Book,Page,LineNumber,Text
31,0027,001,ถ.  อาการต้องอาบัติ ๖ อย่างนั้น  ต้องอย่างไหนเป็นเลวที่สุด 
31,0027,002,เพราะเหตุไร ?
31,0027,003,ต.  ต้องด้วยความไม่ละอายเป็นเลวที่สุด  เพราะเป็นผู้ดื้อด้าน
31,0027,004,ว่ายากสอนยาก  อาจต้องอาบัติได้ทุกอย่าง.
31,0027,005,๓๐/๘/๗๑-๒๙/๘/๗๕
31,0027,006,ถ.  การปรับอาบัติผู้รู้ว่าห้ามแล้วขืนทำ  กับผู้ไม่รู้พระบัญญัติและ
31,0027,007,ทำ  เป็นยุติธรรมเสมอกันหรือไม่ ?  จงอธิบาย.
31,0027,008,ต.  เป็นยุติธรรมเสมอกัน.  เพราะว่าบัญญัติทั้งสิ้นย่อมไม่
31,0027,009,ลำเอียงเข้ากับใคร  สุดแต่ใครล่วงเข้าเป็นต้องได้รับโทษตามข้อที่ล่วง
31,0027,010,นั้น  เช่นปาราชิกสิกขาบท  ซึ่งเป็นข้อห้ามอย่างแรงปรับโทษถึงความ
31,0027,011,ขาดจากเป็นภิกษุ  ผู้รู้ว่าห้ามแล้วขืนทำก็ต้องได้รับโทษถึงขาดจากความ
31,0027,012,เป็นภิกษุ  แม้ผู้ไม่รู้ว่าห้ามแล้วทำเข้า  ก็ต้องได้รับโทษเช่นนั้นเหมือน
31,0027,013,กัน  ถึงจะอ้างว่าตนไม่รู้พระบัญญัติ  ก็เป็นอันยกเว้นไม่ได้  เพราะ
31,0027,014,พระบัญญัติท่านวางไว้แล้ว  ข้อนี้แม้ฝ่ายอาณาจักรท่านก็ไม่ยอมยกโทษ
31,0027,015,แก่ผู้ผิด  ซึ่งจะอ้างว่าไม่รู้กฎหมายนั้นไม่ได้เหมือนกัน  ด้วยเหตุดังกล่าว
31,0027,016,มานี้  จึงว่าเป็นยุติธรรมเสมอกัน.
31,0027,017,๒๔๕๗
31,0027,018,ถ.  ไม่รู้  เหตุใดจึงเกณฑ์ให้ต้องอาบัติ  น่าจะได้รับความยกเว้น
31,0027,019,ไม่ใช่หรือ ?  จงอธิบาย.
31,0027,020,ต.  ไม่น่าจะได้รับความยกเว้นเลย  เพราะว่า  ถ้ายกเว้นโทษ
31,0027,021,แก่ผู้ทำผิดด้วยไม่รู้แล้ว  การบัญญัติพระวินัยก็จะไม่มีอะไรเป็นเกณฑ์