์  [ ยกผมขนมนุษย์ ].  เช่น
27,0042,008,สักหลาด.
27,0042,009,๕.  สาณํ  ผ้าทำด้วยเปลือกไม้สาณะ  ซึ่งแปลกันว่าป่าน.
27,0042,010,๖.  ภงฺคํ  ผ้าทำด้วยสัมภาระเจือกัน  เช่นผ้าด้ายแกมไหม.
27,0042,011,ผ้ามีกำเนิด ๖ นี้  มีประมาณตั้งแต่ยาว ๘ นิ้ว  กว้าง ๔ นิ้วขึ้นไป
27,0042,012,เข้าองค์กำหนดแห่งผ้าต้องวิกัปเป็นอย่างต่ำ  ชื่อว่าจีวร.
27,0042,013,กิริยาว่าทรง
27,0042,014,แต่เดิมดูเหมือนจะหมายเอาคารองหรือนุ่งห่ม  ตั้งแต่มีอนุบัญญัติ
27,0042,015,ผ่อนให้ ๑๐  วันแล้ว  หมายความตลอดถึงมีไว้เป็นสิทธิ์.
27,0042,016,วิธีนับวันล่วง
27,0042,017,กำหนดนับเป็นวันล่วงนั้น เมื่ออรุณคือแสงเงินขึ้น  ภิกษุทรง
27,0042,018,อติเรกจีวรนั้นให้ล่วง ๑๐  วัน ถึงอรุณที่ ๑๑  เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
27,0042,019,การเสียสละ
27,0042,020,อาบัตินี้  ต่อเมื่อภิกษุสละของอันเป็นเหตุต้องแล้ว  จึงแสดง
27,0042,021,อาบัติได้  การสละแก่ผู้สมควรมี ๓ คือ :-