Book,Page,LineNumber,Text
31,0017,001,ล่วงหน้าก็เพราะพระองค์ทรงเห็นว่า  ยังไม่สมควรทำเช่นนั้น  ถ้าทำลง 
31,0017,002,ไปก่อน  ผู้อื่นจะเห็นว่าเป็นข้อหยุมหยิมเกินไปบ้าง  จักเป็นเหตุหวาด
31,0017,003,เสียวของผู้แรกเข้ามาบรรพชาอุปสมบทบ้าง  ทั้งยังไม่มีตัวอย่างที่จะยก
31,0017,004,ขึ้นอ้างได้ว่าใครเป็นผู้ทำผิด  เมื่อไม่มีตัวอย่างที่จะยกให้ดูแล้ว  ผลของ
31,0017,005,การบัญญัติก็จะไม่ศักดิ์สิทธิ์  พึงเห็นตัวอย่างดังกฎหมายบ้านเมืองก็ต้อง
31,0017,006,อาศัยผู้ทำก่อนแล้วจึงตราพระราชบัญญัติ  ไม่ได้บัญญัติไว้ล่วงหน้า
31,0017,007,เหมือนกัน.
31,0017,008,ส. ป.
31,0017,009,ถ.  พระบัญญัติที่ทรงบัญญัติตามเหตุที่เกิดขึ้นนั้น ๆ ท่านเรียกว่า
31,0017,010,อย่างไร ?
31,0017,011,ต.  ท่านเรียกว่านิทานบ้าง  ปกรณ์บ้าง.
31,0017,012,ส. ป.
31,0017,013,ถ.  มูลบัญญัติกับอนุบัญญัติทั้ง ๒ นี้  เมื่อรวมกันเข้าแล้วจะเรียก
31,0017,014,ว่ากระไร ?
31,0017,015,ต.  เมื่อรวมกันเข้าแล้ว  เรียกว่าสิกขาบท.
31,0017,016,ส. ป.
31,0017,017,ถ.  ในสิกขาบทหนึ่ง  มีเฉพาะมูลบัญญัติหรืออนุบัญญัติ  หรือ
31,0017,018,มีทั้ง ๒ อย่าง.  ข้อนี้เป็นเพราะเหตุไร ?
31,0017,019,ต.  บางสิกขาบทมีเฉพาะมูลบัญญัติ  บางสิกขามีทั้งมูลบัญญัติ
31,0017,020,และอนุบัญญัติ  บางสิกขาบทมีหลายอนุบัญญัติ  ข้อนี้เป็นเพราะเหตุที่
31,0017,021,ทรงบัญญัติไว้นั้นยังไม่เหมาะ  ถ้ายังหละหลวมก็ทรงบัญญัติเพิ่มให้ตึง