Book,Page,LineNumber,Text
42,0002,001,ต.  สังฆกรรมที่กำหนดภิกษุ  เช่นปาฏิโมกข์  ต้องการสงฆ์
42,0002,002,จตุวรรค  อุปสมบทในปัจจันตชนบท  ปวารณา  กฐิน  ต้องการ  
42,0002,003,สงฆ์  ปัญจวรรค  อุปสมบทในมัธยมประเทศ  ต้องการสงฆ์  ทสวรรค
42,0002,004,อัพภานกรรม  ต้องการสงฆ์  วีสติวรรค.  น้อยกว่ากำหนดไม่ได้  มาก
42,0002,005,กว่ากำหนดได้.
42,0002,006,๒๔๖๔
42,0002,007,ถ.  การอุปสมบทในยุคต้นแห่งพุทธกาล  พระศาสดาทรงเอง
42,0002,008,และทรงอนุญาตให้พระสาวกทำเป็นการสะดวกดี  ครั้นต่อมาทรงเห็น
42,0002,009,อำนาจประโยชน์อย่างไร  จึงทรงเลิกเสียแล้วทรงอนุญาตการอุปสมบท
42,0002,010,ด้วยญัตติจตุตถกรรม  ต้องเกี่ยวด้วยสงฆ์ด้วย  เป็นการลำบากหรือหยุม
42,0002,011,หยิมมิใช่หรือ ?
42,0002,012,ต.  เอหิภิกขุอุปสัมปทา  และ  ติสรณคมนูปสัมปทา  สำเร็จด้วย
42,0002,013,บุคคล  เป็นการเหมาะและสะดวกดีเฉพาะในครั้งนั้น  ครั้นต่อมาพระ
42,0002,014,ศาสนาแพร่หลายมีผู้พอใจในการอุปสมบทมากขึ้น  การอุปสมบทจึง
42,0002,015,เป็นกิจอันสำคัญยิ่งขึ้น  เพราะหมู่ภิกษุเป็นผู้รักษาพระศาสนาให้ถาวร
42,0002,016,ยืนนาน  การอุปสมบทจึงต้องอาศัยความเห็นและความยินยอมของ
42,0002,017,ภิกษุมากที่รวมกันเป็นสงฆ์  ถ้าหากจะให้อำนาจแก่บุคคลอาจผิดพลาด
42,0002,018,ได้บางคราว  และเป็นการไม่พร้อมเพรียงกันทีเดียว  พระศาสดา
42,0002,019,จึงได้ทรงเลิกอำนาจของบุคคลในการอุปสมบท  แล้วทรงอนุญาตการ
42,0002,020,อุปสมบทด้วยญัตติจตุตถกรรม  และตั้งแต่นั้น  การอุปสมบทที่สำเร็จ
42,0002,021,ด้วยพระองค์เองก็ทรงเลิกเสียเหมือนกัน.